MEDIA CULTUUR 25
zonder. Ik vertel niet waar we het
over hadden, maar hij zei me wel dat
hij door zijn levensloop een dikke
huid had gekregen. Toen vroeg ik
hem: spaart u daarom olifantjes?
,,Toen hij bijna doodging, zei hij:
Wil jij me herdenken bij Barend
Van Dorp, want dat vind ik een goed
programma. Voordat hij stierf, werd
ik door het paleis gebeld. Of ik af
scheid wilde nemen. Dat was heel
ontroerend en hij vroeg me nog
maals: je gaat toch wel naar Barend
Van Dorp? Dat deed ik en ik heb daar
maandenlang ontzettend voor op
m'n lazer gekregen in de media. Nie
mand verwachtte dat ik een band
had met die man.''
„Fantastisch! Hij regisseerde alles.
Het was te verwachten dat hij dit ook
zo aanpakte.''
Glunderend: ,,Dan heb jij de pri
meur! Wel een foto maken, hoor.''
,,Geef ik geen antwoord op. Onzin.
En ik zou het ook nooit zo regelen als
de prins.''
,,Dat ik een hartstikke leuke vader en
grootvader was. Een aardig persoon,
met wie je vreselijk kon lachen. Wat
is er nou meer te halen dan dat?'''
„Prestaties en succes zijn niet zo inte
ressant. Ik denk bij elk succes, en ik
heb er vele gehad, dus ik kan er wel
iets over zeggen: op naar het vol
gende succes. Succes is een station
waar je niet moet uitstappen. Je moet
door!''
Eerder op de dag, bij zijn kinderteke
ningen in Het Nijenhuis, vertelde
Krabbé dat hij zijn verjaardag vroeger
altijd op 5 juni vierde, vanwege Pak
jesavond. ,,Die dag kwamen je
vriendjes nooit langs..."
Omdat zijn geboortedag nu een
maal op 5 december is, wilde hij dol
graag Sinterklaas spelen bij diens in
tocht in Amsterdam. Dat deed hij
tien keer - tot dit jaar. Vanwege de
verhitte zwartepietdiscussie de wild
ste jaren.
,,Ik stopte omdat het te druk was.
Had niks met dat gedoe te maken.
Eén keer eerder wilde ik al stoppen,
toen me werd geadviseerd een kogel
vrij vest te dragen bij de intocht. Als
fucking Sinterklaas dus! Toen zei ik:
dan sterf ik maar in het zadel. Hallo,
het is een kinderfeest! Ik ben echt
niet zo moedig, maar niemand schiet
Sinterklaas dood.
,,Ik erger me wel aan de domme
vasthoudendheid van de tegenstan
ders van Zwarte Piet. Wij, het organi
satiecomité, wilden de Pieten gelei
delijk verkleuren. Maar daar hadden
ze geenfuck mee te maken. Ze keer
den me op de Dam de rug toe. Maar
hun kinderen stonden blij 'Piet, Piet,
Ik wist niet dat
mijn ouders
gescheiden
waren. Mijn
vader zei elke
avond: ik ga
even een brief
posten. Dan
ging hij naar
zijn nieuwe
vrouw
Piet' te roepen."
Geëmotioneerd: ,,Het was een hoog
tepunt in mijn leven. Honderddui
zenden blije mensen die allemaal een
hand van Sinterklaas wilden. Oude
Amsterdammers, Chinezen, zwarte
mensen, joden, moslima's die van
hun geloof geen man de hand mogen
schudden... Laat staan een katholieke
bisschop. Ik vond het elk jaar ontroe
rend."
Vader Maarten Krabbé, tekenleraar
op de school van zijn zoon, spoorde
zijn kinderen aan te tekenen en te
schilderen. ,,Achterop elke tekening
schreef hij wanneer ik hem maakte,
wat ik er bij zei of deed. Toen ik de te
keningen namaakte voor deze ten
toonstelling kwamen alle sensaties
terug - ik weet precies waar ik zat,
wat ik dacht. Soms hoe het licht bin
nenviel.''
Hoogtepunt van deze serie vindt
Krabbé zijn eigen Chagall-vis, geïn
spireerd op het werk van de joodse
kunstschilder die vaak vissen af
beeldde, omdat zijn vader in de vis
handel zat.
,,Mijn vader was gek van Chagall.
Hij nam me in 1956 mee naar diens
tentoonstelling in Amsterdam. Toen
we thuiskwamen, maakte ik meteen
een vis. Mijn vader zei later: Jeroen
ging tekenen en hield nooit meer op.
Later heeft hij deze tekening ingelijst.
,,Voor deze expositie heb ik nu een
jongetje op een afkalvend stukje
zand onder de vis geschilderd. Dat
ben ik, met de twee flippers in mijn
handen die ik zo graag wilde, maar
nooit kreeg. Ik was in die tijd een
heel onzekere jongen. Kon op school
niet wat andere kinderen wel kon
den; wist meer over schilderen dan
over voetbal. De grootste dreun was
dat mijn ouders ook nog eens scheid
den toen ik 9 was.
,,Ze vertelden het niet - ik kwam er
op mijn 11de pas achter. Mijn vader
zei elke avond: ik ga even een brief
posten. Dan ging hij naar zijn nieuwe
vrouw, met wie hij stiekem al ge
trouwd was. Wij kinderen wisten
niet van haar bestaan. Voordat mijn
broer (schrijver Tim Krabbé, red.) en
ik de volgende ochtend wakker wa
ren was hij weer terug. Mijn moeder
vond dat goed. Dat is een verwijtje
waard. Tim zei op een gegeven mo
ment: weet je niet dat papa en mama
uit elkaar zijn? Ik vond het verschrik
kelijk. Ben weggelopen, al duurde dat
niet langer dan driekwart dag.
,,Ook de kinderen van mijn zoons
Jasper (kunstenaar, red.) en Martijn
(televisiepresentator, red.) die beiden
gescheiden zijn, wilden het 'oplos
sen.' Dat kun je niet, maar daardoor
voelt het alsof het jouw schuld is. Al
les stort in, je ouders zijn je ijkpunt.
Tegen mijn kleinkinderen heb ik ge
zegd: ik weet wat je nu voelt. Maar op
een dag doet het minder pijn.''
In de zomer van 1954, het jaar van
de scheiding van zijn ouders, ont
moette hij op vakantie in Bergen zijn
vrouw Herma. Vanaf zijn 18de zijn ze
samen. ,,Ze kwam op mijn schoot zit
ten en zei: nu ben je van mij. Ze ging
er nooit meer van af. We zijn nu bijna
54 jaar getrouwd.''
,,Gisteravond nog. Ik reed naar ons
huis in Dalfsen, daar was ik alleen. Ik
belde haar op en ze zei: ik vind het zo
erg dat je weg bent. Ik antwoordde: ik
ben potverdomme in Dalfsen, niet in
Dubai. Maar toen ik ophing dacht ik:
dat gevoel van missen... Dat voel ik
eigenlijk altijd.''
donderdag 5 december 2019
GO
De exposities van
Jeroen Krabbé
zijn tot en met 5
januari 2020 te
zien in museum
De Fundatie in
Zwolle en kasteel
Het Nijenhuis in
Wijhe.
Wat vond u daarvan, dat hij de
zaken zelfs tot na zijn dood re
gelde?
Stel dat u zich verslikt in deze
tosti...
...wie moeten er dan vanavond bij
DWDD en Pauw aanschuiven om
over u te vertellen?
Wat hoopt u dat er gezegd wordt?
Niets over uw werk?
44
Wanneer dacht u voor het laatst:
wat houd ik toch van je?
