'Iedereen, écht iedereen kan leren dansen'
16
'Je kunt het
sportief doen, in
het uitgaansleven,
kunstzinnig,
laagdrempelig. Er
is voor alles wel
een dans'
Zeeland, maar we moeten het
hier niet van studenten
hebben. Toch is Janvier, hij heeft
al heel wat trends zien komen en
gaan, allesbehalve negatief. ,,Dans
blijft altijd bestaan. Ik zie zoveel
enthousiastelingen. Wat het
mooie eraan is? De combinatie
van bewegen en muziek. Mét ie
mand anders. Die drie-eenheid.
Dat is bijzonder. En de variatie
die je erin hebt. Je kunt het spor
tief doen, in het uitgaansleven,
kunstzinnig, laagdrempelig. Er is
voor alles wel een dans."
In het dorpshuis van het Schou-
wen-Duivelandse Kerkwerve we
ten ze wel raad met die laagdrem
pelige variant. Daar wordt het in
studeren van pasjes losjes afge
wisseld met lekkere kletspartijen
aan tafel en het passen van schoe
nen met - speciaal voor op de
dansvloer - vilten zolen. Onder
tussen één-twee-drieën Astrid
(42) en Martijn (44) van Meer uit
Sint-Maartensdijk van Van Meer
Dansen Schouwen-Duiveland
hun pupillen over de houten
vloer van het dorpshuis. ,,Eerste
basis, tweede basis, derde basis.
En draai!"
De Van Meers zijn geen be
roepsdocenten, maar gunnen ie
dereen het plezier van een
avondje zwieren door de zaal.
Normaal is dat in Serooskerke
maar vanwege een verbouwing
gaan de voetjes tijdelijk van de
vloer in Kerkwerve. ,,Stilstaan is
roesten. Alleen al fysiek is dit su-
pergoed." Astrid spreekt uit erva
ring. Zij wist zich door dansles
aan de rolstoel te ontworstelen en
danste zich met haar man drie
keer naar de top in de debutan
tenklasse. ,,Ik heb nog steeds li
chamelijke problemen, maar mijn
spieren zijn sterker geworden.
Mijn lichaam is nu veel beter ge
traind. Dansen is ontspannend én
sportief. Je bent lekker met mu
ziek bezig. En met elkaar. Je hebt
er eigenlijk niet eens erg in dat je
beweegt."
Hartstikke hip
En iedereen, écht iedereen kan
het leren - zegt Janvier. Al helpt
een beetje talent natuurlijk wel.
Zelf kreeg hij zijn allereerste
dansles op zijn achtste. Niet zo'n
vreemde leeftijd voor een kind
uit een (in Zeeland en West-Bra
bant) bekende dansschoolfamilie.
Zijn opa Rinus en oma Lies be
gonnen ermee in 1933 in Bergen
op Zoom. Moderne dans heette
dat toen. De quickstep, tango en
wals golden als hartstikke hip. De
Janviers, óók Martijns ouders Ro
bert en Lia, leerden oneindig veel
mensen tellen en swingen.
Aanvankelijk in Bergen op
Zoom, maar later ook in Middel
burg, Zierikzee en Goes. Janvier
wist niet beter of ballroom- en la
tin dansen, op z'n ouderwets nog
altijd stijldansen genoemd, maak
ten deel uit van zijn dagelijks le
ven. Assisteren, helpen tellen en
vanaf zijn zeventiende achter de
knoppen als dj. Nog eens twee
jaar later, en een stevige vierjarige
opleiding verder, werd het zijn
beroep. Als kind vond hij het
werk van zijn ouders totaal niet
bijzonder. ,,Ik vond het heel ge
woon. Dat zal hetzelfde zijn voor
iemand die op een boerderij op
groeit of voor iemand wiens va
der op de markt staat. Maar ik
voelde me in de dansschool wel
als een vis in het water."
Opvoeding
Hordes dansers heeft hij sinds
dien aan zich voorbij zien trek
ken. Jonge gasten die door hun
ouders naar de dansschool wer
den gestuurd. Niet zozeer omdat
het bij de opvoeding hoorde,
maar vooral omdat ouders zelf
fijne herinneringen aan hun
danslessen koesterden. Want
waar dansles ooit een belangrijke
functie vervulde in het leren ken
nen van een partner, werden de
jive en rumba steeds meer iets
waar stomweg plezier aan werd
beleefd. In de jaren vijftig ging
het er tijdens lessen nog heel for
meel aan toe, weet de dansschool
houder uit de overlevering. Jon
gens en meiden, die op veel an
dere fronten nauwelijks met el
kaar in aanraking kwamen, leer
den elkaar tijdens dansles ken
nen. ,,Daar leerde je omgangsvor
men. Het was een soort handlei
ding van hoe je sociaal moest
doen. En mensen hadden daar
heel positieve ervaringen mee."
Dus stuurden ze hun kinderen
naar dansles. En die dansers op
hun beurt weer hun kinderen.
Zo'n beetje tussen 1990 en 2010
beleefden dansscholen een waar
hoogtepunt. ,,Het was booming
toen. Het was altijd superdruk.
Kinderen die niet naar dansles
gingen, dachten: 'hé, waar is toch
iedereen?' En die kwamen dan
vanzelf ook."
Eén van de jongens die in die
tijd bij een dansschool aanklopte,
is de nu 31-jarige Ciccio Pecoraro
uit Terneuzen. Gestuurd door
zijn ouders, net als destijds zeker
de helft van zijn klas van de mid
delbare school. ,,We werden alle
maal door onze ouders naar dans
les gestuurd. Ik vond dat eigenlijk
helemaal niet erg. Het was een
leuke sociale bezigheid. Je was
nog te jong om op stap te gaan,
maar je mocht wel de dansschool
in." Er was maar één minpuntje,
lacht Pecoraro. ,,Die nette schoe
nen die je aan moest. Die vond ik
verschrikkelijk. Maar ook dat on
derging je met z'n allen. Het was
een soort van gedeeld lot."
De top
Inmiddels zijn de lakschoenen en
zelfs het voor de meest serieuze
ballroomdansers zo kenmerkende
pinguinpak niet meer uit het le
ven van de Terneuzenaar weg te
denken. Met danspartner en
liefde van zijn leven Jasmijn van
Jole (32) stijldanste Pecoraro zich
door de jaren heen naar de top.
Vier jaar achter elkaar veroverden
ze de nationale kampioenstitel in
de hoofdklasse van de Neder
landse Algemene Danssport Bond
(NADB). De afgelopen twee jaar
werden ze Nederlands kampioen
in de profklasse. ,,Het is bij ons
een klein beetje uit de hand gelo
pen. Maar als je iets leuk vindt om
te doen en je haalt ook goede re
sultaten, dan wil je verder. Stijl
dansen als sociale happening, als
gezellige avond met af en toe een
dansje doen, wordt dan opeens
een sport."
Met dagelijks trainingen in de
sportschool of op de vloer en met
sessies met diëtist, fysiotherapeut
en sportpsycholoog. Relaxed een
dansje doen met z'n tweeën zit er
voor het kampioenskoppel niet
ZATERDAG 8 FEBRUARI 2020 GO
VERVOLG VAN PAGINA 15
Dansleraar Martijn van Meer helpt in Kerkwerve leerling Herman
Knop, die danst met Van der Meers dochter Daniëlle.
Chretiën Louwerse
en Daniëlle van
Meer weten van
wanten.
Astrid van Meer
(links) geeft instruc
ties aan Daisy Po-
tuyt en Onno Sies.
