9
Twee jaar
afwachten
RECHTSGANG
We willen dat
onveilige
gevoel kwijt
en weten wat
er is gebeurd
We kunnen
niet
accepteren
watoverhaar
einde wordt
gezegd
ze leert kennen niet gauw over het lot van haar
zusje. Soms lijkt het alsof mensen uit zijn op sen
satie. Dan vragen ze naar details, zoals die Nadia in
haar hoofd heeft geparkeerd, of gaat het in gesprek
ken alleen nog maar over nieuwtjes in de zaak van
haar zus.
De apenbeeldjes op de bovenverdieping van Na-
dia's huis zijn een aandenken aan Eline's leven,
maar ook haar dood. Ze waren van Eline geweest
en beelden uit: horen, zien en zwijgen. Dat laatste
doet ook Elines toenmalige vriend. Nooit hebben
ze wat van hem gehoord. De familie moest vechten
om wat van Elines spullen terug te krijgen. Als er
ooit een proces komt, zou hij dan de waarheid wil
len vertellen?
Overslaan
Weer zo'n prangende vraag, zeker nu het weer de
cember is. Nadia's man zal weer een kerstboom
halen, hij en de kinderen willen het graag. ,,Ik zou
december het liefst overslaan." De gezelligheid is
niets zonder Eline. En deze negende achtste de
cember zijn er tien jaar verstreken zonder haar.
Hoe was Eline geweest, als dertiger, tante, mis
schien zelf als moeder?
Haar familie zal op Elines sterfdag weer naar de
begraafplaats gaan, waar hun lieve dochter en
zusje ligt. Tien jaar later nog altijd zoekend naar
antwoorden, maar wetend dat de mogelijkheden
die te vinden zijn uitgeput. De realiteit: het geld is
op, de juridische procedures zijn doorlopen. Het is
nu aan het OM.
Dat daar niks gebeurt, frustreert de familie tot
op het bot. Misschien, als Nadia nu haar verhaal
doet, dat ze toch weer beweging in de zaak kan
brengen, die al zo lang zo diep ingrijpt. Inmiddels
is er bij de moeder van Eline, Nadia en broer Da
niël een zeldzame vorm van kanker geconstateerd.
De behandelingen hebben gewerkt, maar als ze
ooit weer klachten krijgt, dan zal ze sterven. Zoals
het er nu voorstaat met de puzzelstukken in han
den die kunnen vertellen hoe het Eline is vergaan,
maar zonder hulp om die in elkaar te passen.
moord pleegde en zich uit angst zou hebben opge
sloten in de wc, maakt het ongeloof over zelf
moord bij Elines familie alleen maar groter. De
kleding van de vriend zat onder het bloed. ,,Hij had
een diepe jaap in zijn hand, maar op de wc zijn
geen bloedsporen gevonden.'' Door het hele huis
verspreid werden messen aangetroffen. Eline had
afweerwonden op haar hele lichaam. Haar hond
was gewond. Had Eline gedaan, zei haar toenma
lige vriend. ,,Maar Eline was gek op haar honden."
Al jaren leggen de familieleden daarom botje bij
botje. Ze financieren de strijd voor gerechtigheid
zelf. Nog zo'n harde waarheid: dat kost veel geld.
Duizenden euro's zijn opgegaan aan het aanspan
nen van procedures, onderzoeken ook. De familie
deed niet mee aan het SBS6-programma Moord of
zelfmoord omdat ze in de aandacht wil staan. Liever
zou ze in stilte verdergaan. Maar het bloedsporen-
onderzoek dat dankzij het programma kon worden
gedaan, gaf de doorslag om mee te doen en liet uit
eindelijk zien: Elines dood kan niet zomaar wor
den weggezet als zelfmoord.
Dat vond de rechter twee jaar geleden ook. Die
oordeelde na een artikel 12-procedure waarmee
vervolging kan worden afgedwongen dat Elines
vriend inderdaad terecht moet staan voor zijn rol
op die fatale decemberochtend. Even dacht Nadia
dat de strijd was gestreden, dat Eline nu eindelijk
gerechtigheid zou krijgen. ,,Maar het OM doet
niets. Al twee jaar wachten we tot er iets gebeurt.
Maar er zit geen beweging in, we horen ook hele
maal niets."
Die stilte maakt alles moeilijker. ,,We kunnen
wel accepteren dat Eline dood is, maar niet wat
over haar einde wordt gezegd." Nadia's kinderen
zijn opgegroeid in de wetenschap dat er slechte
mensen rondlopen op deze wereld. ,,En erger: dat
ze daarvoor niet worden gestraft. Dat is voor hun
niet te bevatten. Terwijl Elines vriend van ons niet
eens de gevangenis in hoeft. We willen weten wat
er is gebeurd, we willen dat onveilige gevoel
kwijt."
Het is een gevoel dat anderen eigenlijk nooit
echt kunnen begrijpen. Nadia vertelt mensen die
donderdag 5 december 2019
GO
De familie wordt nu - pro
deo - bijgestaan door advo
caten Wendy van Egmond
en Sébas Diekstra. De
raadslieden noemen het
'hemeltergend' dat het
Openbaar Ministerie nog al
tijd niet tot vervolging is
overgegaan nadat het ge
rechtshof dat op 28 novem
ber 2017 heeft bevolen.
,,Het heeft er alle schijn van
dat het OM de rechtsgang
frustreert nadat zij door het
gerechtshof op de vingers
is getikt vanwege het sepo
neren van de zaak. Vanaf
het begin af aan heeft het
OM niet open willen staan
voor een ander scenario
dan dat van een zelfdoding.
Zelfs na het ondubbelzin
nige vervolgingsbevel van
het hof lijkt men die lijn on
verstoorbaar voort te zet
ten.''
Het OM wil niet ingaan
op vragen over de zaak,
laat een woordvoerder
weten. ,,Wat ik kan zeggen,
is dat het strafrechtelijk on
derzoek nog loopt. Op de
momenten dat we iets kun
nen meedelen, doen we dit
ook richting de verdediging
van de nabestaanden. We
begrijpen dat het, vanuit het
standpunt van de nabe
staanden, lang duurt.''
Nadia Melters houdt
de foto van haar zus
Eline vast. ,,Al twee
jaar wachten we tot er
iets gebeurt.''
FOTO'S JAN DE GROEN
-Nadia Melters
„Eline was eigenlijk net zoals ik. Een levensgenieter'', zegt Nadia (r).
