'Twee mensen
van wie ik
zielsveel hou,
en dan zo'n
afgang. Ik
schaam me
nog steeds
kapot'
Raymond van Barneveld ontvangt
in zijn Haagse bedrijfs-/trainingsruimte
annex privémuseum. Omringd door mans
hoge bekers en ander eremetaal dat blinkt
als een spiegel. In de reflectie van die suc
cessen is niet bepaald een gelukkig mens en
sporter te zien. Sterker: het spookt in zijn
hoofd. Een constant malen over falen. Dat
overschaduwt alles.
Zo ook het eventuele plezier over zijn
afscheidsboek Game Over dat gisteren ver
scheen. Geen komma heeft hij erin gelezen.
Of liever, kunnen lezen: hij kon het niet
aan. Geen idee dus wat zijn aanstaande ex
Sil (met wie hij na 24 jaar huwelijk in schei
ding ligt, red.), zijn moedertje en anderen
daarin over hem hebben gezegd, vertelt hij
met zijn kenmerkende Haagse accent. Ook
zag hij niet één seconde van de eind 2018
uitgebracht documentaire Barney, het ver
driet van een wereldkampioen.
Raar? Nee, vindt hij.
,,Geen behoefte aan. Ik kom over als de
pressief. Een oude zeur. Maar het is zoals
het is. Als ik de beste ben van de wereld,
laat ik dat iedereen weten. Dan bluf ik en
straal bravoure uit. Prima. Gaat het kut, zo
als nu al tijden het geval is, dan draai ik daar
ook niet omheen. Mijn manager Jaco (van
Bodegom, red.) waarschuwt mij altijd: Ray,
houd het positief in interviews. Maar er is
niks positiefs. Familie en vrienden roepen:
je hebt toch een mooie staat van dienst!
Ga happy zijn! Maar ik kan dat dus niet.''
Soms vallen zijn pijlen nog wel goed,
maar dan doet een ander - bijvoorbeeld
concurrent Michael van Gerwen - het toch
nog net iets beter. Of erger: een darter van
wie hij altijd won gooit hem uit een toer
nooi. Zoals hem begin dit jaar overkwam
toen hij voor eigen publiek in Ahoy met 7-1
'op zijn reet' kreeg van Daryl Gurney in de
Premier League. ,,Mijn kleinzoon was er.
Net als mijn moedertje dat anders nooit
komt. Twee mensen van wie ik zielsveel
hou, dat was emotioneel. En dan zo'n af
gang. Ik voelde me ontzettend klein. Het
complete falen. Ik schaam me nog steeds
kapot.''
,,Ja natuurlijk zijn die er. Vrienden die ziek
worden en overlijden. Ik heb het meege
maakt. En ik ben ongelooflijk dankbaar dat
het nu goed gaat met mijn moeder. Maar
Michael van Gerwen en andere darters heb
ben óók te maken met mensen die hen ont
vallen. Zij worden eveneens geconfron
teerd met ziekte en dood. En zij blijven wel
goed gooien. Waarom? Hoe kan dat? Als je
meedraait in de top 5 van de wereld mag je
aan alle tv-toernooien meedoen. Michael is
de komende jaren verzekerd van deelname.
En dus van inkomsten, sponsoring en an
dere mogelijkheden. Dat is een lekkere,
rustgevende gedachte. Met mijn prestaties
kan ik nu niet een sponsor bellen: doe mij
effe een plakplaatje op mijn shirt. Het is te
triest voor woorden.''
,,Nee, ik moet nog werken. Zeker met die
scheiding op komst. En ik heb veel onkos
ten. Hotels, vliegtickets, eten en drinken,
mijn management. Ik schat dat ik er zeker
100.000 euro per jaar aan kwijt ben. Laatst
nam ik mijn vriendin Julia mee naar de
World Series in Nieuw-Zeeland. Met zo'n
lange reis wil ik wel in de businessclass zit-
Kun je het, na al je overwinningen, niet
een beetje relativeren? Je moeder is
genezen van kanker, er zijn toch belang
rijker zaken dan darts?
Maar heb je zo'n plakplaatje nog nodig
dan, na ruim twintig jaar in het vak? Ben
je niet financieel onafhankelijk?
10
rtKtf RIT
