sneuvelen meer relaties' Laat je ouders geen intieme vreemden zijn Ik roep ieder 'volwassen kind' op: 'Ga thuis praten. Interview je ouders' 21 René Diekstra om seks gaat, of dat er iets langdu rigs in zit. Ook is er de vraag of we ons überhaupt wel willen binden voor het leven, omdat we mis schien liever alleen blijven. De combinatie van geborgenheid én autonomie binnen een liefdesrela tie blijkt heel moeilijk te zijn. We willen eigenlijk alles. En juist dat zorgt voor problemen.'' „Vrijheid betekent niet automa tisch dat we ook gelukkiger zijn. Want vrijheid brengt ook onze kerheid, omdat er zo veel opties zijn. Hoe weet je of je de juiste weg kiest, de juiste partner? Al die keu zes kunnen verlammend werken. Anderzijds is het nutteloos om ons steeds af te vragen of we vroe ger beter af waren. We kunnen on mogelijk terug naar de situatie van voor de jaren 60, toen vrouwen nog niet eens zelfstandig een bankrekening konden openen. Dat moeten we ook helemaal niet wil len. We zullen met de verworven vrijheid moeten leren omgaan, zo dat er meer balans komt.'' ,,De verschillen tussen ons lijken meer cultureel dan biologisch. Mannen en vrouwen zijn anders opgevoed en hebben traditioneel gezien een andere taak in de sa menleving. Zo zijn vrouwen over het algemeen meer verzorgend, en daardoor sterk emotioneel betrok ken. Mannen daarentegen, leren vaak van jongs af aan om stoer te zijn en vooral hun gevoelens niet te uiten. Hoewel er in het alge meen meer gelijkwaardigheid komt, mede dankzij de LHBTIQ+ 'We moeten meer waarde toekennen aan vriendschappen. Ook de liefde voor mensen die je na staan, zijn van grote waarde om je goed te voelen' gemeenschap, zijn de meeste relaties toch nog traditioneel. En dat kan wrijving geven, omdat mannen en vrouwen elkaar niet altijd geven wat ze nodig hebben, terwijl ze het toch goed bedoelen.'' ,,Daar heb ik geen direct antwoord op, behalve dat we ons heil niet moe ten zoeken in zelfhulpboeken, work shops of therapieën. Ik denk dat alle liefdesgoeroes en psychologen ons nog gekker hebben gemaakt dan we al waren. Hoewel de psychologie door de jaren veeltechnieken heeft ontwikkeld die ons helpen om een beter leven te leiden, zijn er maar weinig inzichten voortgebracht over hoe we ons romantische leven kun nen verbeteren.'' ,,Ik denk dat er vele vormen van liefde zijn waarbij de ene vorm niet per se beter is dan de andere. Maar therapeuten, goeroes en zelfhulpboe ken leren ons slechts één manier van liefhebben. Ook daardoor sneuvelen er veel meer relaties dan vroeger. Neem bijvoorbeeld een stel waar bij de vrouw tegen haar man op kijkt. Ze heeft een prima huwelijk, maar vraagt aan een psycholoog of haar relatie wel gezond is. Die psy choloog leert haar vervolgens om assertiever te worden. Wat mis schien goed is voor de gelijkwaar digheid van de relatie, maar ook leidt tot meer conflicten. Het hu welijk komt onder druk te staan en wordt misschien zelfs verbroken. Het is dus mogelijk dat je door therapie of een zelfhulpboek leert te stoppen met houden van. En worden we daar echt beter van? Niet altijd. We gaan aan onszelf twijfelen door de manier waarop de perfecte liefde tegenwoordig wordt gepromoot. Die onzeker heid die ons tegenwoordig zo teis tert is een modern, sociologisch fenomeen - een direct resultaat van de consumentenmarkt, de therapeutische industrie en inter- netdating. Die industrie cultiveert de onzekerheid, want dat is hun verdienmodel.'' ,,Ondanks alle onvolkomenheden en de grote kans op teleurstellin gen, kunnen mensen niet zonder diepgaande emotionele verbindin gen. Daarnaast stranden natuurlijk niet alle liefdesrelaties, dus er is al tijd hoop. Wat ik belangrijk vind, is dat mensen zich realiseren dat ze zich niet tot de romantische liefde hoe ven te beperken, om een diep gaande band met iemand op te bouwen. We moeten onze blik verbreden en meer waarde toeken nen aan platonische vriendschap pen. Ook de liefde voor je familie, kinderen en andere mensen die je na staan, zijn van grote waarde om je goed te voelen. Gezien het toe nemende aantal singles is het be langrijk om te onthouden dat je ook zonder een romantische liefde heel geliefd en gelukkig kunt zijn.'' Als je opgroeit in een groot gezin, zoals ik, dan breng je zelden tijd met je ou ders alleen door. Ik heb lange tijd ge dacht dat ik daarom zo weinig wist van de kinder- en jeugdjaren van mijn ouders, van de belangrijke gebeurtenissen en personen in hun leven, en van hun wensen, te leurstellingen en successen. Ze zijn spijtig ge noeg relatief onbekenden voor mij gebleven. Inmiddels weet ik uit onderwijs en onder zoek dat de meeste volwassenen weinig weten over de ontwikkeling van hun ouders van kind tot volwassene. Een van de opdrachten die ik studenten in een cursus Levenslooppsycholo- gie daarom geef, is hun ouders afzonderlijk te interviewen over hun leven aan de hand van een daarvoor ontwikkeld interviewschema. Zo wel de kinderen als de ouders vinden dat door gaans een spannend verzoek. Maar ik heb eigen lijk nog nooit meegemaakt dat ze het afwijzen. Dikwijls krijgen studenten van hun ouders dingen te horen die ze allang weten. Maar vaak ook worden ze geconfronteerd met informatie die nieuw voor hen is, hen aan het denken zet of hen zelfs schokt. Een student vertelde: 'Ik heb eigenlijk nooit geweten dat mijn moeder een ongewenst kind was en hoe dat haar kin derjaren heeft bepaald.' Een andere student: 'Ik begrijp mijn vader beter, nu ik weet hoe moei lijk de verhouding met zijn vader was.' Weer een andere student: 'Ik vond het heel verdrietig van mijn moeder te horen dat haar moeder, mijn oma dus, jarenlang in een psychiatrische inrichting heeft gezeten en daar is gestorven. En dat ze nog altijd bang is dat die stoornis zich ooit bij haar eigen kinderen zal voordoen.' leuke informatie gedeeld. De meeste studenten zeggen dat het interview heel positief tussen hen en hun ouders heeft uitgewerkt, al kunnen ze niet altijd precies aangeven waardoor dat kwam. Gezien hun ervaringen met wat het kan bewerkstelligen in de relatie met ouders ben ik geneigd om ieder volwassen kind op te roepen: 'Ga praten thuis, interview je ouders!' Want het is intens verdrietig als je ouders tot hun dood toe grotendeels intieme vreemden voor je zijn gebleven. dinsdag 21 januari 2020 GO Eva Illouz FOTO GUUS SCHOONEWILLE tegenwoordig één en al chaos' Je zou verwachten dat vrijheid gelukkig maakt. Maar dat is dus niet zo? Jarenlang werd verkondigd dat mannen 'van Mars' komen en vrouwen 'van Venus'. Maar uit steeds meer onderzoek blijkt dat er niet zoiets bestaat als een specifiek vrouwen- of mannen- brein. We zijn allemaal een mix. Hoe komt het dat mannen en vrouwen op relationeel gebied dan toch zo verschillen? Hoe kun je erachter komen of een relatie goed voor je is of niet? Hoe komt dat? Als de liefde, zoals u schrijft, eindigt, waarom zouden we er dan überhaupt nog aan begin nen? j Er wordt overigens ook veel 'gewonere' en Reageren? rene.diekstra@dpgmedia.nl Uit onderwijs en onderzoek blijkt dat veel volwassenen weinig weten over de jeugd van hun ouders.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2020 | | pagina 21