Wandelende takken vliegen weg
8 ZEELAND
vÊÊÉÊm
BRIEVEN
U kunt uw brief (maximaal
150 woorden) richten aan:
lezersredacteur@pzc.nl
of per post aan
Lezersredacteur PZC
Postbus 5046
4380 KA Vlissingen
08801-30210
Marinierskazerne 14
Als oud-marinier volg ik met
belangstelling de berichten in
de media of op de radio, of de
nieuwe kazerne nu wel of niet
naar Vlissingen komt omdat
'de' mariniers dat niet willen.
Dat is een verkeerde beeldvor
ming. De mariniers waar het in
deze kwestie om gaat zijn de
opleiders/instructeurs zijnde
het midden - en hogere kader.
Zij gaan om 17.00 uur naar huis
en melden zich de volgende
morgen weer in de kazerne.
De nieuw ingestroomde mari
niers in opleiding of de reeds
opgeleiden verblijven gewoon
in de barakken die er in 1962 ook
al stonden. Zij zullen niet tegen
verhuizing naar Vlissingen zijn,
omdat ze in 2012 nog geen mari
nier waren toen de contracten
werden getekend. De kazerne
moet in Vlissingen komen, ze
horen hier nabij onze Michiel
en niet in een bos bij Doorn.
S. Kruizinga
Boulevard de Ruyter 240,
Vlissingen
Marinierskazerne 15
Zullen bestuurders van Vlissin-
gen, bij uitbreiding het
Zeeuwse provinciebestuur, in
staat zijn de marginale motive
ring inzake de marinierska
zerne door te prikken? De ge
maskeerde inkleding van in
lichtingen bleek al uit de be
richtgeving in de krant van 21
december 2018. Gedaas over ver
huizing, volgplicht en reorgani
satie. Verbluffend hoe, na het
besluit om de Michiel Adriaans-
zoon de Ruyterkazerne in Vlis-
singen te bouwen, de manipula
tie van facetten of fracties rond
het project ingezet werd.
Als korpscommandant Mac
Mootry de verhuizing torpe
deert, hanteert hij voor de vaste
Kamercommissie een voze ver
zuchting: de 'enorme uitstroom
van mariniers' voorkomen!
Voor nogal wat parlementariërs
is de Tweede Kamer een door
gangshuis naar een lucratievere
job. Er is niet veel verbeeldings
kracht en werkelijkheidszin
voor nodig om soortgelijk ge
drag ook toe te schrijven aan
mariniers. Geen overheid of
functionaris omzeilt in succes
volle belangenafwegingen ma
chiavellistische manoeuvres.
Nood aan een respectabele, een-
stemmige Zeeuwse reactie op
het arrogante Haagse gepruts.
B. Monkau
Veldmaarschalk Montgomeryl. 11,
Middelburg
Bregman
Twee pagina's in de krant van 29
januari krijgen Rutger Bregman
en, niet te vergeten, de Postco
deLoterij om het boek te pro
moten. Fantastische pr.
Gelukkig heeft deze krant een
nuchtere redactie getuige het
commentaar op pagina 2. Mijn
complimenten!
Cees Schouten
Vijverbergstraat 4, Noordgouwe
Vinken
Bij het lezen van het artikel
'Vreetfestijn Tuinvogeltelling'
(krant van 27 januari) ben ik
verschrikt naar onze diepvries
gerend. In de tuin van Bob Maes
werden zowaar twee blinde
vinken gesignaleerd.
Maar gelukkig, onze blinde vin
ken zaten nog steeds in de diep
vries. De term blinde vinken
kwam voor in de 18de en 19de
eeuw. Verblinde vinken werden
toen ingezet bij vogelzangwed
strijden. Door de oogleden
dicht te schroeien dacht men
dat de vogels beter presteerden.
Er zijn meerdere soorten vin
ken, maar blinde vinken in de
tuin van Bob Maes kan ik me
niet voorstellen.
John Breepoel
Scottstraat 3, Hulst
Özcan Akyol
De columns van Özcan Akyol
zijn het lezen waard. Het onder
werp, de manier van schrijven,
de intrigerende tegenstelling
tussen zijn Turkse naam en zijn
westers aandoende opvattingen,
zijn moed om te schrijven over
controversiële onderwerpen. In
zijn column Dovemansoren
(krant van 30 januari) beschrijft
hij de lezing die hij in de gevan
genis gaf voor zeven - naar later
bleek - Poolse gedetineerden.
De lezing duurde een uur en in
dat uur viel het hem niet op dat
de gevangenen geen woord Ne
derlands verstonden.
Dat is toch bijna niet te geloven:
een uur lang met een klein aan
tal personen in een beperkte
ruimte, een verhaal afsteken
over literatuur en dan niet in de
gaten hebben dat niemand be
grijpt waarover de spreker
spreekt. Eus moet zich afvragen
of zijn didactische vaardighe
den nog wel van deze tijd zijn.
Om misverstand te voorkomen:
buiten de gevangenis niets dan
lof voor Özcan Akyol.
Jacques Derksen
Grachtstraat 20, Kapelle
BESTRIJDING DUUR WOEKERPLANT
Het is een dreigende
ecologische ramp:
watercrassula. Er lijkt
geen kruid gewassen
tegen het
ogenschijnlijk
onschuldige groene
plantje dat het leven in
de plassen op de Kop
van Schouwen
bedreigt. Toch lijkt er
een kruid te zijn dat het
plantje te lijf kan gaan.
Wie langs de wa
terloop bij vlieg
veld Haamstede
loopt, ziet het
meteen. Het wa
ter zit vol met het groene plantje.
Heel het wateroppervlak is ermee
bedekt, andere planten groeien er
nauwelijks nog.
,,We hebben van alles gepro
beerd", zegt boswachter Marijke
Lieman, terwijl ze langs het water
loopt. „Uittrekken, maaien, plas
sen droogleggen, afgraven. Niets
helpt. Als er nog maar een halve
centimeter van het plantje ach
terblijft, dan keert het geheid te
rug. Ook droogte overleeft het ge-
4 ~«*-
woon. Dan wordt het net een vet-
plantje."
Watercrassula is een zogeheten
invasieve exoot. Een plantje dat
hier niet thuishoort, maar de boel
terroriseert als je er niets tegen
doet. Oorspronkelijk afkomstig
uit Australië en midden jaren ne
gentig in Nederland terechtgeko
men. Zes jaar geleden is het voor
het eerst gesignaleerd op de Kop
van Schouwen.
De bestrijding is lastig. Natuur
lijke vijanden kent watercrassula
in ons klimaat nauwelijks. Doe je
niets, dan rukt het plantje in rap
tempo op. Dat blijkt ook uit de
cijfers. Stichting Bargerveen
voerde in opdracht van de pro
vincie een inventarisatie uit op de
Kop van Schouwen. Werd het
plantje twee jaar geleden nog in
86 plassen aangetroffen. Afgelo-
pen jaar zat het in 118 wateren.
Ook de verspreiding in de plassen
neemt toe. ,,Van 20 procent be
dekking naar 80 procent in een
jaar tijd", zegt Janneke van der
Loop, verantwoordelijk project
leider bij Stichting Bargerveen.
Een toename van 10 procent
betekent dat inheemse soorten -
planten die hier van oorsprong
thuishoren - met 5 procent afne
men, weet boswachter Lieman. In
de waterloop bij het vliegveld zijn
de gevolgen duidelijk zichtbaar.
,,Moet je die groene soep zien",
zegt ze terwijl ze met haar laar
zen door het water banjert. ,,Het
verstikt alles. Alle waterleven ver
dwijnt. Eerst de watervlooien,
dan amfibieën zoals kikkers. Uit
eindelijk blijft er niets over."
En dat is niet alleen slecht
nieuws voor de natuur. Maar ook
De Goesenaar vertelde eerder deze
week in de PZC dat hij pakweg een
jaar geleden tien wandelende tak
ken in huis haalde. 'Leuk voor de
kinderen.' Maar binnen de kortste
keren kropen er zo'n tweehonderd
insecten door het terrarium. Dat
was niet helemaal de bedoeling.
Patrick deed scholen het aanbod
gratis een aantal diertjes van hem
over te nemen voor educatieve
doeleinden, als ze maar goed voor
de beestjes zouden zorgen. Dat
heeft hij geweten. Pakweg tien on
derwijsinstellingen hebben hem
al benaderd. ,,Vanavond komt ie
mand van de montessorischool in
Een school uit Breda
komt 25
wandelende takken
ophalen bij
Patrick Maat
Goes een paar wandelende takken
ophalen'', vertelt de Goesenaar, die
onder meer ook De Sprienke in
Goes, de Walcherse scholenge
meenschap CSW en zelfs een gast-
ouderbureau tot zijn afnemers
mag rekenen. De oproep is zelfs in
Brabant gelezen. ,,Een school uit
Breda wil 25 diertjes van me over
nemen.''
De inwoner van Goes is aange
naam verrast door de massale be
langstelling. ,,Op deze manier raak
ik er wel vanaf'', stelt hij tevreden
vast. Patrick denkt dat de scholen
veel plezier aan de ranke diertjes
gaan beleven. ,,Wat is er nu leuker
dan ze in het echt kunnen zien?
Daarvan leer je altijd meer dan uit
een boek.'' Zelf houdt hij ook nog
een paar wandelende takken. Die
hebben straks weer lekker de
ruimte. Doordat ze met zovelen
waren, werd het voor de beestjes
bijvoorbeeld lastiger om te kun
nen hangen. Dat is wel nodig om
goed te kunnen vervellen.
donderdag 6 februari 2020
GO
Mariniers oefenen in Vlissingen.
Watercrassula
dreigt natuur
te verstikken
Timo van de Kasteele
Burgh-Haamstede
ig&g*
Wat watercrassula vermag laat boswachter Lize van Velzen
hier zien in natuurgebied 't Merkske in Baarle-Nassau. Alle plan
ten zijn verdrongen door het crassulatapijt. foto ron magielse/pix4profs
De oproep van Patrick Maat uit
Goes om hem van z'n wande
lende takken af te helpen, was
niet aan dovemansoren gericht.
Scholen staan haast in de rij om
een paar van de bijzondere
diertjes over te nemen.
Rob Paardekam
Goes
