'De
kandidaten
verbazen en
inspireren me'
Behalve de Robèrt-fans weten ook ande
ren de weg naar Oisterwijk steeds vaker te
vinden. Want als je wint, heb je vrienden.
Zo praten importeurs van semigedroogde
kaki's en granaatappelconfituur - 'ontdekt
in Azerbeidzjan' - deze ochtend de blaren
op hun tong om een plek te veroveren in
de schappen of receptenboeken. Twee leden
van team Robèrt proeven, ruiken en omhul
len de meegebrachte waar met chocolade.
Ze zeggen eerst een tijd met de producten
te willen experimenteren voor een defini
tief ja of nee volgt.
Die ploeg van Van Beckhoven is de laatste
jaren explosief gegroeid. Telde de loonlijst
rond 2015 zo'n dertien personeelsleden, nu
zijn dat er negentig. De tijd dat het enkel
draaide om kneden en bakken, is voorgoed
voorbij. Wie in Oisterwijk door de gangen
loopt kan weliswaar nog steeds zien hoe
ambachtelijke bokkenpootjes, verwen
broden, schuimgebakjes, ijs, limonades en
room en andere delicatessen worden
gemaakt, maar boven op kantoor - waar
zijn vrouw Pirjo de Winkel als algemeen
directeur de scepter zwaait - werkt een
zeskoppig communicatieteam.
Dat houdt zich fulltime bezig met het
schrijven van teksten voor verpakkingen,
magazines, menukaarten en cursussen. De
belangstelling voor de cursussen is zo groot,
dat voor sommige onderdelen een wacht
lijst bestaat. Daarnaast is er sinds een half
jaar een winkel met bakpoeders, meel, zout,
chocolade en andere grondstoffen uit de
bakkerij. ,,Ik wilde laten zien dat een bakker
meer doet dan brood bakken alleen. Het is
een ontzettend breed en creatief beroep.''
Van Beckhoven, die als zoon van de
lokale bakker al vroeg in het vak terecht
kwam, over zijn arbeidsethos: ,,Ik probeer
dingen waaraan ik een hekel heb, weg te
snoeien. Dat maakt het leven een stuk
aangenamer. Vroeg opstaan vond en vind ik
verschrikkelijk. En het hoeft ook helemaal
niet als bakker. Dacht je dat ze tweeduizend
jaar terug midden in de nacht aan het werk
gingen? Er was toen niet eens verlichting.
Door op een andere manier te werken, met
desemdeeg in rijpingskasten, kun je toch de
hele dag vers brood bakken zonder om vier
uur naast je bed te staan.
,,Ik heb een hekel aan de zakelijke kant
van het ondernemen, dus heeft mijn vrouw
gezegd: 'Wegwezen hier van kantoor'. En:
'Doe jij waar je goed in bent en bedenk
mooie recepten'. Door die scheiding van
taken hebben we nauwelijks ruzie. Ook in
de bakkerij mag ik eigenlijk niet meer
komen. Tenminste: niet als vaste kracht,
want de anderen kunnen slecht op mij
bouwen. Ik liet te vaak verstek gaan voor
een plotse klus. Ik ben ook bezig met
promotie, tv, interviews, cursisten en
bezoekers. Nu bied ik af en toe aan om bij te
springen in de bakkerij. Of ze vragen: 'Kun
je een keer wat vroeger beginnen?' Nou,
dan doe ik dat. Nu ben ik ineens weer een
aardige vent.''
Na decennia in het vak vindt Van Beck-
hoven zijn beroep nog steeds het lekkerste
ter wereld. „Bakker word je niet, dat ben je.
Ik heb nooit iets anders gewild. Ja, af en toe
riep ik dat ik toneelspeler wilde worden.
Maar omdat mijn vader ook bakker was,
bleek dat toch de makkelijkste weg. Gaan
deweg vond ik: bakkers verstoppen zich te
veel. Achter muren en achter hun ovens.
Stap in het spotlicht. Laat zien wat je maakt
en hoe je dat doet. Toon je vakmanschap.
Vertel er verhalen bij. Ik houd daarvan.
Fantastisch leuk, daarom ben ik cursussen
en later Heel Holland Bakt gaan doen.''
Van Beckhoven beschrijft zijn huidige
theatertour, die duurt tot 18 april, als een
food experience vol persoonlijke verhalen
over het ambacht, zijn familiebedrijf en,
vanzelfsprekend, met lekkere hapjes. Het is
in zijn ogen een logisch vervolg op zijn
andere werkzaamheden. En het gevolg van
zijn behoefte om voortdurend te vernieu
wen en bij te leren.
Collega-bakkers, cursisten en ook de
kandidaten van Heel Holland Bakt verbazen
en inspireren hem, zegt hij. Dan noteert hij
de laatste technieken of receptuur. Zo was
24
