Om Lou te spelen moest ze uit haar com- fortzone, zegt ze. ,,Ik word niet snel gecast voor zo'n rol, en dat begrijp ik wel. Het is niet de ene grap na de andere. De regisseur moest me af en toe temperen: het mag wel ietsje minder, Loes! Toch heb ik zo'n karak ter ook in huis. Ik los het in mijn leven anders op dan Lou, maar ik heb natuurlijk ook mijn verlegen, introverte kanten.'' ,,Ik vind een vol café binnenkomen ook eng. Alleen, ik zeg dan niet heel zachtjes: hoi. Ik roep - met een wijds armgebaar gooit ze een denkbeeldige deur open - 'Hallo alle maal! Beetje gezellig hier?' Dat herkennen mensen niet als verlegen. Die denken: daar heb je haar weer met d'r grote slaajbek. Al tijd maar lollig doen, hè.'' De voordeurbel rinkelt. Verstoord kijkt ze op. Uit de kelder klinkt een mannen stem: 'Die komt voor mij!' Loes Luca: ,,Dat is Pierre van Duyl, muzikant. Hij werkt hier soms twee, soms vijf dagen in de week. Het is hier de zoete inval. Op zolder woont een neef, en op de eerste verdieping ligt een zieke - een van die jonkies die ik regisseer.'' ,,Ik ben nooit bij een psychiater geweest, maar als klein meisje was ik introvert. Ik ben geworden wie ik ben omdat ik harmo nie wilde brengen in ons gezin, ik was altijd bezig de boel op te leuken. Dat was nodig in de omgeving waarin ik opgroeide. Mijn ouders hadden niet wat je noemt een ge lukkig huwelijk.'' ,,Mijn moeder raakte op haar negentiende zwanger van mijn vader. Dus mijn moeders moeder op hoge poten naar mijn vaders moeder: ja, hallo, mijn dochter is zwanger, wat zijn de plannen? Nou, dat was niet zo moeilijk: trouwen natuurlijk - zo was dat in die jaren. Punt was alleen dat mijn vader homo was, al was mijn moeder niet de eer ste vrouw met wie hij het deed. Mijn vaders ouders schrokken wel dat hun zoon een negentienjarig meisje had bezwangerd, maar ze waren ook blij. Ze dachten: nu komt-ie mooi van al die rarigheid af. Van welke rarigheid precies, dat werd natuurlijk niet benoemd. En waar ga je dan wonen als je geen huis hebt? Met z'n drieën bij mijn overgrootmoeder op de achterkamer.'' Levendig schetst ze een beeld van de buurt waar haar overgrootmoeders huis stond, Wat bedoelt u met: ik los het in mijn leven anders op? U had het over altijd lollig doen. Hoe komt dat? Waarom zijn ze getrouwd? ZATERDAG 30 NOVEMBER 2019 11

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 99