Iemand groeten,
hoort dat bij al die
dingen die voorbij
zijn gegaan?
Dat winkelwagentje
van Albert Heijn
staat al ruim een
jaar in hun tuin
JOOST MAG 'T WETEN
U treft hier de Brabo die ik ben recht in het
hart. Maar ik begrijp u wel. Beluister het Bra
bants dialect maar eens. Bijvoorbeeld op You-
Tube Boks Ouwe, deel 9. Sorry dat ik wat huis
werk opgeef maar ik kan het niet altijd alleen af.
Hebt u dat afgebeten Helmonds gehoord?
Niet zangerig zoals het Limburgs, eerder kort,
direct en op de rand van agressief.
Ook inhoudelijk is het niet zo'n meegaand
dialect. Dankjewel bijvoorbeeld is in het Bra
bants: 'En dagge bedankt zijt, da witte (dat weet
je)'. Een formulering die aangeeft dat het echte
bedanken eigenlijk niet plaatsvindt.
De Brabantse gemoedelijkheid zit dan ook
niet zozeer in de omgangsvormen. Meer in een
algemeen gevoel van 'laten we er niet te zwaar
aan tillen'. Als je iemand hoort zeggen: 'Ik maak
hier een punt van', weet je vrijwel zeker dat het
geen Brabander is. Die maken zelden ergens
een punt van. Ze leven meer volgens het
oude vers: We dronken een glas/ we deden een
plas/ en we lieten alles zoals het was. Meer
Van Agt dan D en Uyl, voor de ouderen
onder u. Meer Guus Meeuwis dan Marco
Borsato voor de jongeren.
Die gemoedelijkheid is er dus wel maar
niet altijd aan de oppervlakte van het
dagelijks leven. Dat moet ik ruiterlijk,
zij het knarsetandend, toegeven.
„Ongeveer honderd euro'', zei de baas van
mijn dorpssuper. Dus honderden euro's is over
dreven. Die bedrijfsleider wint trouwens de prijs van
de domste dief aller tijden. Gestolen waar met de af
zender erbij in je tuin zetten, hoe diep kun je zinken?
Zou ik die dief erbij lappen? Ik denk terug aan
Arie van Hugten die een café in Eindhoven had. Even
terzijde: Arie had een methode gevonden om de stille
middaguurtjes gezellig door te komen. Hij zette een
advertentie in de plaatselijke krant: 'Papegaai te koop,
spreekt, zingt, fluit. Bellen tussen twee en vier...'
volgde zijn telefoonnummer. ,,Dan heb ik wat aan
spraak 's middags'', zei hij. Op zekere dag kreeg zijn
zwager in het café een hartaanval en stierf ter plaatse.
Politie en ambulance arriveerden. ,,Kent u de overle
dene", vroeg een agent Arie. Dat ontkende hij. Toen ik
later zei dat hij zijn eigen zwager toch kende, wees hij
me terecht: ,,Luister, als ik zeg dat het mijn zwager is,
moet ik mee naar het bureau. Formulieren invullen,
handtekeningen zetten. Benoemen ze mij tot con
tactpersoon. Van die dingen. Daar zit een
fatsoenlijk mens niet op te wachten na
tuurlijk."
Dus om uw vraag te beantwoorden:
nee, ik ga niet naar de politie voor een
lullig winkelwagentje.
Mag niet van Arie.
Wijsheid komt met de jaren.
Omdat acteur Joost Prinsen (77)
een eind op weg is, beantwoordt
hij uw vragen.
Als bewoner van een Brabants dorp ben ik geze
gend met een buitengebied met bos en hei. Ik
maak er lange wandelingen met mijn hond. Alle
wandelaars groet ik vriendelijk. Weinig mensen
beantwoorden die groet. Mijn hond noch ik heb
ben een dreigende uitstraling. Wat denkt u, ben
ik een zonderlinge idioot of is de Brabantse ge
moedelijkheid iets uit een ver verleden?
In een pand achter ons zit een bedrijf dat ruim
een jaar een winkelwagentje van AH in de tuin
heeft staan - toch al snel honderden euro's
waard. Ik informeerde er al eens naar bij de
bedrijfsleider. Dat brengen we terug, zei hij.
Niet dus. Zo'n leugen stuit me dan ook weer
tegen de borst, maar ik ga zo'n bedrijf er niet
bijlappen. Hoe zou jij dat aanpakken?
Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg de
kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw vraag
naar joostmagtweten@dpgmedia.nl
ZATERDAG 11 JANUARI 2020 43
