EENS EEN ZEEUW...
ZEELAND 11
Ankie van Tatenhove-Meesen (52) is voor de ChristenUnie wethouder in tuinbouwgemeente
Lansingerland (Berkel en Rodenrijs, Bergschenhoek en Bleiswijk). Ze werd geboren in Axel, fietste naar het
Zeldenrustcollege in Terneuzen, ging op jeugdkamp naar Renesse. Nu komt ze vooral voor vakantie terug."
,,Berkel en Rodenrijs is net als
Axel onderdeel van een fusiege
meente. Anders dan Zeeuwse ge
meentes, is Lansingerland een
groeigemeente. We groeien hard.
Het gebied verstedelijkt. Toch
blijft het dorpse een belangrijk
kenmerk. Lijntjes zijn kort. Het
verenigingsleven is hecht en
mensen nuchter. Lansingerland is
een tuinbouwgemeente. Familie
bedrijven wortelen. Ook als ze
groeien of met hun producten de
wereld over gaan, blijven ze hier
wonen. Dat nuchtere en vanzelf
sprekende, gewoon je werk doen
en je inzetten voor de samenle
ving, zie je in Zeeland en hier ook.
Mensen zijn hier ook 'groos' op
wat ze doen. Ze schreeuwen het
niet van de daken. Zetten het niet
in vette letters in de krant. Wat
dat betreft lijken tuinders en on
dernemers op de Zeeuwen."
,,Mijn familie komt er vandaan,
mijn schoonfamilie woont er.
Mijn hele stamboom is er terug te
vinden, dus er stroomt Zeeuws
bloed door mijn aderen."
„Zeeland is ook mooi: de polders,
dijken, zee en de luchten. Dat zie
ik meer nu ik in de Randstad
woon. We moeten hier veel meer
moeite doen om groene ruimte te
bewaren. Hier is het eigenlijk
nooit helemaal stil of donker."
,,Nou, in een opgroeiend gezin
met vier meiden.... Ik ben de oud
ste en heb het heel goed gehad.
Goede herinneringen aan thuis,
aan de buurt, aan mijn schooltijd
en vrienden en vriendinnen waar
mee ik van Axel naar het Zelden-
rustcollege in Terneuzen fietste.
Met tegenwind natuurlijk."
Welke herinneringen heb je nog
meer? „Gewone en vanzelfspre
kende dingen. Stoepieketsen in de
straat. Elke dag naar de bieb. Met
de vijfde klas schaatsen op de
Grote Kreek. Als tiener op zater
dagavonden in 'Het Bastion', de
jeugdsoos van de kerk. Of in de zo
mervakantie op de fiets naar Re-
nesse voor een jeugdkamp met
leeftijdsgenoten uit heel Zeeland.
Daarna met het gezin naar een
huisje aan de kust. Luieren, niets
doen, behalve de afwas dan na
tuurlijk."
,,Mijn man, toen mijn vriend, deed
de officiersopleiding in Breda en
werd later geplaatst op de Veluwe.
Ik werkte die tijd bij een bank. Via
een interne sollicitatie kon ik naar
Soest. We vonden woonruimte in
Amersfoort, waar we een paar jaar
met veel plezier woonden. Toen
onze oudste geboren was, vonden
we een galerijflat toch niet ideaal.
We gunden hem de geur van ge
maaid gras, een zandbak en ruimte
voor een driewieler. Daarom zijn
we verhuisd naar Barneveld."
,,Toen mijn man werd overge
plaatst naar Den Haag zijn we in
het westen op zoek gegaan naar
een plek om settelen. Bergschen-
hoek had alles wat je nodig hebt
om te leven, met de grote stad om
de hoek. In 1995 zijn we daar gaan
wonen, in 2011 verhuisden we
naar buurdorp Berkel en Roden
rijs."
,,Voordat ik wethouder werd, was
ik mede-eigenaar van een advies-
bureau in Delfshaven. Dat combi
neerde ik sinds 2008 met het
raadslidmaatschap voor de CU. Na
de verkiezingen van 2014 ben ik
wethouder geworden met de por
tefeuille: gezondheid, zorg, wel
zijn, jeugd, onderwijs, sport, cul
tuur en erfgoed. Een functie op
mijn lijf geschreven. Je bent als
wethouder in alles wat je doet be
zig met én voor de samenleving.
Je denkt na over de toekomst van
je eigen gemeente, over de rich
ting die we opgaan. Tegelijkertijd
ben je bezig met dagelijkse dos
siers."
,,Een politiek-bestuurlijke functie
zou ik ook ergens anders kunnen
uitoefenen. Maar niet overal. Ik
moet mij in een andere gemeente
of bestuurlijke omgeving thuis
voelen. Het is dan mj gemeente
en mj leefomgeving waar ik me
voor 100 procent voor in wil zet
ten. Ik ben niet iemand die op de
winkel komt passen. Wil bewe
ging en mensen om mij heen die
meedenken over de toekomst. Na
mijn wethouderschap denk ik
vooral aan een functie waar ik dat
beide kan combineren: een be
stuurlijke uitdaging in een omge
ving waar wij aarden."
,,Regelmatig. Voor bezoek aan ou
ders, mijn schoonvader of de ver
jaardagen van mijn zussen die ver-
Er is zoveel
gebouwd dat het
idyllische van
vroeger wel weg is
spreid in Zeeland wonen. Onze
dochter, de jongste van onze drie
kinderen, koos na het vwo vol
overtuiging voor de universiteit in
Middelburg. In die tijd gingen we
vaker heen en weer. Toen pas heb
ben wij de hoofdstad echt leren
kennen en waarderen."
,,Diverse zomervakanties hebben
we doorgebracht aan de kust in
Cadzand. Het mooiste strand van
de wereld. Meer dan zon, zee,
zand, wat schepjes en een vlieger
heb je niet nodig voor heerlijke va
kantieweken met kinderen. Maar
er is zo veel gebouwd dat het idyl
lische van vroeger wel weg is. Nu
kiezen we vaker voor Walcheren
of Schouwen-Duiveland. Afgelo
pen jaarwisseling hebben we met
een hele groep doorgebracht in
Domburg. Uitwaaien aan het
strand en rondlopen in Middel
burg."
,,Dat zou zomaar kunnen. De kin
deren staan op eigen benen. We
zijn vrijer om keuzes te maken, al
geldt wel dat er goede reden moet
zijn om te verhuizen."
donderdag 9 januari 2020
GO
'Dat Zeeland mooi is, zie ik meer
nu we in de Randstad wonen'
Gerrit van Loon
Hoe is het als Zeeuwse in Berkel
en Rodenrijs?
Wat maakt Zeeland bijzonder?
Mooi?
In Axel was dat wel?
'i
Ankie van Tatenhove bij de Axelse Kreek. foto peter nicolai
Waarom uit Zeeland vertrok
ken?
En toen?
Je bent daar wethouder voor de
ChristenUnie.
Zou je wethouder of burge
meester in Zeeland kunnen
zijn?
Hoe vaak ben je in Zeeland te
vinden?
-Ankie van Tatenhove
Met vakanties ook in Zeeland?
Keer je ooit terug?
