Marco van Basten blikt terug op een turbulent leven
Marco van Basten (55) wordt opa en heeft weinig te klagen. Maar verliezen
vindt hij nog altijd verschrikkelijk. ,,Ik word daar niet goed van.'' Maandag
presenteert hij zijn biografie BASTA.
'Ik schrijf
alles op. Zo
houd ik er
greep op.
Anders
vervliegt het'
15
Marco van Basten
met zijn apetrotse
vader Joop vlak voor
de overstap naar
AC Milan in 1987.
RONALD OCKHUYSEN
et aandacht heeft
Marco van Basten
weinig op. Sterker:
hij voelt zich het
best in de luwte.
Om die reden kijkt hij - eerlijk is
eerlijk - 'met enige vertwijfeling'
naar de komende week, waarin de
biografie BASTA wordt gepresen
teerd en hij opnieuw de kranten
kolommen zal vullen.
De officiële doop van het boek,
maandagavond in de Amster
damse Stadsschouwburg, in aan
wezigheid van vrienden en oud
collega's, da^r kijkt Van Basten
naar uit, maar 'het circus erom
heen' roept bij hem enige weer
stand op.
En dan was er vorig weekeinde
ook nog de giftige combinatie van
een verbale uitglijder en een per
ongeluk openstaande microfoon,
tijdens een wedstrijdanalyse bij
Fox Sports. Een misplaatste grap,
erkende hij meteen - maar de ver
ontwaardiging over een gevalletje
'oliedomme voetbalhumor' was
toen al all over the place, met een
berisping van de sportzender als
gevolg.
Van Basten, Europees voetballer
van het jaar in 1988, 1989 en 1992
en Wereldvoetballer van het jaar
in 1992, ontvangt in zijn huis bij
het Vondelpark. Zijn werkkamer,
op de eerste verdieping, is de plek
waar de oud-spits van Ajax en AC
Milan graag verkeert. Op deze plek
komt hij tot bezinning en maakt
hij notities - scores op de golfbaan
bijvoorbeeld, en nieuwe inzichten
na een potje squash. ,,Ik schrijf van
alles op. Al sinds mijn kinderjaren.
Alle doelpunten. Passeeracties. De
uitslagen. Ik ben van nature wat
vergeetachtig. Zo houd ik er greep
op. Anders vervliegt het allemaal.''
In die zin moet u blij zijn met
BASTA, waarin uw verhaal door
Edwin Schoon zonder omhaal
is vastgelegd.
,,Ik vond het leuk om te doen. Or
denen. Ik heb inderdaad zo'n beet
jes alles verteld wat ik me kon her
inneren. Ook de keerzijdes, zoals
de ziekte van mijn moeder, die na
een hersenbloeding nog jaren
heeft geleefd zonder dat ze nog
goed kon communiceren. Mijn
moeder is ook nooit in Milaan ge
weest. Dat verhaal is net zo goed
een onderdeel van mijn leven als
de gewonnen finales. Het geeft le
zers misschien ook houvast. Elk
leven heeft zijn donkere kanten.
Iedereen worstelt met schimmen
uit het verleden.''
Wat heeft u van die situatie van
uw moeder geleerd?
,,Het belang van geestelijk contact,
van met elkaar praten en emoties
delen. Fysiek contact is natuurlijk
ook belangrijk, maar geestelijk
contact heeft uiteindelijk veel
meer waarde. Een aai of een om
helzing betekent weinig als daar
niet een verhaal bij wordt verteld.
Mijn moeder leefde nog na die
hersenbloeding. Maar het geeste
lijk contact was verdwenen. Er viel
niets meer te delen.''
U bent ook open over het
slechte huwelijk van uw ou
ders, en over hoe uw vader u
voortrok ten opzichte van uw
broer en zus.
,,Het is zo dat mijn vader minder
naar mijn broer en zus, die zes en
acht jaar ouder zijn, omkeek. Zo
zagen zij dat, tenminste. En mijn
moeder ook. Aan tafel leidde die
situatie tot heftige discussies. Mijn
broer riep dan tegen mijn vader:
'Ik ben ook nog je zoon, hoor!' En
mijn zus zei zoiets van: 'Ik zal blij
zijn als ik hier weg ben.' Er werd
nooit gescholden of met spullen
gesmeten. Daar waren we dan
weer te netjes voor.''
,,Dat ik profvoetballer werd, was
voor mijn vader een geschenk. Als
ik ging slapen, kwam hij altijd op
de rand van mijn bed zitten. Dan
GO ZATERDAG 30 NOVEMBER 2019
FOTO LEO VOGELZANG
'Het obsessieve is
nu weg, eindelijk'
LEES VERDER OP PAGINA 16
