Weer even thuis
Pill
mm
Wwm
9
Aan het begin van je puberteit alles
achterlaten is geen pretje. Dat weet
Claudia Haak (45) maar al te goed. Ze
verhuisde op haar 14de vanuit Hulst
naar Overijssel. Dag vriendinnen, dag
school, dag discotheek.
'rMm
r
*v
'Een trein had ik
in Zeeuws-
Vlaanderen nog
nooit gezien. De
treinreis was
daarom al een
hele belevenis'
V* - air 1' •-
A V 2* c\ -
••:-<
„'Vi
;v.'V
HANS PUIK
Het leven van Claudia
Haak en haar zusje
Veerle kwam 31 jaar
geleden op z'n kop te
staan. In de twee-on-
der-een-kapwoning aan de Dul-
laertstraat 14 in Hulst genoten de
meisjes van de schoolvakantie.
„Ineens kwam mijn vader naar
ons toe: 'Ik moet jullie iets vra
gen'." Claudia vertelt het alsof ze
die dag lang geleden herbeleeft. Ze
is dan 13 jaar, haar zusje is twee
jaar jonger. Haar vader vroeg hen:
,,Zouden jullie het erg vinden als
we gaan verhuizen naar de andere
kant van Nederland?" Gehoopte
reacties als 'leuk', 'is goed hoor' of
'oh, waar naartoe precies?' bleven
uit. ,,We vonden het vreselijk. Ver
huizen, dat was het laatste waar
we op zaten te wachten."
Lastigste beslissing
Het is inmiddels 2019 en Claudia
spreekt met haar ouders veel over
vroeger. ,,Mijn vader vertelde
laatst dat het de lastigste beslis
sing uit zijn leven was. Hij was
werkzaam bij een bank in Hulst
en kreeg het aanbod regiomana
ger te worden in Overijssel. Bin
nen 24 uur moest hij beslissen. In
Zeeland was er geen enkel uit
zicht op promotie. Mijn ouders
kozen ervoor om alles achter te la
ten en te vertrekken naar Olst,
een dorp in de buurt van Deven
ter."
Claudia had het in Zeeuws-
Vlaanderen prima naar haar zin.
Als ze opsomt wat ze zoal mee
maakte, klinkt het bijna als een
gedichtenbundel met als titel
'vroeger was alles beter'. ,,Knikke-
ren met de buurjongens op de op
rit. Vogels, konijnen en kippen in
de achtertuin en hond Cheeta in
huis. Communie in de plaatselijke
basiliek. Voetballen op het trap
veldje. Twee vijvers in de straat,
waar we in de winter konden
schaatsen. Onbezorgdheid ten
top."
In huis vermaakte Claudia zich
ook best. Ze had zelfs een verdie
ping voor zichzelf. ,,Op de eerste
verdieping waren drie slaapka
mers en een badkamer. Op zolder
hadden we een washok en een
zolderkamer. Daar sliep ik, vanuit
mijn kamer kon ik bij iedereen in
de buurt de tuin in kijken. Ook
had ik zicht op het trapveldje,
waar ik vaak speelde. Soms stond
ik minutenlang te turen naar kin
deren die langer buiten mochten
spelen dan ik."
Het leven van Claudia en haar
zusje speelde zich vooral af in en
rondom de Dullaertstraat. Niet al
leen het trapveldje, ook school
was vlakbij. Kleuterschool 't
Kwetternest stond in onze straat
en ook basisschool Nobelhorst
was op loopafstand." Op school
had Claudia drie goede vriendin
nen, met wie ze alles deelde. ,,We
waren een jaar of 6 toen we zon
der ouders naar school mochten
lopen. We hadden geen enkel be
sef van tijd en bleven die dag han
gen in de speeltuin. Veel te laat
kwamen we op school aan en alle
vier moesten we in de hoek van
de klas gaan staan. Thuis durfde ik
niet te vertellen dat we zo gezellig
aan het spelen waren dat we
school helemaal waren vergeten."
Camping
Ook de vakanties verliepen ver
trouwd. ,,Mijn ouders hadden een
stacaravan op camping de Pan-
nenschuur in Nieuwvliet. Vrijwel
alle vakanties brachten we daar
door, alleen rondom kerst bleven
we thuis. Het leukste vond ik als
3 'mSfrWVK;
k
in de zomervakantie vriendinne
tjes van school op de camping
kwamen logeren."
Sport was een belangrijk item
binnen het gezin. ,,Het is ons met
de paplepel ingegoten. Mijn ou
ders waren allebei erg sportief. Zo
keepte mijn vader in het eerste
elftal van HVV'24 en later VV
Clinge. En mijn zusje en ik gingen
al op jonge leeftijd op tennis bij
TC Hulster Ambacht."
Allesbehalve saai
Op een gegeven moment mocht
Claudia zelf naar het centrum van
Hulst fietsen. Daar woonden haar
opa's en oma's. ,,Wat destijds ty
perend was voor Hulst, is dat de
winkels open waren op zondag. Er
zaten mensen op terrasjes en er
was zeven dagen in de week leven
in de brouwerij. Je hoort wel eens
dat in Zeeland niets te doen is,
maar Hulst is allesbehalve saai."
En toen brak de dag aan van de
verhuizing. ,,28 juli 1988." Claudia
weet de datum nog precies. Voor
afgaand aan het definitieve ver-
trek uit Zeeland ging de familie al
een keer kijken waar het nieuwe
huis in Overijssel kwam te staan.
,,Een trein had ik in Zeeuws-
Vlaanderen nog nooit gezien. De
treinreis was daarom al een hele
belevenis."
Afscheid nemen van vriendin
nen viel zwaar en het vooruitzicht
naar een dorp waar Claudia nie
mand kende was ook weinig op
beurend. ,,Wat ik misschien wel
het ergste vond: ik kon niet meer
naar Champs Disques. Dat was
onze plaatselijke discotheek aan
het Cornelis de Vosplein. Jaren
lang keek ik er naar uit om daar
heen te gaan. Was ik eindelijk oud
genoeg, gingen we verhuizen. Ik
ben er welgeteld twee keer ge
weest, twee vrijdagmiddagen spe
ciaal voor jongelui."
Claudia woont inmiddels ruim
31 jaar in Overijssel en voelt zich
er helemaal thuis. Ondanks het
plotse vertrek uit Zeeland kijkt ze
met veel waardering voor haar ou
ders terug op haar jeugd. ,,Ik ben
opgegroeid in een warm gezin.
Mijn ouders hadden na de verhui
zing veel aandacht voor ons. Ze
begrepen dat het een grote stap
was. Verhuizen doet iets met een
kind, maar dankzij de betrokken
heid van mijn ouders lukte het
om te aarden in een nieuwe om
geving. Soms zijn keuzes in het
leven nou eenmaal niet eenvou
dig."
GO ZATERDAG 30 NOVEMBER 2019
Terug naar de plek van je jeugd
'Het ergste
was: ik kon
niet meer
- - A rv>.. W - 'Jft - :.yi '»«.-•
naar ae aisco
V
- .'.-I.:-
~ï,-'
J--
K - - -"J
- ..jju U;.;^ >V.'
-
■w--" V
*V-ï>s
frïZJjr. li' sASi':
Claudia Haak verhuisde 31 jaar geleden met haar familie van Hulst
naar Olst bij Deventer. Ze is in Overijssel gebleven. foto hans puik
liici 1 iciciiv vui 1 luiouc 0 1 jagi yuiuuun iiici naai laivai
Olst bij Deventer. Ze is in Overijssel gebleven. foto hans puik
naar
Claudia als peuter met hond Cheeta bij het kippenhok in de ach
tertuin van haar ouderlijk huis. foto privécollectie
