Paukenist Cora Dellebeke speelt vol gevoel
8 ZEELAND
WESSEL TE GUSSINKLO TWEE PRIJZEN IN EEN WEEK
In één week won
schrijver Wessel
te Gussinklo uit
Kamperland twee
prijzen. Sinds zijn
verhuizing naar
Zeeland is hij
productiever en
succesvoller dan
ooit.
Vorig weekend was er
de bekroning met de
Zeeuwse Boekenprijs.
En donderdag werd hij
in Den Haag uitgeroe
pen tot winnaar van de Bookspot
Literatuurprijs, een van de groot
ste literaire prijzen met een bedrag
van 50.000 euro. En dat allemaal
voor zijn jongste roman De hoog-
stapelaar.
„Bijzonder aangenaam", zegt
Wessel te Gussinklo. Hij is 'een
beetje uitgeput' door alle gebeur
tenissen en door de spit die hem
kwelt. Maar de lof die hem ten
deel valt, maakt veel goed. ,,Dit
was een zware jury, die koel en af
gewend oordeelde op kwaliteit.
Het was geen jury die keek of je
wel een aardige jongen bent en bij
De Wereld Draait Door komt. Dat
gevoel heb ik wel eens bij andere
prijzen."
Dankbaar
,,Ik doe mijn uiterste best. Ande
ren moeten maar beoordelen of
het is gelukt. Dat hebben ze nu ge
daan en daar ben ik dankbaar
voor", zegt Te Gussinklo. Ook de
overige genomineerden prezen
hem donderdag. ,,Peter Buwalda
zei: dit is de meest terechte prijs
die in jaren is uitgereikt. Dat is
heel genereus. Het is bijzonder
prettig om dat van vakgenoten te
horen." ,,Ik dacht eigenlijk dat prij
zen me nooit zoveel konden sche
len en dat ik alleen gaf om mooie
recensies. Maar toen we terugre
den uit Den Haag, zei ik tegen
mijn vrouw Odilia: dit is toch een
soort vaststelling. Het zijn niet al
leen maar mooie woorden, maar
mijn werk wordt ook gehonoreerd.
Het geld is leuk, maar de erken
ning is veel belangrijker."
Te Gussinklo wijdt zich al een
groot deel van zijn leven aan de li
teratuur. De laatste jaren is hij pro
ductiever en succesvoller dan ooit.
,,We zijn in 2007 in Zeeland ko
men wonen. Hier heb ik een toe
vloed aan nieuwe inspiratie opge
daan. Ervaring speelt ook een rol,
maar vooral de omgeving: de
wijde ruimte, de grote stilte, het
gevoel van veiligheid en rust. Er is
weinig afleiding, zodat je dingen
vast kunt houden en door kunt
gaan."
Of hij als schrijver steeds beter
wordt, durft Te Gussinklo niet te
zeggen. ,,Misschien dat ik wel
meer lef heb gekregen. Ik durf nu
dingen waarvan ik vroeger dacht:
is dat wel literair verantwoord? Ik
schrijf zoals ik vind dat het moet
worden gezegd - dan maar niet li
terair verantwoord. Ik aanvaard
wat mij wordt gegeven."
Verplichting
De hoogstapelaar is na De verboden
tuin (1986) en De opdracht (1995)
zijn derde roman over Ewout
Meyster. De Bookspot-jury sprak
in haar verslag de hoop uit dat het
daar niet bij blijft. ,,Dat las ik ook
tot mijn schrik! Jongens, wat een
verplichting weer", zegt Te Gus-
Fysiek ben ik belast
en ellendig, maar
psychisch niet. Ik blijf
- God zij geloofd -
even helder
sinklo. Niettemin is deel 4 in wor
ding. ,,Dat is wat complexer van
opzet. Zozeer zelfs dat ik denk: wat
doe ik mezelf nu weer aan?"
In januari wordt hij 79. Stoppen
met schrijven is niet aan de orde.
,,Hoop doet leven. Je hoopt altijd
dat je nóg fundamentelere dingen
schrijft. En zolang ik schrijf, is er
geen afscheid. Daarom ga ik door,
met mijn muze Odilia als grote
aanmoedigende factor. Dat deel 4
wordt hartstikke dik, dus de eerste
jaren ben ik niet klaar. Daarna heb
ik nog wel een paar dingen te
schrijven. Ik hoop dat ik het vol
houd. Fysiek ben ik belast en el
lendig, maar psychisch niet. Ik
blijf - God zij geloofd - even hel
der. Dat hoor je wel eens anders."
Het Zeeuws Orkest (HZO) voelt
zich duidelijk thuis in de romanti
sche stijlperiode. Maar bewijst in
het Najaarsconcert dat het een
goed inlevingsgevoel heeft voor
modernere composities.
Le Tombeau de Couperin (een eer
betoon aan Couperin, maar ook
een adieu aan zijn in de WOII ge
storven vrienden) werd door HZO
gebracht met een duidelijke op-
bouw, transparant en lichtvoetig.
Nooit te zware accenten en door
het genuanceerde spel waren de
contrasten extra hoorbaar. In de
vier delen was de afwisseling tus
sen de strijkers en blazers heel
subtiel. In het idyllische en soms
nostalgisch klinkende Rigaudon
bracht de hobo een prachtige solo.
Ook in het Menuet waren mooi
verzorgde solo's door de houtbla
zers te horen.
De sfeer was gezet en daarna
werd het in het programma aange
kondigde spectaculaire concert
voor slagwerk en klein orkest van
Milhaud gespeeld. Vaste paukenist
van HZO Cora Dellebeke begon ui
terst geconcentreerd aan haar taak.
Het concert vergt veel van de solist.
Niet alleen een perfecte techniek,
maar ook een diepe muzikaliteit
om al die kleurklanken van (maar
liefst (20 verschillende) slagwerk
instrumenten tot hun recht te la
ten komen. Het werd een overtui
gend optreden van Cora Dellebeke.
Haar spel was heel dynamisch en
vol gevoel. Knap was haar samen
spel met de negen strijkers en zes
blazers. Indrukwekkend klonk het
verstilde, ietwat omfloerste mid
dendeel. Dellebeke toonde dat ze
de virtuoze techniek in de vingers
had en overtuigde vooral door een
haar muzikale tegenspel en sa
menspel met het 'klein orkest'. Er
werd gemusiceerd met zichtbaar
spelplezier.
Zijn eerste Symfonie in D
schreef Prokofiev als twintiger.
Zijn bewondering voor de vorm
vastheid van de Klassieke school
(Haydn) was groot en hij gebruikte
daarom voor dit werk de instru
mentatie die ook Haydn had ge
bruikt. HZO speelde transparant
en spits en daarom kwam ook de
humor over die Prokofiev af en toe
in zijn muziek gebruikt, zoals het
operetteachtige thema in de Alle
gro dat door de fagotten gespeeld
wordt.
HZO wordt al enkele jaren geleid
door Ivan Meylemans. Het orkest is
onder zijn leiding enorm gegroeid.
Hij dirigeert zonder baton, heel
energiek en geeft werkelijk alles
aan. Hij straalt muziek uit en rust.
Dat heeft effect opgeleverd. Dat het
orkest zijn discipline nodig heeft
kwam uit in de vierde Symfonie
(de Italiaanse) van Mendelssohn.
Als de vereiste spanning even weg
zakte, haalde Meylemans zijn mu
sici weer snel bij de les. Het werk
begon met een stralende passage
(als een zonsopgang). HZO zorgde
dat alle kleurtinten overkwamen.
De lichtheid en het joyeuze van de
Italiaanse zomers kwamen uit. Er
werd genuanceerd gemusiceerd en
dit zorgde voor een heerlijk opge
wekt gevoel.
zaterdag 16 november 2019
'Geen afscheid zolang ik schrijf'
Wessel te Gussinklo. foto keke keukelaar
Rolf Bosboom
Kamperland
-Wessel te Gussinklo
Voor het Najaarsconcert heeft
Het Zeeuws Orkest gekozen
voor een vroeg-romantische
symfonie en drie 20ste-eeuwse
werken.
Jeanette Vergouwen
Recensie
Najaarsconcert HZO
Werken van Ravel, Milhaud, Pro
kofiev en Mendelssohn. Door
HZO olv Ivan Meylemans met
Cora Dellebeke (slagwerk). Don
derdag De Mythe, Goes
