'Ze zucht wel eens als ik vertel dat ik weer iets nieuws ga doen' ,,Het gaat niet goed in winkelland, dat zie ik ook wel. En iedereen die groter groter groter wil, loopt het risico om te vallen. Ik heb lie ver wat vet op de botten. In principe hoeft Bomont niet groter, maar leuke kansen laat ik niet schieten. Net als dat hotel. Gewoon te leuk om te laten liggen." ,,Ik wil altijd iets nieuws te doen hebben. Als mijn inkopers afreizen naar beurzen in Pa rijs of Berlijn, ga ik ook nog altijd mee. Ge woon, omdat ik dat leuk vind. Ik kan het niet loslaten. Als ik vrij ben, zit ik nog achter mijn computer. Om daar iets aan te doen, heb ik tien jaar geleden besloten leider te worden in de voetbalvereniging van mijn zoon. Elk zaterdag buiten, heerlijk. Alles om maar niet weer de hele dag mailtjes te beant woorden. Toen ik na acht jaar wilde stoppen, vroegen ze van de vereniging of ik niet wilde gaan vlaggen. Ik heb weer ja gezegd." ,,Toen ik veertig was, zei ik te zullen stoppen zodra ik vijftig was. Maar ik moet er niet aan dénken. Mijn zoon wil de zaak te zijner tijd overnemen. Ik heb hem nooit gepusht, maar heb de passie voor mijn werk nooit onder stoelen of banken gestoken. De ene dag ben je op een beurs in Parijs, de andere dag sta bij een bouwproject in Renesse. Dat is ook gewoon leuk. Dat mijn zoon dat ziet, daar ben ik buitengewoon trots op. Hij lijkt heel veel op mij." En jij, lijk jij op je vader? ,,Ik heb het zakelijke van mijn moeder, maar nu ik ouder word, zie ik toch ook de trekjes van mijn vader in de spiegel. Een leuke vader was het, misschien soms iets te lief. Hij over leed op zijn zeventigste, elf jaar geleden, en eigenlijk hoorde ik nadien pas de mooiste verhalen over hem. Zo had hij de sleutels van alle vakantiewoningen in Domburg, om ze ook in de winter te onderhouden, en dan had-ie zo'n doosje waar al die sleutels in za ten. Zonder briefjes eraan. Want mijn vader wist gewoon precies welke sleutel bij welk huisje hoorde. Van die dingen. Ik heb nooit geweten dat hij zo geliefd was in het dorp." ,,Absoluut. En mijn moeder ook, al zal ze dat nooit hardop zeggen. Ze zucht wel eens als ik vertel dat ik weer iets nieuws ga doen. Zou je dat nou wel doen, zegt ze dan. Mijn vrouw komt nu ook bijna op zo'n punt. Maar die weet ook wel dat ze mij niet kan stoppen. En dat het altijd goed komt." GO ZATERDAG 16 NOVEMBER 2019 Ron Bouwman: ,,Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik me moest bewijzen." FOTO RUBEN OREEL stadshotel in Middelburg. Waar houdt dit op? Ben je iemand die niet kan stilzitten? Je bent 52. Je zou best kunnen stoppen en gaan 'genieten van het leven', zoals som mige generatiegenoten doen. Was hij trots op wat zijn zoon bereikt had?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 55