'Als je niet meer
betrokken bent, moet je
dit werk niet meer willen
doen. Het is écht
mijn levenswerk'
11
PASPOORT
,,Soms vinden mensen het nodig me te vragen
'wie ik nu weer ga onder douwen'. Dat vind ik
verschrikkelijk, dat het zo wordt gezegd. Het is
respectloos. Of ze zeggen: Nou Piet, als we jou
zien, is het niet goed hè! Ik zeg dan altijd: Als je
mij niet meer kunt zien, dat is veel erger... Dan
zwijgen ze wel."
Ja, en professionaliteit. Dat wordt natuurlijk
van mij verwacht, maar soms, als een familie je
al een paar keer gezien heeft, vragen ze wel
eens: Piet, doe maar niet te plechtig. En dan wiï
ik ook best wat losser zijn, maar je moet begrij
pen, op andere gasten van de uitvaart komt dat
soms wat vreemd over, daarom probeer ik toch
altijd wat gepaste afstand te bewaren. Dat is
niet altijd makkelijk. Sommige families vragen
me mee voor de koffietafel. Ze willen echt
graag dat ik daarbij ben en ik voel ook oprecht
dat ik welkom ben. Dat is heel fijn, maar als ik
het voor één familie doe, kan ik het anderen
ook niet weigeren. Maar ik heb ook nog werk te
doen. Dat is weleens lastig."
,,Ik moet mijn tijd straks heel anders gaan in
delen. Ik heb immers altijd vele uren per week
gewerkt. Voor mijn vrouw zal het ook vast
wennen zijn, het komt vast goed, maar ik vrees
toch wel een beetje voor het zwarte gat."
Ja, maar ik doe mijn werk gewoon ontzettend
graag! Na mijn officiële pensioensgerechtigde
leeftijd bleef ik aan het werk en werd daarmee
een doorwerker. Maar vier jaar geleden werd
dan toch echt afgesproken dat het begin 2020
echt definitief is. Wel blijf ik straks waarschijn
lijk rouwpost bezorgen."
,,Nee, de rouwpost loopt niet direct via Dela,
dus dat zou ik gewoon kunnen blijven doen.
Trouwens, als ze mij van Dela zouden vragen te
helpen, omdat er bijvoorbeeld door drukte een
handje te kort is, dan sta ik daar zeker voor
open. Ik kan toch moeilijk nee zeggen."
,,Joh, dat is allemaal al lang geregeld! Al mijn
wensen zijn opgetekend en liggen thuis in een
gesloten envelop. Niks groots of opvallends
hoor! Wel mooi en waardevol. En in de basiliek
van Hulst. Ik heb al bepaald welke muziek er
moet worden gedraaid, al kan dat in de loop der
jaren nog veranderen. Zelfs de teksten voor op
de herinneringskaartjes heb ik zelf al geschre
ven."
,,Ja! Er komt zoveel op nabestaanden af bij een
overlijden. Dus ik dacht, ik help ze gewoon al
vast even."
GO ZATERDAG 11 JANUARI 2020
Piet Picavet in het crematorium in Terneuzen. foto camile schelstraete
Petrus Phelo-
mena Picavet is
op 4 augustus
1942 geboren in
wat toen nog of
ficieel Graauw
en Langendam
heette en heeft
één broer. Hij is
getrouwd met
Ludwina en ze
hebben twee kin
deren van 51 en
49 jaar. Piet ging
naar het mbo en
deed daarna di
verse cursussen.
Hij werkte bijna
veertig jaar voor
uitvaartverzorger
en -verzekeraar
Dela (Draagt El
kanders LAsten).
In zijn vrije tijd
mag hij graag
wandelen, fietsen
en bridgen. Ook
is hij voorzitter
van de vereniging
van eigenaren
van het Hulster
appartementen
complex Rey-
naerde waarin hij
en Ludwina
wonen.
U zei het zelf al: respect staat altijd voorop.
Straks hoeft u dat niet meer.
U had al lang thuis kunnen zijn!
Dus toch nog!
Maar even over dat andere afscheid. Het
echte, definitieve. Heeft u daar voor uzelf
ideeën over? Want als iemand weet wat er
allemaal mogelijk is, dan bent u dat wel.
Echt waar?
