li
,,Ja, de trompet is veeleisend, het is top
sport, zoals ik zei. Alleen met oefeningen
was ik al anderhalf uur per dag bezig. Heel
saai, maar je moet het doen om in vorm
te blijven. Met een fysiotherapeut trainde
ik om mijn knieën en rug sterk te houden,
alles stond in dienst van dat zware leven.
Ik werd ongemakkelijk van het idool-zijn.
Mensen dragen je op handen, gaan bibbe
rend met je op de foto - ik hou wel van een
beetje aandacht, maar ik ben ook een nuch
tere Hollander. Ik wilde erkenning voor de
muziek die ik speelde, niet als persoon de
hemel in worden geprezen. In Medellm
had een man een grote tatoeage van mijn
gezicht op zijn bovenbeen staan. Dan denk
je: doe even normaal.''
„Heerlijk. Mijn private space was weg, de
beschermlaag om me heen. In Nederland
kreeg ik die weer terug. Een verademing.''
Dat een meisje dat opgroeide in Haaften
zich zou ontpoppen tot internationale
salsa-ster lag niet erg voor de hand. Hontelé
kwam al jong met het genre in aanraking
dankzij haar vader, een fervent muziek-
verzamelaar. Nog voordat hun dochter
werd geboren, dansten haar ouders samen
op Cubaanse ritmes.
Enkele jaren later volgde een scheiding,
waarop haar vader naar Barcelona vertrok
om het geluk te zoeken. Dat is bepalend
geweest voor haar leven, zegt Hontelé. Ze
was negen en kon het niet begrijpen. ,,Als
kind kun je zoiets alleen maar op een pijn
lijke manier interpreteren. Waarom ging
hij naar het buitenland? Was ik niet leuk
genoeg? Mijn vaders vertrek heeft me gete
kend. Het maakte bijvoorbeeld dat ik in
latere relaties te veel een peacekeeper ben
geweest. Mensen zouden me afkeuren als
ik een te duidelijke mening gaf, dacht ik.
Ik was almaar bezig die leuke Maite te zijn,
anders zouden ze bij me weggaan.''
Pas later, na veel gesprekken - met een
therapeut en met haar vader zelf - zag ze in
waarom hij weg moest. ,,Hij is een wereld
reiziger, iemand die de vrijheid nodig heeft
om steeds ergens opnieuw te beginnen.
Wat de impact daarvan was voor mij, heeft
hij zich destijds niet gerealiseerd. Daar kan
hij zich nog schuldig over voelen. Aan de
andere kant: een vader die depressief op de
bank zit omdat hij zich gedwongen voelt in
Nederland te blijven, wat zou ik daaraan
hebben gehad?''
,,Goed. Hij woont in Sevilla, maar we heb
ben regelmatig contact. We zijn door een
moeizaam proces gegaan waarin ik hem
steeds meer ben gaan begrijpen. Daardoor
zijn we dicht bij elkaar gekomen. En door
de liefde voor muziek was onze connectie
toch al heel sterk.''
,,Dat ik muziek beleef zoals ik die beleef,
heb ik daaraan te danken. Als kind zat ik op
mijn kamer te luisteren naar muziek waar
van ik wist dat mijn vader er veel van hield,
en dat maakte van alles in me los. Ik miste
hem op die momenten, maar kon ook hui
len om hoe prachtig het was. De diepe
emoties die muziek bij me oproept, van
verdrietig tot high van geluk, daar heb ik in
mijn carrière lang op kunnen teren.''
,,Deels wel. Maar belangrijker was: ik werd
zó blij van die muziek. Ik begon met trom
pet bij de fanfare in Haaften en op mijn
14de had ik mijn eerste repetitie bij een sal
saband. Dat was echt heaven: ik mocht mijn
favoriete muziek spelen! Stel je voor dat ik
hier mijn beroep van kan maken, dacht ik.''
Als puber luisterde ze op haar koptelefoon
naar underground salsa. Klasgenoten begre
pen er niets van en ook haar muziekleraar
kon ze er niet van overtuigen dat salsa te
gek was. ,,Ik begreep niet dat anderen het
niet hoorden, maar ik vond het stiekem wel
leuk om bijzonder te zijn. Dat ik opgescho
ren haar had, een colbert droeg en twee
moeders had, maakte me ook al anders.''
Na haar scheiding was Hontelés moeder
verliefd geworden op een vrouw. Hontelé:
,,Natuurlijk werd ik er soms mee gepest.
Zelf vond ik het vooral stoer, en mijn moe
ders gaven me een geborgen jeugd met
veel liefde. Ze zijn nog altijd samen.''
Buiten haar rebelse uiterlijk en afwij
kende muzieksmaak was ze overigens een
braaf meisje. Haar eerste biertje dronk ze op
haar 17de, toen ze al professioneel trompet
speelde. In de weekends trad ze op, dus
'gewoon' uitgaan was er niet bij. ,,Ik ben
totaal geen nachtmens; om 11 uur 's avonds
vallen mijn ogen dicht. Heel onhandig voor
een muzikant.''
Lacht. „Helemaal niet. Eerder burgerlijk.
De afgelopen jaren ben ik steeds meer gaan
verlangen naar regelmaat, een rustig thuis,
kaarsje aan, met een kopje thee op de bank.''
,,Ik kende haar al uit Nederland. Adinda is
een heel goeie bassist. We raakten bevriend
toen ze naar Colombia kwam om te spelen
bij de beroemde salsaband Monsieur Peri-
né. Er was ook lichamelijke aantrekkings
kracht en we werdenfriends with benefits.
En hoewel ik steeds luid verkondigde dat ik
vrijheid wilde, realiseerde ik me op een dag
dat ik gewoon ontzettend blij van haar
word. Ik dacht: waarom doe ik zo moeilijk
als dat wat ik zoek nu voor mij staat? Waar
op ik heb gevraagd of ze mijn vriendinnetje
wilde worden. In de zomer van 2018 zijn we
in Nederland getrouwd.''
Hier herkent niemand je. Hoe is dat?
Hoe is de relatie nu met hem?
Uit Barcelona stuurde hij je jarenlang
cassettebandjes met zijn favoriete
salsamuziek. Legde dat de basis voor
jouw carrière?
Ben je salsa gaan spelen om alsnog
door je vader 'gezien' te worden?
Niet zo rock-'n-roll dus?
Maar toen werd je weer verliefd. Op
salsabassist Adinda.
ZATERDAG 11 JANUARI 2020 11
