en werkt aan 'muzikale' autobiografie
omt ook
19
PUBERS
,,Op de Margriet Winterfair sprak
ik met Saskia Smith, die ook voor
Margriet werkt. Over onze puber
kinderen. Dat inspireerde ons en
haar collega Martine de Vente tot
een puberscheurkalender. Wat we
meemaken met onze puberkinde
ren, hun denken, hun doen, die
surrealistische gesprekjes. Voor
beeldje. Ik maak elke ochtend een
ontbijtje voor India, onze dochter
van zestien. Roep ik naar haar: 'Je
boterhammetjes staan beneden'.
Hoor ik: 'Beneden?' Zeg ik: 'Wil je
ze liever boven?' Zij weer: Boven?
We eten toch altijd beneden?'
Soms zijn er ruzies in huis, maar
aan de andere kant kunnen pubers
ook out of the box denken, waar
door je juist nieuwe inzichten
krijgt. Met India is humor een ver
bindende factor, net als met haar
oudere zus Rinkje. Luisteren we
Skyradio in de auto, bespreken we
in het Surinaams de nummers.
Gaan we over in het dialect van
het zuiden van Amerika. Of we
beginnen op straat zo plat Amster
dams te praten dat voorbijgangers
denken: 'Wat gaat die buurt hier
achteruit'."
IDEEEN
,,De werkelijkheid is voor mij het
meest inspirerend. En dan is het
een kwestie van timing. Neem De
Luizenmoeder. Iedereen herkende
het. Die kutjuf, die rare directeur,
het schoolplein, het wSs er alle
maal al, maar iemand moet er iets
mee doen. Ik las een column van
Thomas van Luyn. Over zes woor
den die hij nooit meer wilde ho
ren in een restaurant. Bent. U. Be
kend. Met. Ons. Concept. Ik er
gerde me daar al jaren aan. Ik wil
een bord met eten, geen concept.
Dan denk ik: waarom heb ^k daar
niets mee gedaan? Daarom is het
heel leuk dat we nu deze scheur
kalender over pubers hebben. Die
was er nog niet."
JOHN
,,Reageren op de actualiteit. An
ders kijken naar nieuws. Ik doe het
al vanaf de middelbare school. Een
kwestie van trainen. Honderddui
zend vlieguren. De cartoon van
John, en vergeet zijn vrouw Mieke
niet, zijn overgebleven van De Fa
milie Doorzon. Ik maak John al
vanaf 1986 voor het AD. Op pagina
2. Een gouden plek. 's Morgens be
gin ik met de voorbereiding van
de grap. Luister ik goed hoe mijn
vrouw en dochter over het nieuws
praten. Als ze de deur uit zijn, lees
ik het AD, de Volkskrant en kijk ik
op internet. Daarna ga ik iets heel
anders doen. Douchen, het huis
opruimen. Dan gaat die harde
schijf in mijn hoofd werken. Op
een gegeven moment ontstaat er
kortsluiting in mijn hoofd en
floept de grap binnen."
FAMILIE DOORZON
„Nieuwe Revu vroeg ons, Wim
Stevenhagen en mij, om voor een
half jaar een strip te maken. Wim
en ik kenden elkaar vanaf de kleu
terschool, deden de Rietveld Aca
demie en gingen samenwerken.
Nieuwe Revu, dat was de linkse
boodschap verpakt tussen tieten.
Zij wilden links? Deden wij rechts.
Maar eigenlijk schopten we tegen
alles en iedereen aan, of dat nou
links of rechts was. De Familie
Doorzon was aanvankelijk geba
seerd op mijn eigen leven. Onze
doorzonwoning in Lelystad, het
gezin waar ik zelf uit kwam. Wij
wSren die familie. De Biereco's
waren klussers die ik kende. En
John, dat was ik. Op een gegeven
moment dacht ik: ik moet oppas
sen met wat ik verzin. Pa Doorzon
was namelijk verzot op de buur
vrouw. In werkelijkheid ging mijn
toenmalige vrouw vreemd met de
buurman."
HARDE HUMOR
,,John had een homoseksuele zoon
en die had een Surinaamse vriend.
Alles en iedereen kwam aan de
umzww Mm Mmw pupn-puts
MAAK PE
A'
Kassibkb-
&UPM-OÜT
O
IMTVINPEP AfZBniNT flVE-PlE-PEM
W KOMBN VOOfZ
PB UITVAAKT
NIEMAMP
KOMT EK
JW
70 WlsPB
HU HET
6>£AA6>
beurt in de familie Doorzon. Mi
lieubewegingen, macho's, de ka
tholieke kerk, homo's, feministen.
Dat sprak aan, want we zaten in
een politiek correcte periode. Na
tuurlijk gingen groeperingen over
de zeik, maar anderen namen het
sportief op. Zoals Henk Krol, des
tijds hoofdredacteur van de Gay
krant. Na een strip over homo's
belde hij me op of ik een cover
wilde maken voor de Gaykrant.
Ik maakte ook grappen over de
georganiseerde misdaad. Daarop
werd één keer gereageerd toen we
een strip maakten over André
Brilleman, de geliquideerde kick
bokser. Kregen we een dreigbrief
met de tekst 'We weten waar je
woont'. Het grappige: die brief
kwam niet op mijn huisadres bin
nen, maar op de redactie van
Nieuwe Revu."
,,Ik was in de jaren tachtig kei
hard in de zwarte-pietendiscussie.
Hoe gemakkelijk leek het om in
huize Doorzon Sinterklaas te vie
ren? Met Arie en Kees Bleekjes, de
tweeling uit Suriname. Maar die
twee weigerden zwarte piet te
spelen. Toch, als ik nu de familie
Doorzon zou maken zoals ik toen
deed, zou ik bedreigd worden. Ik
kijk nu wel uit met grappen over
Mohammed of moslims. Ik heb
twee dochters, een vrouw, een
leuk leven. Dat wil ik zo houden."
SUCCES
,,Ik weet nog dat ik bij de AKO en
Bruna ging kijken toen het eerste
album net verschenen was. Maar
er lag niks in die winkels. 'Zie je
wel', dacht ik, 'daar zit niemand
op te wachten'. Was het al uitver
kocht. Honderdduizenden lezers
kochten de strips. Ongekend. Bij
het zevende album, dacht ik: het is
op. We hadden overal tegenaan
geschopt. Het succes had me blasé
gemaakt. De verkoopcijfers liepen
terug, dus ik ging nieuwe dingen
proberen. En daar zou ik, wist ik
zeker, ook beroemd mee worden.
Nou, niet dus. Er waren bovendien
nieuwe sterren aan het firma
ment: Fokke en Sukke. Toen ben ik
nederiger geworden. In 2000
maakte ik de laatste strip voor
Nieuwe Revu. Print liep terug. Of ik
het voor half geld wilde doen, was
de vraag. Heb ik een halve pagina
ingeleverd. Dat was het begin van
het einde."
SONGLIFE
,,Ik ben altijd gefascineerd geweest
door strips in combinatie met mu
ziek. Ik ben nu bezig aan Songlife,
een autobiografie aan de hand van
muziek. Met strips, cartoons en il
lustraties. Met liedjes die in je le
ven in je kop zijn blijven hangen.
Die je terugbrengen naar bepaalde
gebeurtenissen of gevoelens. Als
een jukebox die aangaat in je
hoofd. Voorbeeld. In mijn jeugd
was ik erg bijgelovig. Toen ik mijn
aantekeningen op school netjes
ging maken - bijvoorbeeld met
zo'n gesloten vier - ging alles mis.
Ik haalde slechte cijfers, werd uit
de A1 van de NFC, mijn voetbal
club, gegooid en mijn vriendinne
tje maakte het uit. Tot ik Supersti
tion hoorde van Stevie Wonder.
Hij zong: 'When you believe in
things that you don't understand,
then you suffer'. Dat bijgeloof, het
zat in mijn hoofd, maar ik was het
meteen kwijt. Door Stevie Won
der. Een ander voorbeeld van zo'n
nummer gaat over een fornuis dat
bezorgd zou worden op het adres
van mijn studio. Tussen acht en
twaalf. Waardeloos is dat altijd,
dat lange wachten. Kom ik even
voor achten aanfietsen, staat die
auto van Coolblue er al. Schiet net
dat liedje van Emerson, Lake
Palmer door mijn hoofd: Lucky
Man."
PENSIOEN
,,Mijn vrouw is accountant. Die
heeft toen ik 28 was, geregeld dat
ik een pensioen kon opbouwen.
Dat keert straks uit als ik 66 jaar en
vier maanden ben. Maar stoppen
met werken doe ik niet. Wat moet
ik gaan doen? Ik speel gitaar - al
vindt mijn vrouw dat ik er geen
reet van kan - en ik hou van mu
ziek, maar eigenlijk heb ik geen
hobby's. Reizen? Vorig jaar zijn we
in Thailand geweest. Heel bijzon
der. Achteraf dan. Mijn broer was
in Nepal. Ik weet al hoe het bij mij
zou gaan. Hij zou zeggen: 'Wow,
daar heb je de Mount Everest'. En
ik: 'Ja, leuk, maar ik heb meer zin
in een bak koffie'. Ik reis in mijn
hoofd, in mijn tekeningen. Ik wil
het niet rustiger aan gaan doen. Ik
heb deadlines nodig."
GO ZATERDAG 14 DECEMBER 2019
zijn of grote beslissingen te ne
men. Over het huis bijvoorbeeld.
Zegt mijn vrouw tegen mij: 'Zeg
nou gewoon wat je vindt'. En ik:
'Zeg jij nou wat ik vind'."
Gerrit de Jager: „Reageren
op de actualiteit. Anders kij
ken naar nieuws. Ik doe het
al vanaf de middelbare
school. Een kwestie van trai
nen. Honderdduizend vlieg
uren." FOTO'S PIM RAS
NT
