'Die baby zag
mij zoals ik
echt was
en andersom'
'Mijn clown is best arrogant'
22
voordat hij het doorheeft reist
Hennetin met diezelfde vriend
en een clownsgenootschap
door Oost-Europa. Na een
kleine omweg via Brussel
schrijft hij zich in bij Le Samo
var, de meest gerenommeer
de clownsschool van Parijs,
en enkele jaren later vertrekt
hij naar Nederland. Daar sluit
de cirkel zich en vindt hij het
sociale beroep dat bij hem
past: een vaste baan bij de
CliniClowns. „Voor zieke kin-
Als student denkt de Franse
Nederlander Ivan Hennetin
(42) dat hij, net als zijn ouders,
ooit een sociaal beroep zal
uitoefenen. Dat plan verdwijnt
naar de ijskast als een vriend
hem meeneemt naar clowns-
les. ,,Ik deed aan studenten
theater, maar was niet goed
met tekst. Toen zag ik de
clown en werd ik meteen ge
grepen door de vrijheid van
het spel." Van de ene work
shop komt de andere, en
deren spelen kan zwaar zijn,
maar ik zeg tegen mijzelf dat
ik geen dokter ben. Ik kan
niets doen tegen de ziekte, ik
kan wel een goed moment,
een lach of ontspanning bren
gen.'' Het werk grijpt hem
soms op onverwachte mo
menten aan: ,,Ik heb een keer
gehuild toen ik voor een jonge
baby speelde. Ik dacht: jij ziet
mij zoals ik echt ben en an
dersom. Het was een spiritu
ele ervaring.''
Als Hennetin als clown in het
ziekenhuis staat, improviseert
hij direct op de situatie van
het kind. Zijn clown is vriende
lijk, maar Hennetin beschrijft
hem eerder als een Don Qui-
chot dan als een knuffelbeer.
„Het grootste misverstand is
dat clowns
altijd lief zijn. Mijn clown is
niet altijd lief. Hij is eigenlijk
best arrogant en denkt dat
hij alles beter kan, tot het
omslaat en fout gaat.
Zo'n clown is
een tragische
antiheld en
dat vind ik
heerlijk.''
