EUWS 11
6o-artiest optrad. Later, toen we
met z'n tweeën waren, bleven we
gaan. Stonden we om 7 uur in een
boerenschuur voor The Animals.
Was ik 13, 14."
Marieke Derksen was 12 toen
Linda, haar moeder, overleed na
een val van een trap bij het tillen
van verhuisdozen. Johan Derksen
vond zijn vrouw bij thuiskomst
van zijn werk. ,,Het was een
enorme klap. En ik zat ook met de
verantwoordelijkheid. Hoe kon ik
werken, van huis zijn, als zij uit
school kwam? We zijn terug naar
Gouda verhuisd om dicht bij het
werk te zitten, de redactie van
Voetbal International, maar ik kan
een kind van 12 niet thuis achterla
ten."
johan: ,,Op een gegeven moment
toen ik alleen was, moest dat wel."
Marieke: „Chicken Tonight met
schnitzels erdoorheen. Het was
aandoenlijk. Kijk die man dat nou
eens proberen."
johan: ,,Op een gegeven moment
deed ik iets wat totaal verkeerd
uitpakte. Ik haalde een vrouw in
huis om de situatie enigszins te
herstellen. Een kennis van vroe
ger.''
Een gezinshulp?
JOHAN: ,,Nou, ze zou mij in prin
cipe eerst helpen, maar ik kreeg
iets met haar. Dat liep heel snel
fout. Marieke had daar begrijpelij
kerwijs grote moeite mee."
MARIEKE: ,,Ik was 12, hè. Mijn
moeder was zo plotseling overle
den. Ik was nog in shock. Je weet
niet wat je overkomt. Maar ik snap
dat een man van die leeftijd, uit
die generatie, snel de situatie wil
herstellen."
johan: Alle karakters botsten.
Het was een hel. Daar moest een
eind aan komen. Ik zat wel met
een schuldgevoel, want ik had het
zelf bedacht. Na een halfjaar ging
ik dus echtscheiding aanvragen.
Bleek ze ook nog zwanger te zijn.
Daar is mijn andere dochter uit
voortgekomen. We hebben goed
contact. Anoeska woont in Lon
den. Werkt in de bankenwereld. Ik
zoek haar regelmatig op."
MARIEKE: ,,Ik zocht de grenzen op.
Ik weet nog goed dat ik naar Johan
toestapte. 'Ik moet je iets ergs ver
tellen'. Johan dacht aan een tiener
zwangerschap. Het was een tatoe
age. Nou, dat vond-ie wel rock-'n-
roll. Ik was 16.''
JOHAN: ,,Ik heb één keer ingegre
pen. Drie weken later. Kwam je
thuis met zo'n spijker door je
tong."
JOHAN: ,,Kostte 100 gulden. Heb ik
haar opnieuw 100 gulden gegeven
als ze hem eruit liet halen."
MARIEKE: ,,Ik ging de highschool
doen in Oklahoma. Achteraf is dat
goed geweest, want er was een
avondklok en je mag niet drinken
voor je 21ste. Ik had echt kunnen
ontsporen. Ik weet nog goed dat jij
na een tijdje belde. Je had een
jonge vriendin (Isabelle, zijn hui
dige vrouw)."
Ruim 23 jaar later belt Isabelle met
Marieke dat Johan van de trap ge
vallen is en bont en blauw in het
ziekenhuis ligt.
JOHAN: „Natuurlijk gingen mijn
gedachten ook naar mijn eerste
vrouw. Voor Isabelle was het een
vreselijke ervaring. Zij vond mij
onderaan de trap. Een bloedbad.
Mijn linkeroog er half uit. Hond in
paniek. Een ambulance die niet
bleek te starten."
MARIEKE: ,,Toen Wilfred Genee
het 's middags meldde in zijn
radioprogramma werd het een
soort nationaal circus. 's Avonds
had ik drieduizend berichten op
mijn telefoon. Zwaar overdreven
natuurlijk."
JOHAN: ,,Maar konden geen men
sen vinden die mee wilden lopen."
marieke: ,,Nou, aan aandacht
kwam je niet tekort. Het leek bij
jullie thuis wel een crematorium,
zoveel bloemen en fruitmanden.
Mensen die zelf kaartjes maakten,
kwamen naar dat dorp om ze door
de brievenbus te doen. Je had do
zen vol. Echt hartverwarmend."
JOHAN: ,,Ik wist niet dat ik zoveel
vrienden had.''
donderdag 9 januari 2020
GO
Ik las dat je ging wassen, strij
ken en koken.
MARIEKE: ,,Nee, geen gezinshulp,
nee. Deed ze maar iets."
Dreigde jij niet te ontsporen. Je
was een puber...
MARIEKE: „Piercings waren nog
niet zo in de mode."
Niet lang daarna vertrok jij naar
Amerika.
JOHAN:, ironisch: ,,Nou, nee, hoor,
dat vond ik niet."
MARIEKE: ,,We zijn nog bezig ge
weest met een stille tocht."
A Marieke noemt haar vader Johan altijd bij zijn
voornaam. ,,Ik kan nog steeds niet tegen de woor
den mama en papa. Om te kotsen.''
FOTO PIM RAS
