14 ZEELAND
Atelier
We zijn in het atelier
van Jorieke Rottier
(1992) in KipVis
in Vlissingen en we
staan voor een kunstwerk van
bubbeltjesplastic. Het grote
stuk verpakkingsmateriaal lijkt
beschilderd en hangt fragiel, op
een houten latje in de ruimte.
Het ontlokt de jonge kunstenaar
poëtische beschouwingen: ,,Dit
plastic vulde eens de lege
ruimte om een product. Het was
een structuur die beschermde. Het
werd weggegooid."
,,Ik ben niet alleen dromerig
hoor", vult Jorieke aan. Ze laat
meer houten latjes zien. ,,Ik
ben ook pragmatisch. Ik ben met
technici opgegroeid, met am
bachtslieden. Daar neem je
ook een bepaalde taal van over.
Vaklui zoeken naar logica en aan
knopingspunten of een metafoor
als het om kunst gaat. Ze willen
een probleem oplossen in plaats
van vragen stellen."
Jorieke laat zien hoe ze met be-
hulp van het bubbeltjesplastic on
derzoekt hoe ze een kunstwerk,
een 'tekening aan de muur', anders
op kan hangen. Het
voormalige klaslokaal in het ate
liercomplex van KipVis leent zich
hier goed voor. Het plastic materi
aal vult nu al mooi de ruimte.
Etaleur
Jorieke Rottier groeide op in Vlis-
singen. Na de middelbare school
volgde ze een opleiding tot vorm
gever. ,,De opleiding natuurlijke
vormgeving in Goes. Ik leerde daar
etaleren en werken met bloemen
en vergankelijk materiaal. Tijdens
deze opleiding werd het me dui-
delijk dat ik iets met kunst als be
roep wilde doen", vervolgt Jorieke.
,,Ik ging daarom naar de St. Joost-
academie in Breda, in eerste in
stantie voor ruimtelijk ont
werp." Ze studeerde uiteindelijk af
als autonoom kunstenaar (2016)
en keerde daarna terug naar Vlis-
singen. ,,In Breda miste ik de zee.
Niet de boulevard, maar meer
richting de duinen. Waar je land
herkent maar ook een lege horizon
ziet."
Strandjutter
Op internet noemt Jorieke zichzelf
een on- en offline strandjutter. ,,Ik
verzamel materialen zoals stenen,
maar ook foto's, teksten en ge
sprekken. Ik verzamel, neem waar
en geef betekenis. Dat heb ik ei
genlijk altijd al gedaan. Takjes ver
zamelen en andere
gevonden voorwerpen." Rottier
vertelt enthousiast over de ont
staansgeschiedenis van Witte
Rook, een (online) platform waar
ze voor schrijft. Met Witte Rook
worden werkprocessen van kun
stenaars uit (de omgeving van)
Breda verzameld en gedeeld. ,,Met
internet is de hele wereld dichtbij,
ook hier in Vlissingen."
In het atelier liggen overal verza
melingen, zo valt nu op. Teksten,
stenen, ronde stenen uit zee. Gete
kende vormen die op stenen lij
ken. Stenen die een verpakking
Leegte staat voor
dingen waar we
intuïtief bang voor
zijn
hebben gekregen van hergebruikt
grijs karton. De steen als meta
foor? ,,Een steen is voor mij
leegte", licht Jorieke toe. ,,Om de
steen heen beweegt van alles. In
de steen ook, vermoed ik, maar
dat zie je niet. Leegte staat voor
dingen waar we intuïtief bang
voor zijn. Verlies, de mogelijk
heid tot verandering. Tijd die niet
ingepland is. Tijd die je alleen
doorbrengt. Leegte en alles daar
buiten verbind ik niet, het is het
zelfde. Leegte is een ruimte voor
contemplatie."
Zeeschip
,,Naast verzamelen hou ik ook van
waarnemen. Ik droom van erva
ringen. Waarnemen is verzamelen
in het moment zelf. Tijd geven aan
iets wat je niet mee kunt nemen
maar wel betekenis kunt geven. Zo
zou ik nog wel eens met een zee
schip willen meegaan. Dat lijkt me
een mooie ervaring van een tus
senruimte. Ik ben al wel eens een
week met een binnenvaartschip
mee geweest. Je vaart dan dwars
door en achterlangs oude indu
strie. Ik sliep naast de motor
ruimte. Ik heb foto's verzameld en
teksten geschreven. Een schip
is enerzijds best beklemmend,
want je kunt nergens heen. Je kunt
niet van het schip. Maar varen ver
simpelt ook je werkelijkheid, het is
een vertraging van de tijd. Ja, het
was een mooi gevoel dat zo'n grote
verpakking je ergens heen draagt."
donderdag 30 januari 2020
GO
Jorieke Rottier: ,,Ik ben niet alleen dromerig hoor, ik ben ook pragmatisch." fotos dirkjan gjeltema
verzamelaar
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek. Vandaag:
Jorieke Rottier in Vlissingen.
-Jorieke Rottier
