sneuvelen meer relaties'
Laat je ouders
geen intieme
vreemden zijn
Ik roep ieder
'volwassen
kind' op: 'Ga thuis
praten. Interview je
ouders'
21
René Diekstra
om seks gaat, of dat er iets langdu
rigs in zit. Ook is er de vraag of we
ons überhaupt wel willen binden
voor het leven, omdat we mis
schien liever alleen blijven. De
combinatie van geborgenheid én
autonomie binnen een liefdesrela
tie blijkt heel moeilijk te zijn. We
willen eigenlijk alles. En juist dat
zorgt voor problemen.''
„Vrijheid betekent niet automa
tisch dat we ook gelukkiger zijn.
Want vrijheid brengt ook onze
kerheid, omdat er zo veel opties
zijn. Hoe weet je of je de juiste weg
kiest, de juiste partner? Al die keu
zes kunnen verlammend werken.
Anderzijds is het nutteloos om
ons steeds af te vragen of we vroe
ger beter af waren. We kunnen on
mogelijk terug naar de situatie van
voor de jaren 60, toen vrouwen
nog niet eens zelfstandig een
bankrekening konden openen. Dat
moeten we ook helemaal niet wil
len. We zullen met de verworven
vrijheid moeten leren omgaan, zo
dat er meer balans komt.''
,,De verschillen tussen ons lijken
meer cultureel dan biologisch.
Mannen en vrouwen zijn anders
opgevoed en hebben traditioneel
gezien een andere taak in de sa
menleving. Zo zijn vrouwen over
het algemeen meer verzorgend, en
daardoor sterk emotioneel betrok
ken. Mannen daarentegen, leren
vaak van jongs af aan om stoer te
zijn en vooral hun gevoelens niet
te uiten. Hoewel er in het alge
meen meer gelijkwaardigheid
komt, mede dankzij de LHBTIQ+
'We moeten meer
waarde toekennen
aan vriendschappen.
Ook de liefde voor
mensen die je na
staan, zijn van grote
waarde om je
goed te voelen'
gemeenschap, zijn de meeste relaties
toch nog traditioneel. En dat kan
wrijving geven, omdat mannen en
vrouwen elkaar niet altijd geven wat
ze nodig hebben, terwijl ze het toch
goed bedoelen.''
,,Daar heb ik geen direct antwoord
op, behalve dat we ons heil niet moe
ten zoeken in zelfhulpboeken, work
shops of therapieën. Ik denk dat alle
liefdesgoeroes en psychologen ons
nog gekker hebben gemaakt dan we
al waren. Hoewel de psychologie
door de jaren veeltechnieken heeft
ontwikkeld die ons helpen om een
beter leven te leiden, zijn er maar
weinig inzichten voortgebracht over
hoe we ons romantische leven kun
nen verbeteren.''
,,Ik denk dat er vele vormen van
liefde zijn waarbij de ene vorm niet
per se beter is dan de andere. Maar
therapeuten, goeroes en zelfhulpboe
ken leren ons slechts één manier van
liefhebben. Ook daardoor sneuvelen
er veel meer relaties dan vroeger.
Neem bijvoorbeeld een stel waar
bij de vrouw tegen haar man op
kijkt. Ze heeft een prima huwelijk,
maar vraagt aan een psycholoog of
haar relatie wel gezond is. Die psy
choloog leert haar vervolgens om
assertiever te worden. Wat mis
schien goed is voor de gelijkwaar
digheid van de relatie, maar ook
leidt tot meer conflicten. Het hu
welijk komt onder druk te staan en
wordt misschien zelfs verbroken.
Het is dus mogelijk dat je door
therapie of een zelfhulpboek leert
te stoppen met houden van. En
worden we daar echt beter van?
Niet altijd. We gaan aan onszelf
twijfelen door de manier waarop
de perfecte liefde tegenwoordig
wordt gepromoot. Die onzeker
heid die ons tegenwoordig zo teis
tert is een modern, sociologisch
fenomeen - een direct resultaat
van de consumentenmarkt, de
therapeutische industrie en inter-
netdating. Die industrie cultiveert
de onzekerheid, want dat is hun
verdienmodel.''
,,Ondanks alle onvolkomenheden
en de grote kans op teleurstellin
gen, kunnen mensen niet zonder
diepgaande emotionele verbindin
gen. Daarnaast stranden natuurlijk
niet alle liefdesrelaties, dus er is al
tijd hoop.
Wat ik belangrijk vind, is dat
mensen zich realiseren dat ze zich
niet tot de romantische liefde hoe
ven te beperken, om een diep
gaande band met iemand op te
bouwen. We moeten onze blik
verbreden en meer waarde toeken
nen aan platonische vriendschap
pen. Ook de liefde voor je familie,
kinderen en andere mensen die je
na staan, zijn van grote waarde om
je goed te voelen. Gezien het toe
nemende aantal singles is het be
langrijk om te onthouden dat je
ook zonder een romantische liefde
heel geliefd en gelukkig kunt zijn.''
Als je opgroeit in een groot gezin, zoals
ik, dan breng je zelden tijd met je ou
ders alleen door. Ik heb lange tijd ge
dacht dat ik daarom zo weinig wist
van de kinder- en jeugdjaren van mijn
ouders, van de belangrijke gebeurtenissen en
personen in hun leven, en van hun wensen, te
leurstellingen en successen. Ze zijn spijtig ge
noeg relatief onbekenden voor mij gebleven.
Inmiddels weet ik uit onderwijs en onder
zoek dat de meeste volwassenen weinig weten
over de ontwikkeling van hun ouders van kind
tot volwassene. Een van de opdrachten die ik
studenten in een cursus Levenslooppsycholo-
gie daarom geef, is hun ouders afzonderlijk te
interviewen over hun leven aan de hand van
een daarvoor ontwikkeld interviewschema. Zo
wel de kinderen als de ouders vinden dat door
gaans een spannend verzoek. Maar ik heb eigen
lijk nog nooit meegemaakt dat ze het afwijzen.
Dikwijls krijgen studenten van hun ouders
dingen te horen die ze allang weten. Maar vaak
ook worden ze geconfronteerd met informatie
die nieuw voor hen is, hen aan het denken zet
of hen zelfs schokt. Een student vertelde: 'Ik
heb eigenlijk nooit geweten dat mijn moeder
een ongewenst kind was en hoe dat haar kin
derjaren heeft bepaald.' Een andere student: 'Ik
begrijp mijn vader beter, nu ik weet hoe moei
lijk de verhouding met zijn vader was.' Weer
een andere student: 'Ik vond het heel verdrietig
van mijn moeder te horen dat haar moeder,
mijn oma dus, jarenlang in een psychiatrische
inrichting heeft gezeten en daar is gestorven.
En dat ze nog altijd bang is dat die stoornis zich
ooit bij haar eigen kinderen zal voordoen.'
leuke informatie gedeeld. De meeste studenten
zeggen dat het interview heel positief tussen
hen en hun ouders heeft uitgewerkt, al kunnen
ze niet altijd precies aangeven waardoor dat
kwam. Gezien hun ervaringen met wat het kan
bewerkstelligen in de relatie met ouders ben ik
geneigd om ieder volwassen kind op te roepen:
'Ga praten thuis, interview je ouders!' Want het
is intens verdrietig als je ouders tot hun dood
toe grotendeels intieme vreemden voor je zijn
gebleven.
dinsdag 21 januari 2020
GO
Eva Illouz FOTO GUUS SCHOONEWILLE
tegenwoordig
één en al chaos'
Je zou verwachten dat vrijheid
gelukkig maakt. Maar dat is dus
niet zo?
Jarenlang werd verkondigd dat
mannen 'van Mars' komen en
vrouwen 'van Venus'. Maar uit
steeds meer onderzoek blijkt
dat er niet zoiets bestaat als een
specifiek vrouwen- of mannen-
brein. We zijn allemaal een mix.
Hoe komt het dat mannen en
vrouwen op relationeel gebied
dan toch zo verschillen?
Hoe kun je erachter komen of een
relatie goed voor je is of niet?
Hoe komt dat?
Als de liefde, zoals u schrijft,
eindigt, waarom zouden we er
dan überhaupt nog aan begin
nen?
j
Er wordt overigens ook veel 'gewonere' en
Reageren?
rene.diekstra@dpgmedia.nl
Uit onderwijs en
onderzoek blijkt dat
veel volwassenen
weinig weten over
de jeugd van hun
ouders.