II
Chimaera Trio houdt van muzikale avonturen
20 ZEELAND
BELGISCHE BANDS PUIK GITAARWERK
Een keer per jaar
programmeert
Poppodium 't Beest
een avond met
acts/bands uit
België.
Tijdensvorige
edities zagen we
Whispering Sons
en SHHT, beide
acts die op dit
moment door heel
Europatouren.
Ditmaal is het de
beurt aan PEUK en
The Hourglass
Instinct.
maandag 25 november 2019
PEUK. Rammen en raggen tot je
niet meer kunt. Ondanks het
zelfde idee van opzet, blijft het ge
heel boeiend om naar te kijken.
Rustige nummers komen eigenlijk
niet voor, al weet de zangeres van
dienst met Faceless Doll in Voodoo
even te kalmeren voordat de
gekte losbarst.
Nog wat grappen tussendoor
over het verschil tussen Belgen en
Nederlanders en het ijs is hele
maal gebroken. PEUK sluit af met
Koppijn, een al wat ouder nummer
wat ze al lang niet hadden ge
speeld. Concluderend: PEUK is
meuk voor je gehoor op een zon-
dagochtend met een kater, maar
een genot voor als je nog even
door moet en zin hebt in een ste-
Het is alles of niets
met puik gitaarwerk
en strakke drums
vig potje gitaarwerk en pittig
zanggeluid.
Vuig gitaarriffje
Voordat PEUK van start gaat, mag
de band The Hourglass Instinct
het publiek in de zaal opwarmen.
De Belgische bluesrockband is niet
vies van een vuig gitaarriffje, een
uithaal en ga zo maar door. Veel
interactie met het publiek is er
niet, want er valt na elk nummer
een doodse stilte. Men bijt niet,
toch?
Opvallend is de bassist, die met
zijn wilde haardos over het po
dium dendert en helse stunts uit
haalt met zijn instrument. Maar
echt heel bijzonder is het geheel
niet.
PEUK heeft nog niet heel
lang geleden (anderhalf
jaar) het levenslicht ge
zien. Desondanks heeft
het Belgisch-Limburgse
trio al heel wat podia gezien. Van
Trix te Antwerpen tot festivals als
Pukkelpop, Welcome to the Vil
lage en Kreekrock. Hoe dat kan?
Alle drie de bandleden hebben
eerder gespeeld met Heisa, Evil
Superstars of Millionaire, dus daar
zit hun ervaring in.
Met al die ervaring in de vingers
zaterdagavond dus de bühne op in
't Beest. Volle bak is het verre van,
maar dat mag de pret niet druk
ken. PEUK gaat er vol in. Geen half
werk of een beetje. Het is alles of
niets met puik gitaarwerk en
strakke drums.
De fik erin
Begin dit jaar bracht de band een
naamloze debuutplaat uit met als
openingstrack Gargamel, waarmee
ook zaterdag wordt begonnen.
Strak, onvoorspelbaar en meteen
de fik erin. Het geluid van PEUK is
te vergelijken met Cocaïne Piss,
Sonic Youth en het oudere Cat Po
wer (aldus de band zelf).
Waar de band klein opent,
breekt verderop in de track de hel
los. Dat is in een notendop de op
bouw van vrijwel elk nummer van
Nu mag het mythologische
monster Chimaera het
symbool zijn van de aan
kondiging van natuurrampen, het
Chimaera Trio staat symbool voor
musici die de uitdaging niet uit de
weg gaan. Ze houden duidelijk van
het avontuur en spelen werken uit
verschillende stijlperioden. Nu zijn
er voor de combinatie piano, cello
en klarinet niet zoveel composities
geschreven, dus moet er gezocht
worden naar componisten die wel
van deze combinatie hielden, of
moet de musicus arrangementen
zoeken of zelf schrijven.
Annemiek de Bruin, Irene Kok
en Laurens de Man studeerden aan
het Conservatorium van Amster
dam. Ze houden van kamermuziek
en willen de klankkleuren van hun
instrumenten duidelijk uit laten
komen en mengen. Hun program
makeuze is niet alleen avontuurlijk
maar ook uitdagend: er worden
werken uit verschillende stijlperio
den gespeeld, van de late middel
eeuwen tot en met moderne wer
ken.
De Middeleeuwse Estampie is
een speciale muziekvorm. Het
woord stampen verwijst ernaar dat
de bewegingen niet echt sierlijk
waren. De twee Estampie uit de
Robertsbridge Codex, klonken
wonderlijk genoeg, goed. In de
14de eeuw bestonden de drie in
strumenten van het trio nog niet.
Pluim voor Laurens de Man die een
aanvaardbaar arrangement schreef.
Max Bruch schreefAcht Stücke
voor piano, klarinet en altviool.
Chimaera speelde de delen An
dante, Allegro Vivace en het niet op
het programma vermelde Roe
meense Melodie, Andante. Drie ver
schillende karakterstukjes: van
zwaar romantisch, via vrolijke bui
telende toontjes en levendige mu
ziek, naar een Roemeense volks
melodie met een dialoog tussen
klarinet en cello.
César Franck was een organist in
hart en nieren. Hij schreef prach
tige muziek. Melancholie voor cello
en piano is daar een voorbeeld van.
Pianist De Man begeleidde perfect
en gaf de cello de kans om te zin
gen. De melodielijn in het lage cel-
loregister klonk smartelijk en de
dwingende hoge tonen (verdriet)
werden intens gestreken.
Prélude, Fugue et Variation opus 18
componeerde Franck voor piano,
het wordt gezien als een van de
hoogtepunten van de 19e-eeuwse,
romantische pianoliteratuur. Er
zijn arrangementen voor gitaar
duo, saxofoonkwartet, orgel en
hobo. Laurens de Man schreef het
arrangement voor piano en klari
net. Er werd prachtig gefraseerd.
De Bruin produceerde een mooie
ronde klank en werd ondersteund
door de attente pianobegeleiding.
Opvallend knap waren de stevige
piano-akkoorden en de transpa
rant gespeelde fugatische frasen.
De terugkeer van het overbekende
thema werd in alle rust gebracht,
de spetterende slotmaten klonken
overtuigend.
De Italiaan Nino Rota was pia
nist, componist (van vooral film
muziek zoals The Godfather en La
Strada) en conservatoriumdirec
teur. Zijn Trio in G is pure filmmu
ziek. Geen echte muzikale thema's,
maar onderstreping van beelden.
Met als komiek slotdeel muziek
zoals in de Comedy Capers.
PEUK ramt en ragt in 't Beest
in bij Podium 't Beest. foto andré joosse
Meer muzieknieuws en recen
sies op www.3voor12zeeland.nl.
Joris van Moort
RECENSIE
Het Belgische PEUK gaat er vol
De zaal in De Pakhuizen van het
MuZEEum Vlissingen was volle
dig uitverkocht. De toehoorders
hoorden een verrassend pro
gramma, verzorgd door het Chi
maera Trio.
Jeanette Vergouwen
RECENSIE
Chimaera Trio. foto picassa
ConcertenVlissingen
Recital door Chimaera Trio: Anne-
miek de Bruin (klarinet), Irene
Kok (cello) en Laurens de Man
(piano). Gehoord zondag 24 no
vember in de Pakhuizen van het
muZEEum Vlissingen.
