Weer even thuis
m
Hij maakt reisjes
naar het
buitenland en
rijdt kris-kras
over het eiland.
Maar wonen?
Dat doet Hans
Hanse (80) van
De Hooge Meet
al zijn hele leven
op ongeveer
dezelfde plek.
'Mensen kwamen
tussen de middag
binnen voor een
borreltje. Dan
zaten ze daar te
pimpelen en zelf
zat je er met je
boterham'
21
Terug naar de plek van je jeugd
Hans Hanse met de bokken-
kar op het erf van De Hooge
Meet; zijn ouderlijk huis aan
de Taaijersweg in Kerkwerve.
1
ISBiiSPpi V' M
J
ESMESOESMAN
Hij klepperde ooit op
klompen via buurt
schap 't Schutje naar
de openbare lagere
school in Kerkwerve.
En reed met een bokkenkar over
het erf bij zijn ouderlijk huis. Een
huis dat hij tot twee keer toe moest
verlaten, op de vlucht voor water.
Een saai leven? Niet dat van Hans
Hanse (80) uit Kerkwerve. Al
woont hij al zijn hele leven op
praktisch dezelfde plaats.
Als derde kind van Maarten
Hanse en Corrie Dalebout stond
de wieg van Hans op boerderij De
Hooge Meet aan de Taaijersweg in
Kerkwerve. Daar werd een paar
jaar geleden na bijna tachtig jaar
weer een kindje geboren, vertelt
Hanse. De zoon van de huidige ei
genaren van De Hooge Meet
wachtte de rit naar het ziekenhuis
niet af, maar kwam thuis ter we
reld. Hanse geniet van het feit dat
het leven in zijn ouderlijk huis
doorgaat. Zoals hij ook plezier
heeft in de nieuwe bestemming
die zijn oude boerderij, tegen
woordig met onder meer een die-
renpension en hoveniersbedrijf
onder dak, heeft gekregen. ,,Ze
hebben daar in tien jaar tijd een
spulletje van gemaakt om u tegen
te zeggen. Het zijn fijne buren. En
wat ook leuk is: het is echt een
commerciële driehoek hier", wijst
hij naar De Hooge Meet, vlees
boerderij Boot en de alpaca-ranch
om hem heen.
Zelf woont Hanse sinds een jaar
of elf met zijn vrouw Dien naast de
oprit van De Hooge Meet. In een
(prachtig opgeknapt) huis dat
vroeger bij de boerderij hoorde.
Ooit bedoeld voor personeel, later
kwamen Hanse's moeder en zijn
broer Simon er te wonen. Nadat
Hans en Dien stopten met de
boerderij besloten ze in die inmid
dels leegstaande woning te trek
ken. Met uitzicht op de akkers die
zijn familie decennialang be
werkte. De Hooge Meet, zo ge
noemd omdat het om een hoger
gelegen stuk grond gaat, werd door
de overopa van Hanse in 1893 ge
sticht.
Hanse groeide er in alle rust op.
Het leven op de boerderij zorgde
voor een hoop vrijheid en was
'stikgezellig'. Als jochie ging hij
naar school op Kerkwerve waar hij
tussen de middag zijn boterham at
in het café van slager Van den
Bout. ,,Daar kwamen mensen tus
sen de middag binnen voor een
borreltje. Dan zaten ze daar te
pimpelen en zelf zat je er met je
boterham." Had het gevroren dan
liep hij 'stok over blok', dwars over
de weilanden en bevroren sloten,
naar Kerkwerve. „Binnendoor,
over het land. Dat scheelde wel een
stuk." Hanse is niet van de klaag,
maar zijn gezicht vertrekt nog als
hij denkt aan de jeukende winter
tenen uit zijn jeugd. Met zijn
klompen vol sneeuw kwam hij aan
op school en warmde daar zijn in
klompensokken gestoken voeten
bij de houtkachel op.
Hartstikke verlegen
Als polderjongen had hij niet zo
veel met leren. Bovendien was hij
Mrtstikke verlegen. Dus worstelde
Hanse zich door zijn lagere school
tijd, deed een paar jaar HBS in Zie-
rikzee en ging toen aan de slag op
de boerderij. In de rustige maan
den volgde de Kerkwerfenaar de
winterlandbouwschool in Goes
waar hij in de kost zat bij een lieve
dame. Maandag ging hij met de
fiets vanaf het Luitje in Zierikzee
op de spoorboot naar Katseveer.
Op vrijdag kwam hij weer terug
naar Kerkwerve.
Het was niet de langste keer dat
Hanse uithuizig was. Tot twee keer
toe moest het gezin uit Kerkwerve
wijken voor water. In 1944, toen de
Duitsers de boel onder water zet
ten. En in 1953 nog eens, door de
Hans Hanse op het erf bij De
Hooge Meet. Zelf woont hij op
een steenworp afstand van de
vroegere boerderij. In een huis
dat ooit bij de boerderij hoorde.
Watersnoodramp. Beide keren
werden ze in huis opgenomen
door een kaashandelaar in Woer
den. Hanse herinnert zich de te
rugkeer na de oorlog, toen vanaf 't
Schutje (officieel Nieuwerkerke
geheten) wadend over de onderge
lopen Taaijersweg de weg terug
naar huis gezocht werd. De Hooge
Meet was droog gebleven. ,,Het
was juni en toevallig waren de
aardbeien rijp. En die waren nog
lekker ook." Het huis zelf was er
beroerder aan toe. ,,De Duitsers
hadden er flink gefeest en daarvan
waren de sporen nog zichtbaar.
Het was er een zooitje."
De Watersnoodramp trof ook de
boerderij van Hanse. Al duurde het
even voor de omvang van de Ramp
doordrong. Op de radio hoorden ze
het nieuws over de doorgebroken
dijk bij Kruiningen. Moeder belde
voor de zekerheid haar zus die bij
het tussen Zierikzee en Ouwerk-
erk gelegen Gouweveer woonde.
Waarop de man van het postkan
toor, die de telefoonverbindingen
tot stand bracht, reageerde met de
woorden: ,,Even kijken of ze nog
leeft." Met de familie kwam het
goed, maar het vee op de boerderij
in Kerkwerve viel niet meer te red
den. De paarden wel. Daarmee
trokken de Hanse's te voet naar
Noordgouwe. Hoewel oorlog en
Watersnoodramp in zijn geheugen
zijn gegrift, was zijn jeugd meer
dan alleen ellende. ,,Er waren ge
beurtenissen. Natuurlijk. Maar ik
heb het best goed gehad."
Hoogtepunt
Met als hoogtepunt de ontmoeting
met zijn vrouw Dien, tijdens een
toneeluitvoering van de platte
landsjongeren in (toen nog) café
Jacob Cats in Brouwershaven. De
twee namen de boerderij over en
Hanse bleef boeren, totdat dat om
gezondheidsredenen niet meer
ging. Hij werd minicampinghou-
der en zette zich met hart en ziel
in voor allerlei sociaal-maatschap
pelijke doelen. Het leverde 'dat
verlegen jochie van De Hooge
Meet' een paar jaar geleden zelfs
een lintje op. Eigenlijk bleef niets
hetzelfde in tachtig jaar tijd.
,,Maar ik heb stik geluk dat ik hier
nog steeds kan wonen."
GO ZATERDAG 8 FEBRUARI 2020
FOTO EN REPRODUCTIE ERNESTA VERBURG
-
s -7
Hans Hanse is al een heel leven
gelukkig op De Hooge Meet
