Failliet
MONICA
Wat doe je met een ongedragen trouwjurk die
al jaren in de berging hangt?
kind toch als nabestaande worden vermeld
in een advertentie. Het kind kan wel heb
ben gebroken met de ouders, hij of zij blijft
bij het nageslacht horen. In het zicht van de
dood toont de familie een front.
Schimmen
Wat in het algemeen geldt voor rouw-
berichten en -advertenties (geen exen als
treurende nabestaande, tenzij...) gaat zeker
niet op voor begrafenissen en crematies.
Elke uitvaart zou met enig ceremonieel ge
paard moeten gaan en dan is het een mooi
principe om iedereen die daartoe genegen
is welkom te laten zijn. Dus ook exen. Het
afscheid van een overledene is geen ge
schikte gelegenheid om belangstellenden
uit te sluiten. Bij een begrafenis dienen
zich vaak allerlei onverwachte, voor nabe
staanden soms totaal onbekende schim
men uit het verleden aan. Wanneer een
bekende dood gaat, hebben veel mensen
een onbedwingbare neiging om de overle
dene de laatste eer te bewijzen, ook al heb
ben ze hem of haar in geen dertig jaar ge
sproken. Ze willen stilstaan bij het ver
scheiden, de verhalen van de sprekers
horen, de nabestaanden condoleren en
herinneringen delen. Natuurlijk hebben
ook veel exen die behoefte. Zelfs als het
nahuwelijk van een of beide kanten uit
gesproken haatdragend was, blijft nog
staan dat er een tijd was dat ze intensief
elkaars leven deelden en dat er gemeen
schappelijk nageslacht is. Als dat niet ge
noeg reden is om een afscheid bij te wonen,
weet ik het niet meer. 'En waar moet een
ex dan zitten?' is de volgende etiquette-
vraag. Nou, liever niet pontificaal naast de
nieuwe levenspartner van de overledene op
de eerste rij. Maar zich verschuilen achter
een pilaar achter in de zaal of kerk is ner
gens voor nodig. Naast de kleinkinderen
of de (schoon)kinderen kan prima. Of an
ders op een willekeurige plaats, waar een
bekende wordt gespot te midden van
vrienden, (oud)collega's, buren en andere
belangstellenden.
Wie afscheid wil nemen moet afscheid
kunnen nemen.
21
heeft de jurk al die tijd in de
berging gehangen, beschermd
door de witte hoes van een
bruidswinkel die ook allang
failliet is.
De inkoopster keurt de jurk
nauwkeurig. Ze strijkt de kreu
kels in de rok glad en kijkt op
haar blaadje. Ongedragen? Ik
knik. Ze vraagt vriendelijk wat
er is gebeurd, maar vandaag heb
ik geen zin in relationele verhan
delingen dus ik glimlach en zeg
dat het soms zo kan lopen in het
leven. Ze begrijpt de hint en richt
zich op de jurk. Ze vindt hem
simpel doch stijlvol en daar is wel
een markt voor, zegt ze, ook al
heeft ze al veel andere strapless
exemplaren binnen gekregen.
Even heb ik de neiging haar te
wijzen op alle mooie details die
ze over het hoofd ziet, maar ik wil
dat ding gewoon kwijt en teken
voor een verkoopprijs van 299
euro. Geld dat ik overigens pas
krijg als de jurk daadwerkelijk
wordt verkocht. Ze stuurt me een
mailtje met de uitslag, belooft ze.
Zou er inderdaad een bruid in
spe mijn jurk passen en denken:
ja, dit is 'm, net als ik zoveel jaar
geleden? Het mailtje een paar
dagen later geeft antwoord.
'Hoera! Je jurk is verkocht!'
staat er in feestelijke letters.
Ja dus, er is iemand die gaat
trouwen in mijn zijden,
nauwsluitende strapless
jurk, met elegante plooien
en een sleepje. Zij wel.
Ik kwak de dubbelgevouwen
kledinghoes over het stuur van
mijn fiets en terwijl ik én de hoes
én mijn stuur in balans houd,
trap ik door de koude, donkere
stad. Er is binnenkort een twee-
dehandstrouwjurkenverkoop
en vanavond mag de japon waar
je van af wilt worden ingeleverd.
Nooit gedacht mijn dure zijden
jurk nog eens zo te vervoeren.
Maar ik heb er genoeg van dat
ding in de berging te zien han
gen.
Ex-Man en ik hadden lang
geleden trouwplannen, maar drie
maanden voor dé datum kwam
hij schoorvoetend melden er toch
niet zo'n zin in te hebben. Dat
had een duidelijk vluchtsignaal
moeten zijn, maar op mijn 28ste
zag ik het slechts als een hobbel-
tje op onze weg naar eeuwig
geluk. Hij wees niet mij af maar
de trouwerij, hield ik mezelf voor.
Het leven (lees: hij) bleek helaas
een stuk complexer dan dat. Tien
jaar en twee kinderen later gin
gen we alsnog - ongetrouwd en
wel - uit elkaar. Als een relikwie
van onze goede bedoelingen
ZATERDAG 7 DECEMBER 2019
Monica Beek (42) is jour
nalist. Ze woont samen
met haar dochters van 11
en 9 en heeft een vriend.
