Stephanie op rouwkaart: 'Ik voelde mij de laatste jaren door
'We keken
elkaar aan en
wisten dat
het einde
verhaal was'
Onderzoek naar rol schoolbestuur bij overlijden Stephanie
16
'Op een gegeven
moment zegt ze:
Goodbye cruel
world, dan niet'
zodat collega's in volgende jaren
er ook plezier van hebben. Maar
ook over het personeelsfeest met
duurbetaalde artiesten dat de
RVKO eens per jaar geeft, geld dat
beter naar de kinderen kan gaan.
Niet alleen ikzelf, maar velen met mij
hebben geconstateerd dat het
bovenschoolsmanagement en de me
dewerkers personele zorg niet goed
functioneren. Ze verlenen niet de op
timale zorg en hulp voor leerkrachten
die voor korte of langere tijd het even
moeilijk hebben.
Sinds de overstap naar groep 6 in
schooljaar 2014/2015 krijgt Stepha
nie het zwaar. Ze heeft moeilijke
leerlingen. Ze komt ook elke
avond bekaf thuis, meldt zich elf
dagen ziek dat jaar. Collega's die
haar tijdens de lunchpauze vragen
om naar de personeelskamer te
komen, zegt ze af. Ze wil door,
door, door. Op vakantie gaat ze
nooit. Ze is liever thuis bij Hanno,
hun vier honden en tien katten,
zwerfdieren die ze via Hanno's
Stichting Dierennood hebben ge
red.
Het is een bijna onmogelijke taak
voor leerkrachten om een groep met
31 leerlingen, onder wie veel met leer-
en gedragsproblemen, optimaal on
derwijs te kunnen geven. Bewind
voerders, maak extra geld voor klei
nere klassen vrij.
Als ze in de zomer van 2016
hoort dat ze wéér een
moeilijke groep krijgt,
meldt ze zich af voor de
eerste lerarenvergadering
van het schooljaar. Ze wil
ondersteuning in de klas,
maar krijgt geen gehoor
bij haar leidinggevende.
Haar directeur scha
kelt de bedrijfsarts
in vanwege een
'arbeidsconflict'.
Hanno: „Waarom
direct een ar
beidsconflict?
Waarom zei
niemand: wat is
er aan de hand?
Zijn er dingen waarmee we je
kunnen helpen? Wil je een klas-
senassistent? Laten we samen gaan
praten.'' Stephanie is bang dat de
school van haar af wil. Ze krijgt
last van angst en somberheid,
heeft moeite om uit bed te komen
en piekert veel. Ze is hoofdverdie
ner, hun woning staat een halve
ton onder water. Een andere baan
wil ze niet. ,,Wat had ze dan moe
ten doen? Ze was 52.''
Het woord 'arbeidsconflict' gaat
niet meer uit haar hoofd. Hanno
denkt dat het hier is misgegaan,
want Stephanie ervaart dat ene
woordje als motie van wantrou
wen, falen. Ze blijft er op terugko
men in alle gesprekken die ze vol
gens Hanno verplicht moet voeren
met de bedrijfsarts en zorgverle
ners. Hanno pakt er een foto van
zijn vrouw bij, haar ogen even
blauw als haar zomerse hemdje.
,,Kijk nou eens naar haar ogen.
Kwetsbaar, maar toch heel veel
willpower om er iets van te maken.
Tegen zo iemand kan je niet
zeggen: ga jij maar weer
een heel andere kant met
je leven op. Op een gege
ven moment zegt ze:
'Goodbye cruel world,
dan niet'.'' Hij veegt
zijn tranen weg. Ste
phanie was de liefde
van zijn leven. Ze
ontmoetten el
kaar meer dan
twintig jaar ge
leden via een
advertentie in
een tijdschrift
en waren
meteen ver
kocht. Elke
zaterdag ging ze naar de markt en
kocht ze soms cadeautjes voor
hem. Zoals zijn blauwe suède
schoenen, een knipoog naar zijn
favoriete Elvis-song. Hij droeg ze
op haar crematie, vertelt hij. ,,Ik
heb ze tijdens mijn toespraak uit
getrokken en op haar kist gezet.''
Het maar jarenlang met vallen en op
staan meetrekken van leerlingen, met
gedragsproblemen, die gewoon niet
passen in het reguliere basisonderwijs
is een probleem dat hoe dan ook op
gelost dient te worden.
Na de zomer van 2016 zit ze vijf
tien maanden thuis, ondanks haar
felle en uitgebreide pleidooien bij
haar werkgever, de psychologen,
psychiater en de bedrijfsarts om
weer aan de slag te mogen. Met
name de laatste neemt ze veel
kwalijk. Ze stuurt hem gedetail
leerde mails waarin ze stelt dat hij
niet capabel is als bedrijfsarts. Zij
is tenslotte zelf ook tien jaar be
drijfsarts geweest. Hanno: ,,Hij
had zich op haar burn-out moeten
richten, niet op de psychische
klachten uit het verleden, zoals
een angststoornis en werkstress
die allang waren behandeld.''
Re-integratie
Stephanie vraagt om een vertrou
wenspersoon bij RVKO. Die blijkt
er niet te zijn. In oktober 2017 be
slist het UWV dat ze weer aan het
werk mag. De uitkeringsinstantie
stelt dat haar werkgever onvol
doende inspanningen heeft gele
verd om de basisschooljuf weer te
laten re-integreren. In het medisch
dossier, dat deze krant las, wordt
geconcludeerd dat Stephanie weer
goed in staat is om voor de klas te
staan. Ook in het contact met kin
deren worden geen problemen
verwacht. Wel zijn er zorgen over
haar idealisme, gedrevenheid en
de vertrouwensbreuk met haar
werkgever.
Het laatste schooljaar, 2018/
2019, krijgt ze opnieuw een moei
lijke klas met een groepje jongens
dat haar treitert. Ook nu ervaart ze
te weinig steun van haar schooldi
recteur. Stephanie gaat elke dag
met tranen in de ogen naar school
en weet niet meer wat ze moet
doen. De jongens achterin de klas,
voorin de klas, eruit? ,,Die jongens
jutten elkaar op, doen stoer. Daar
had ze gewoon pech mee'', zegt
Hanno. Tranen dringen zich op
nieuw op. ,,In een aandoenlijke
brief schreef één van haar leerlin
gen mij dat die jongens nu zo
moesten huilen. Ik hoop maar dat
die kinderen eroverheen komen.''
Achteraf bezien was Stephanie
al in 2018 bezig met haar overlij
den. Veel afscheidsbrieven waren
toen al geschreven. Ook schreef ze
zichzelf- in het BIG-register
stond ze nog als arts ingeschreven
- medicijnen voor bij drie ver
schillende apotheken. Terwijl
Hanno een boodschap deed, nam
ze een overdosis slaapmiddelen in
en stapte in bad. Hanno vond haar
net op tijd. De psychiater in het
ziekenhuis vreesde voor een
nieuwe poging, maar Stephanie
'We hebben
goed notie
genomen van
alles wat zij heeft
gezegd'
DAG XX MAAND 20XX WW
VERVOLG VAN PAGINA 15
De Raad van Toezicht van
de Rotterdamse onder-
wijsstichting RVKO heeft
een onafhankelijk onder
zoek laten instellen naar
het overlijden van Stepha
nie Berger-Debast. Daaruit
moet blijken of er iets is
misgegaan binnen het
schoolbestuur RVKO. Het
bestuur zegt blij te zijn met
dit onderzoek en neemt
'eventuele aanbevelingen
waar mogelijk over'. De
stichting, waar 66 basis
scholen en scholen voor
speciaal basisonderwijs
met 2300 medewerkers
onder vallen, noemt het
overlijden van Stephanie
'verschrikkelijk'. ,,Dit heeft
bij ons en bij veel medewer
kers en kinderen binnen
onze vereniging tot verdriet
geleid. Zij was een goede,
betrokken en consciënti
euze leerkracht, die veel
voor haar leerlingen heeft
betekend en er alles voor
over had'', verklaart be
stuurder Lia Zwaan in een
schriftelijke reactie. Ze wil
niet in gesprek, omdat de
RVKO geen uitspraken doet
over privéaangelegenhe-
den. Wel zegt de RVKO alle
Lia Zwaan, bestuurder
punten die Stephanie tij
dens haar uitvaart liet uit
spreken serieus te nemen.
,,We hebben goed notie ge
nomen van alles wat daar is
gezegd. Wij nemen aanbe
velingen ter harte.'' Op de
Rotterdamse scholen is het
ziekteverzuim relatief laag.
De RVKO zegt bewust in te
zetten op een goede bege
leiding bij ziekte of verzuim.
Het ziekteverzuim was in
2013 nog ruim 7,3 procent,
drie jaar later was dat bijna
gehalveerd. Zwaan: „Over
leg en het inzetten van ex
pertises en trajecten leidt
vaak tot goed resultaat. He
laas worden de inspannin
gen en intenties van direc
ties en bestuursbureau
soms anders ervaren dan
dat er beoogd wordt.''
