Drijflacht
EGBERT JAN
Wat is dat toch, die belangstelling van ons
voor ziektes, behandelingen, complicaties
en medische missers?
Monique: ,,Toen we 50 werden en 25
jaar getrouwd waren, hebben we vijftig
mensen meegenomen naar ons geliefde
Vlieland. Sommigen waren daar nog
nooit geweest.''
Edwin: ,,Toen onze dochter 25 werd,
hebben we haar meegenomen naar
Zuid-Afrika.''
Monique: ,,Dat is de manier waarop we
het leven willen vieren. Ik werkte ooit
veertig tot zestig uur per week. Daarna
een tijd helemaal niet. In die periode
heb ik in mijn zoektocht naar genezing
het hele alternatieve circuit doorlopen.
Nu heb ik een balans gevonden.''
Edwin: ,,We zijn 35 jaar samen. Vieren
half jaar na onze eerste ontmoeting
trouwden we.''
Monique: ,,We gaven een huwelijks
feest met alles erop en eraan.''
Edwin: ,,Het kostte 25.000 gulden.''
Monique: ,,Dat zouden we nu niet meer
zo doen.''
Edwin: ,,Dat massale zouden we niet
meer willen.''
Monique: „Behalve aan goede doelen,
geven we graag geld uit aan het goede
leven. Aan reizen. We willen geen geld
spenderen aan luxe spullen, sieraden of
kleding.''
Edwin: ,,Aan kleding geven we maar
zo'n 450 euro per persoon per jaar uit.''
Monique: „Maximaal."
Edwin: ,,Op zaterdag doen we voor 80
tot 100 euro boodschappen en doorde
weeks kopen we hier en daar verse
dingen.''
Monique: „Taartjes en zo.''
Edwin: ,,In totaal zijn we aan bood
schappen zo'n 170 euro per week kwijt.''
Monique: ,,We hebben wekelijks vier
uur huishoudelijke hulp. Onze hond
wordt twee keer per week opgehaald,
en als we reizen gaat ze naar de oppas.''
Edwin: ,,Ons huis is ruim 750.000 euro
waard. We hebben een aflossingsvrije
hypotheek van 455.000 euro.''
Monique: ,,Per maand betalen we 880
euro bruto aan rente. De helft krijgen
we terug.''
Edwin: ,,Het huis is goed geïsoleerd.''
Monique: ,,Aan energie betalen we 179
euro per maand. En binnenkort komen
er zonnepanelen op het dak.''
„Bram heeft een wond die
maar niet wil genezen. Nu komt
er elke dag iemand langs om die
wond te verzorgen.''
Ik heb Nanda (72) al gezegd:
ik ga er weer vandoor. Ik ben
opgestaan, heb een stap gezet.
Verhalen over mensen die ik niet
ken - liever niet.
Ze staat al bij de huiskamer
deur, opgesprongen van haar
stoel met onvermoede snelheid.
Net heeft ze nog verteld dat het
kraakbeen in beide knieën 'naar
d'rlui grootje' is en dat ontste
kingsremmers machteloos staan.
,,En die vrouw van thuiszorg,
die zegt tegen hem, ze zegt
Nanda blokkeert de toegang tot
de hal, waar ik in moet wil ik de
buitendeur bereiken.
,,Ze zegt, ga voor een second
opinion. Ach, hij heeft zo'n pijn.''
Ik mompel 'wat naar' en loop
op haar en de deur af. Ze geeft
geen krimp.
,,Het behandeltraject ligt vast
in een protocol hè. Dat is ook
nodig bij wondgenezing.''
Ik knik, tas onder m'n arm.
Soms zoek ik Nanda op omdat
ze vroeger goed is geweest voor
m'n ouders.
Langzaam vorderen we tot bij
de buitendeur, als in een ver
traagde drijfjacht. Ze legt een
hand op de klink. Niet om die
naar beneden te drukken, eerder
om te voorkomen dat ik dat doe.
,,Jos moet naar het zieken
huis voor een scan. Hij heeft
steken in de zijkant van z'n
hoofd.''
Jos is haar zoon, en nu v.
raakt de goede Nanda al vertel
lend in een overdrive. Opdat ik
nog even blijf.
Over zorg mogen we praten, dat
is nodig. Maar ik heb kennissen
die uitsluitend vertellen over
ziektes, behandelingen, compli
caties, medische missers, bijwer
kingen en verpleegkundigen die
de ader niet kunnen vinden.
Er zijn varianten. Een collega
houdt me op de hoogte over het
onderzoek aan z'n anus, ook al is
duidelijk dat ik er geen prijs op
stel. Een vriendin wil liefst
overbieden. Uit ik me een keer
over een tragische gebeurtenis in
mijn nabijheid, een jonge man
die plotseling ongeneeslijk ziek
blijkt: zij kent iemand dieen dat
is nóg schrijnender.
Mijn voormalige schoonmoe
der had elke aandoening die ooit
in een gesprek ter sprake kwam
ook gehad, poliepen, emfyseem,
bloedarmoede, suikerziekte,
erger nog.
Steeds groter wordt de plaats
die de zorg in ons leven inneemt.
We houden ervan, we kunnen
niet zonder.
En ik? Laatst moest ik uit de
kleren bij de huisarts. Daarover
een andere keer.
Ook meedoen? Stuur een mail naar
geldengeluk@dpgmedia.nl
Egbert Jan Riethof (65) is
journalist. Hij heeft een
dochter (27) en een zoon
(24). Egbert Jan woont in
z'n eentje in een huis met
drie verdiepingen.
ZATERDAG 4 JANUARI 2020 7
