Weer even thuis
l
9
Haar ouders
kregen heel wat
voor de kiezen,
maar hun
kinderen boden
ze een warm
nest. Petri
d'Anjou-Lems
denkt met
plezier terug aan
haar ouderlijk
huis in Zierikzee.
■vsfr
'Terugkomen en
weer verder gaan
met je gezin.
Wéér die
veerkracht.
Daar heb ik
bewondering
voor, ja'
Terug naar de plek van je jeugd
Petri Lems (ongeveer 5 jaar)
in de achtertuin van haar ou
derlijk huis.
ESMESOESMAN
Haar oudste zus was de
deur al uit toen Petri
d'Anjou-Lems (64)
uit Zierikzee werd
geboren. De leef
tijdsverschillen in het gezin Lems
waren groot. Niet alle kinderen
waren gepland. Maar daar was
thuis, aan de Karnemelksvaart 8
in Zierikzee, niets van te merken.
,,Ik ben in een heel liefdevol gezin
opgegroeid."
Petri was de zevende van acht
kinderen: zes meiden en twee
jongens. Ze groeide op in één van
de eerste Zierikzeese bouwpro
jecten van woningcorporatie
Zeeuwland, die toen nog Beter
Wonen heette. Haar slaapkamer
deelde ze met drie zussen: Carola,
Els en haar jongste zusje Milly.
Met een stapelbed en een twee
persoonsbed was daar geen
ruimte voor een bureautje of an
der persoonlijk hoekje. Het dage
lijks leven speelde zich af in de
woonkamer beneden.
Dat was zo'n typisch jaren 50
huiskamer, met een voor- en ach
terkamer die aanvankelijk nog
door schuifdeuren van elkaar ge
scheiden werden. En met een ko-
lenkachel, die later door een gas
kachel vervangen werd. In de
woonkamer werden spelletje ge
speeld. Eindeloze uren Monopoly
en Mens-erger-je-niet. Lachend:
,,Dat kon tot verschrikkelijke ru
zies leiden. Er was er altijd wel
één die zei: ik doe niet meer mee."
Het was ook de plek waar huis
werk werd gemaakt en waar Petri
zich urenlang in boeken kon ver
liezen. ,,Ik las graag. Bij de Nuts-
bibliotheek aan het Havenpark
mocht je drie boeken per week le
nen. Die haalde ik dan zaterdag.
Zondag had ik ze al uit. Later rea
liseerde ik me pas: met zo'n boek
sloot je je ook af voor wat er om je
heen gebeurde. Het was een mo
ment voor jezelf. Als ik aan het le
zen was, hoorde ik niets meer. Je
trok je met je boek terug in je ei-
gen wereldje. Het was bijna ge
noeg om je aan je afwasplicht te
onttrekken." Als Petri nu terug
denkt aan haar jeugd is dat sa
menzijn met elkaar één van haar
dierbare herinneringen. ,,De ver
trouwdheid van het gezin; van je
vader, je moeder en je zusjes. Dat
je allemaal bij elkaar hoorde. Het
was je clan. DSt gevoel. Het had
iets heel vertrouwds."
Twisten
Ze had als klein meisje de tijd van
haar leven in het buurtje aan de
voet van de Dikke Toren. Daar
woonden massa's kinderen en ie
dereen speelde met elkaar. Twis
ten met elastiek, verstoppertje en
tikkertje. In een sliert liepen de
kinderen 's ochtends naar school
aan de Nieuwe Bogerdstraat. Later
kreeg ze een fiets, waarmee ze on
der meer de Boerenweg aftrapte
om te gaan zwemmen bij Borren-
damme. Langs een pracht van een
huis, waar ze later (al had ze toen
nog géén idee) met haar man en
drie kinderen kwam te wonen.
Vanaf haar twaalfde werkte de
Zierikzeese in vakanties bij de
souvenirshop van Ben en Elke
Verschuur, om de hoek op de Ba
lie. ,,Vijfentwintig cent voor een
ansichtkaart en twaalf cent voor
een postzegel. De tafel van 37
kende je uit je hoofd." Busladin
gen reizigers hielden er halt.
Hardlopers werden van tevoren al
in cadeaupapier gepakt. Van die
gouden bordjes met een molentje
erop. „Spuuglelijk. Die kwamen
toen al uit China denk ik. Daar
plakten we zelf een stickertje met
Zierikzee op, want precies die
zelfde bordjes werden natuurlijk
ook in Middelburg en Volendam
verkocht."
Petri d'Anjou-Lems voor de deur
van haar ouderlijk huis aan de
Karnemelksvaart in Zierikzee.
Vader Jan Lems werkte als
vrachtwagenchauffeur bij trans
portbedrijf Van der Wekken. Een
telefoon was er nog niet in die
tijd, dus kwamen de buurjongens
Mol 's avonds aan de deur met in
structies voor de volgende werk
dag: 'zes uur, brood mee'. Moeder
Beth van der Hulle hield onder
tussen het gezin draaiende. ,,Ze
was zorgzaam, lief en betrokken.
Ze zat in de oudercommissie op
de lagere school. Dat is ze bij alle
kinderen blijven doen." Best een
prestatie: tussen haar oudste en
jongste kind zat 25 jaar.
Ook was Petri's moeder actief
bij de PvdA. Ze was bestuurslid
van de afdeling Zierikzee en zat
bij de Rooie Vrouwen. En, zoals
dat ging in die tijd, daar hoorde
een abonnement op Het Vrije
Volk en een lidmaatschap van de
VARA en vakbond NVV vanzelf
bij. Petri, fractievoorzitter van de
PvdA in de gemeenteraad van
Schouwen-Duiveland, rolde in
2006 de politiek in om tegenwicht
te bieden aan het toen opko
mende populisme. Haar politieke
inzet en politieke kleur waren
geen automatisme, maar bewuste
eigen keuzes. Al werd de basis wel
thuis aan de Karnemelksvaart ge
legd. ,,Verantwoordelijkheidsge-
voel. Plichtsbesef. Zorgzaamheid.
Dat zijn wel waarden die ik van
huis uit heb meegekregen. Als je
ergens aan begint, dan moet je de
verantwoordelijkheid ook dra
gen."
Bofkontgeneratie
Ze kan zich er, als kind van de
'bofkontgeneratie', nóg over ver
bazen. Wat haar ouders, beiden
kwamen van oorsprong uit Oos-
terland, in hun tijd voor hun kie
zen hebben gehad. Eerst de crisis
jaren, toen de Tweede Wereldoor
log en daarna de Watersnood
ramp. Op de vlucht in het laatste
oorlogsjaar, geëvacueerd geweest
en weer teruggekomen. ,,Dat is
nogal wat. En dan toch: elke keer
weer door kunnen gaan. Terugko
men en weer verder gaan met je
gezin. Wéér die veerkracht. Daar
heb ik bewondering voor, ja. Ik
vind dat heel knap."
GO ZATERDAG 11 JANUARI 2020
FOTO PRIVE
'Lezen was bijna genoeg om je
aan je afwasplicht te onttrekken'
FOTO ERNESTA VERBURG
