75 jaar Bevrijding
10
Dit is het 22ste deel van de serie waarin Zeeuwse ooggetuigen verhalen over hun leven tijdens
de Tweede Wereldoorlog. Vandaag vertelt Siem Huigh (1937) over zijn vlucht uit Schoondijke,
waarbij zijn vader om het leven kwam: „Achteraf bezien hadden we beter in Schoondijke kunnen
blijven. Maar ja, je komt altijd slimmer van de markt dan je er naartoe gaat."
De puzzel ligt in dui
zend stukjes op de
eettafel. Voor een
deel in elkaar. Extra
uitdagend is dat de
getekende afbeelding op de doos
niet helemaal overeenkomt met de
in elkaar te puzzelen voorstelling.
,,Dit is mijn enige hobby", zegt
Siem Huigh. Hij heeft erover nage
dacht. Puzzels van duizend stukjes
beslaan de helft van de tafel. Zo
blijft er genoeg ruimte over voor
de maaltijd met zijn tweeën, met
zijn vrouw Ria.
We zitten aan de vrije helft van
de eettafel. De woning aan de Van
der Slikkestraat in Schoondijke
mogen ze al bijna zestig jaar hun
huis noemen. Siem was in 1960
timmerman in dienst van aanne
mer De Bliek. Hij kon zelf de af
timmering verzorgen.
Gezwegen
Over de oorlog heeft hij tot nu toe
gezwegen. Siem: ,,Het leed zit
diep. Ik heb er nooit over kunnen
en wiïlen praten. Telkens als ik er
iemand over bezig hoorde, werd ik
kwaad. Hoe ouder je wordt, hoe
erger die woede opspeelt. Ik moest
er wat aan doen. We zijn onlangs
naar een herdenkingsbijeenkomst
geweest en we bezochten de foto
tentoonstelling in agrarisch the
mapark Het Klinket. Het boekje
Getroffen, met oorlogsherinnerin
gen uit het dorp, had ik al een paar
jaar in huis. Vorige week heb ik het
voor het eerst opgeslagen. Nu is
het tijd om te vertellen." Zijn ver
haal begint tijdens de eerste jaren
van de bezetting. Geboren in de
zomer van 1937 is Siem te jong om
zich de Duitse inval te herinneren.
Het gezin Huigh woonde in een
arbeiderswoning op de Dam aan
de rand van Schoondijke in de
richting van Breskens. Hij had één
broer, de drie jaar oudere Ko. Hun
vader Ko was losse arbeider, vaak
op het land bij de boeren. Siem is
voorzichtig in zijn omschrijving.
Uiteindelijk kiest hij voor het
woord 'vrijbuiter': zijn vader was
een vrijbuiter, hij nam het niet zo
nauw met wet en gebod.
Spertijd
,,Mijn eerste herinneringen aan de
jaren 1942 en 1943 zijn niet leuk te
noemen. Ik geloof niet dat mijn
vader in het verzet zat. Maar hij
was ontzettend gebeten op de
Duitsers. Als mijn vader naar het
café ging, ging mijn moeder met
de kinderen naar een schoonbroer
in de Beatrixstraat. Daar haalde hij
ons na spertijd op. Kwamen we
een Duitser tegen, dan moest mijn
moeder haar uiterste best doen om
hem in toom te houden, anders
begon hij te schelden."
Een andere jeugdherinnering:
,,De familie Jansen woonde bij ons
in de buurt. Ze hadden een gehan
dicapte zoon. Waarschijnlijk heeft
hij iets onbetamelijks gezegd, hij
kwam bij ons binnen gevlogen,
achterna gezeten door een Duitse
militair. De Duitser maakte aan
stalten om hem dood te schieten.
Mijn vader is toen voor de jongen
gaan staan. Eigenaardig is dat, ik
zie het nog gewoon voor me."
Schoondijke kwam in de vuurlinie
te liggen: ,,Het centrum van het
dorp werd in puin geschoten. Ik
herinner me vooral het geluid van
de dakpannen die naar beneden
ritsten na de ontploffingen. We
zochten dekking in een bunker in
de wei van de overbuurman. Daar
zaten geen deuren aan. Onze kaar
sen werden uitgeblazen als er ex
plosies waren. We schuilden er
een paar dagen met mensen uit de
buurt. Een jongetje was doofstom,
hij werd hysterisch door de lucht
druk in zijn oren. We kookten bui-
ZATERDAG 14 DECEMBER 2019 GO
Koningin Wilhelmina bezoekt op 15 maart 1945 Schoondijke.
Midden vooraan (vijfde van rechts) staat moeder Marie Huigh-
van der Meulen. Achter het hekwerk van de muziektent staat
Siem (met bril) midden vooraan. reproductie en foto peter nicolai
'Jij bent een
mama's kindje'
JAN VAN DAMME
