i
10 ZEELAND
Nog twee dagen en dan draait Rob Verboom
zijn Vlissingse slagerswinkel op slot, na er
meer dan veertig jaar lang elke week 110 uur te
hebben gewerkt - als het er niet meer waren. De
slager is ziek, hij kan niet meer. Maar hij kan ook niet
zonder.
Cm-
SLAGERIJ VERBOOM WINKEL SLUIT NA 42 JAAR
m 0
Drieënhalf ons kipfilet,
drie hamburgers, drie
rundervinken, drie
Duitse biefstukjes, een
ons kalfsrollade en een
ons zelfgemaakte cornedbeef. En dat
is dan alleen nog maar die mevrouw
uit Sint Laurens. Na 42 jaar hoeft
Adrie Verboom (79) maar naar de
deur te kijken om te weten wat ze
moet klaarleggen. De meeste klanten
komen al vanaf het begin, toen haar
man de winkel nog draaide. ,,Vier
weken geleden zijn we begonnen
met briefjes in de tassen, waarop
staat dat we stoppen. Klanten kwa
men na een half uur ontdaan terug.
Ze konden het gewoon niet geloven."
Achter de toonbank is geen tijd
voor tranen. Gewerkt wordt er, en
hard ook, zelfs na sluitingstijd. De
winkel is immers nog maar een paar
dagen open. Adrie marineert hout
hakkerssteak, Tho hangt de letters
van het reclamebord recht, Rob
snijdt een koeienbil in stukken. ,,We
draaien al drie weken dubbele om
zetten. Tien van dit, vijftien van dat.
Mensen gooien gewoon hun diep
vries vol, nu het nog kan. Het is onge
kend."
Rotterdam
De familie Verboom is in 1977 vanuit
Rotterdam naar Vlissingen gekomen,
nadat vader Johan de stad te veel zag
verpauperen. Zeeland, dat leek hem
wel wat. En verhip, in Vlissingen
stond een topslagerij te koop. Zodra
Rob (58) klaar was met de slagersvak
school, kwam hij erbij. De slagerij
werd een VOF. De slagerszoon nam
de winkel meteen flink onder han
den, sjouwde de Rolls Royce onder
de toonbanken binnen. Het is de laat-
Er zijn tijden
geweest dat
we30.000
rookworsten
verkochten in
een half jaar
tijd
ste keer dat er iets aan de winkel is
gedaan. Eigenlijk zou het weer eens
tijd worden voor een verbouwing.
Maar dat gaat niet meer gebeuren. De
slager is ziek. Doorgescheurde buik
vliezen, vertelt hij als hij later in zijn
bovenwoning aan de koffie zit.
,,Buikhernia noemen ze het ook wel.
Ik heb er al vijfjaar last van. Mis
schien al tien. Ik dacht, het gaat wel
over. Maar ik ben nu op een punt dat
het gewoon niet meer gaat. De pijn is
soms zo hevig dat ik even moet gaan
liggen om de boel weer op zijn plek
te krijgen. Tijdje terug stond ik onder
de douche en kon ik gewoon mijn
darmen zien. Toen ben ik toch maar
naar het ziekenhuis gegaan."
Dikke pens
De slager praat over zijn aandoening
alsof hij het over zijn vlees in de vi
trine heeft. „Klanten zeiden: heb je
nou zo'n dikke pens gekregen? Ik
voel het ook wel hoor, zeker als ik
stukken van 35 kilo moet sjouwen. Ik
ben één van de weinige slagers in
Zeeland die zelf nog uitbeent en al
les. Zwaar werk. Je speelt met je le
ven, heeft de specialist gezegd. Ik
moet zo snel mogelijk geopereerd
worden."
En eigenlijk wilde Rob geen slager
worden. Formule 1-coureur, dSt was
wat hij wilde. Maar zijn vader hielp
hem al gauw uit die droom. ,,'Dat
kunnen we niet betalen', zei hij. Spe
lenderwijs ben ik toen toch in die
slagerij terechtgekomen. Buikie uit
benen, bestellingen wegbrengen.
Langzaamaan begon ik het steeds
leuker te vinden."
Inmiddels staat Rob 42 jaar in de
slagerij. In al die tijd is hij misschien
vijf dagen ziek geweest. Als het écht
niet anders kon. Want normaal werkt
hij 110 uur per week. ,,Meer soms wel.
Met kerst werk ik dikwijls veertig
ÉËSÊËmRÊÊmk. "Pflt \a
mm
donderdag 21 november 2019
gen ijk wi de
Rob coureur in
de Formule 1
GO
worden
Wendy Wagenmakers
Vlissingen
- Rob Verboom
-3ÊÊ F H
