Gevulde schoenendozen voor jonge azc'ers
ül
5
Nergens heen. Van de Vrie en
zijn medearbeiders krijgen een
kwartier om hun spullen te pak
ken. De mannen eten een stuk
brood in de cantine en moeten zich
buiten opstellen in rijen van vier.
'Degenen die we niet zagen, waren
waarschijnlijk nog op de vlucht'. In
de stromende regen marcheren ze
vervolgens naar kamp Luttelgeest.
Daar krijgen ze een warme hap en
brengen ze de nacht door. 'Weldra
sliepen we de slaap der rechtvaardi
gen', schrijft Van de Vrie.
Bommenwerpers
De volgende dag zien ze 'achter de
dikke regenwolken' Engelse bom-
menwerpers richting Duitsland
vliegen. 'We hoopten, en hadden
moed, dat de Engelsen ons niet in de
steek zouden laten. Zij konden toch wel
weten van grote razzia's in de polder?
De polder was toch een bij uitstek
geschikt land voor een geheime zen
der?'
Hij moet nog maanden wachten
op de bevrijding. Lopend gaat het
vervolgens naar Meppel, vanwaar
Van de Vrie per trein naar het
Duitse Haren wordt gebracht. Met
een grote groep mannen slaapt hij
in een bioscoop om overdag bo
men te kappen in een bos. Het
werk is zwaar, de leefomstandig
heden slecht. 'Honger is een scherp
zwaard', schrijft Van de Vrie.
Gewond aan voet
Via Bad Zwischenahn en Olden
burg wordt hij naar een voormalig
marinekamp in het dorp Sande bij
Wilhelmshaven gebracht. Daar
raakt de Zeeuw gewond aan zijn
voet en belandt in het ziekenhuis.
,,Dat is misschien wel zijn geluk
geweest, vertelde mijn vader",
zegt zijn zoon. ,,De verzorging is
daar goed en hij hoeft maanden
niet te werken."
Wel is er steeds minder eten be
schikbaar, Van de Vrie schrijft dat
hij vaak met een rammelende
maag naar bed gaat.
Op 6 mei wordt Wilhelmshaven
bevrijd door het Poolse leger. 'Vanaf
de eerste dag der Amerikaanse be
zetting van ons gebied is ons ver
blijf in Duitsland werkelijk een
feest geworden', tekent Van de Vrie
opgetogen op.
Op 20 mei 1945, eerste pinkster
dag, staat hij weer op station Goes.
Daar eindigt het dagboek. Zoon
Adri: ,,Hij loopt van het station naar
huis. Hij heeft geen idee of het er
nog staat. Als hij de kerktoren van
's-Heer Abtskerke ziet, zijn woon
plaats, is dat een opluchting. In de
verte ziet hij twee fietsers aanko
men: zijn vader en zijn broer, die op
weg zijn naar de kerk. Zijn vader,
mijn opa, gaat met hem mee terug
naar huis, waar mijn oma was. Zijn
broer fietste naar de kerk om te ver
tellen dat Kees terug was."
Dit heeft zijn vader hem later
verteld. ,,Hij kon smakelijk vertel
len over de oorlog. Als kind be
delde ik vaak om verhalen uit die
tijd."
Vooruitstrevend
Kees van de Vrie bewaart zijn dag
boek niet achter slot en grendel,
zegt zijn zoon. ,,Het lag gewoon
thuis, met een paar losse foto's
erin. Mijn vader was vooruitstre
vend, hij had in 1940 al een camera
en nam die mee naar de Noord
oostpolder."
Hij heeft niet de indruk dat zijn
vader heel erg bang is geweest.
,,Hij kon toch niks veranderen aan
zijn situatie. Hij kwam uit Zee
land, de Noordoostpolder en om
geving waren onbekend terrein
voor hem. Vluchten was geen op
tie."
Tientallen dozen lagen in het mid
den van een kring kinderen met
hun ouders. Voor ieder kindje in
het asielzoekerscentrum was een
schoenendoos gevuld. De spullen
zijn ingezameld door leerlingen
van Aventurijn. Met de actie wil de
school een steentje bijdragen aan
een mooiere wereld.
Directrice Kirstie van der Heide-
Güthe van Aventurijn is initiatief
neemster van de actie. Zij vindt het
belangrijk dat haar leerlingen leren
dat iedereen meetelt in de maat
schappij. ,,Het asielzoekerscentrum
ligt in de buurt van onze school en
dat is interessant. Leerlingen zien
dat een heel andere wereld toch
dichtbij kan zijn."
In het begin van het jaar zijn er
per groep, twee kinderen uitgeko
zen die gisteren hielpen met het
uitdelen van de schoenendozen.
Eén van hen is Boy Houtman (8) uit
Middelburg. Hij zit in groep 5 en gaf
een schoenendoos aan de 3-jarige
Abdul Khadir Aiagha. ,,Ik vind het
belangrijk dat mensen die het min
der hebben ook eens verwend wor
den." Hij vindt het een leuke actie
en is blij dat hij heeft meegedaan.
Programmamanager Wim Hen
driks van het AZC Middelburg is
dankbaar. ,,Steun is altijd welkom
en dergelijke acties zijn hartver
warmend." Aventurijn-directrice
Van der Heide vindt de actie ook
geslaagd. ,,Het is zeker voor herha
ling vatbaar." De schoenendoosac
tie is bewust in januari gehouden
omdat het een sombere maand is.
,,Maar het heeft niks te maken met
Blue Monday", knipoogt ze.
Mft
dinsdag 21 januari 2020
dat leest als een roman
De kinderen van Kindcentrum
Aventurijn uit Middelburg heb
ben gistermiddag schoenendo
zen uitgedeeld aan kinderen van
het asielzoekerscentrum Mid
delburg. In de schoenendozen
zaten spullen als tandpasta en
shampoo, maar ook kleurpotlo
den, knutselspullen en speel
goed.
Michiel van Dongen
Middelburg
Boy Houtman (r) van Kindcen
trum Aventurijn in Middelburg
geeft Abdul Khadir Aiagha een
schoenendoos met spullen.
FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
Kees van de Vrie
op zijn persoons
bewijs uit 1940
