'Ik verlangde
naar
regelmaat, een
rustig thuis,
kaarsje aan,
met een kopje
thee op de
bank'
In Colombia veroverde ze de harten
van het salsaminnende publiek met haar
virtuoze trompetspel. Tel daar haar opval
lende lange en blonde verschijning bij op
en een ster was geboren: latin-artiest Maite
Hontelé. Als 29-jarige vertrok ze vanuit Ne
derland naar Colombia om haar debuut-ep
te promoten en negen jaar later woonde ze
er nog. Ze verzamelde er de beste muzikan
ten om zich heen, speelde met salsalegende
Oscar D'León, verkocht de grootste zalen
uit, sleepte twee Latin Grammy-nominaties
in de wacht en deed tour na tour. Ook werd
ze er verliefd, op pianist en producer Juan-
cho Valencia, met wie ze samenwerkte en
zich settelde in Medellm. In die stad was
Hontelé niet minder dan een beroemdheid
- op straat werd ze omringd door fans die
met haar op de foto wilden.
Hoewel haar faam ter plekke alleen maar
groter werd, is Hontelé nu terug in Neder
land. Niet alleen nam ze afscheid van Juan-
cho, haar band en haar leven in Colombia,
ze zette ook een punt achter haar carrière
als salsamuzikant. De trompet die haar zo
veel had gegeven, maar ook veel van haar
had gevraagd, hing ze aan de wilgen. Een
zware beslissing, vertelt ze in haar nieuwe
woonplaats Den Haag, maar ze kon niet
anders. ,,Trompetspelen is topsport. Ik heb
het meer dan twintig jaar gedaan en toen
was het op. Lichamelijk leed ik eronder, ik
had hartkloppingen en last van chronische
hyperventilatie. Uit alles bleek dat het te
veel was, dat ik iets tegen mijn zin stond te
doen. Mijn inspiratie, het innerlijke vuur;
ze waren verdwenen.''
Ze heeft 'onwijs mooie dingen' bereikt in
Colombia, zegt ze. Ze kon zich er ontwik
kelen, kreeg volop kansen en waardering.
,,Optreden op nationale tv, uitgeroepen
worden tot artiest van het jaar, een uitno
diging om te spelen op een gala in Cuba
- steeds waren er nieuwe adrenalineshots.
Maar wat het voor mijn gezondheid bete
kende, daar stond ik niet bij stil.''
Rust inbouwen zat niet in haar systeem.
Muziek maken, trompetspelen - dat was
haar leven. ,,Ik zag het niet eens echt als
werk. Ik heb ook nooit nagedacht over de
uren die ik maakte, en wat ik daar dan ei
genlijk mee verdiende. Ik ging gewoon door
tot ik het niet meer kon.''
,,Ik liep al een tijdje in rondjes, achter mijn
eigen staart aan. Wéér een tour in Mexico,
oké, dan gaan we nu naar Peru, ook leuk.
Maar het echte plezier was er toen al af.
Eind 2017 stond ik in Venezuela met een
geweldige band voor een zaal vol enthousi
aste mensen, en ik voelde me alleen maar
doodongelukkig. Zo moe, zo ongeïnspi
reerd. Ik dacht: hoe maak ik dit optreden af?
Waar haal ik de energie vandaan? Dat nie
mand het aan me zag, maakte me heel een
zaam. Het was inmiddels ook al een tijdje
uit met Juancho en kort daarna ben ik naar
Nederland gegaan. Daar heb ik vier maan
den hyperventilerend op de bank gezeten.''
Wat was het moment waarop je dat
besefte?
Je had te lang op hoog niveau
gespeeld?
10
