Een prima
advies van
Guillaume aan
Guillaume
GIPHARTS KOOKEILAND
Ronald Giphart sprak 'de drie
van Breda' over hun culinaire
dadendrang en vernam wat
ins en outs over een
verhelderende paddotrip.
Dit is het verhaal van drie
Bredase scholieren - Freek,
Johanneke en Guillaume - die
geen idee hadden wat ze met
hun leven wilden. Beavis and
Butt-Head waren ze, maar dan
met z'n drieën. Ze feestten wat,
ze rookten wat, ze hingen bij
elkaar. Het leven was mooi,
zolang er maar niet hoefde
worden nagedacht over wat
het bestaan hen zou brengen.
Goedmoedig namen ze de tijd
om de toekomst nog even uit te
stellen.
Na afronding van de middel
bare school werd een van hen
wat hij later noemde 'nogal een
psychonaut'. (Volgens de ency
clopedie is dat iemand die op
ontdekkingsreis gaat in het
universum van zijn geest.) Als
mentale wereldreiziger raakte
Guillaume - destijds student
Frans - op een nacht in een
paddotrip die hem plotseling
diepere inzichten over zichzelf
verschafte.
Later vertelde hij mij daarover:
,,In die trip zat ik in mezelf te
lullen. Als je met jezelf praat,
ben je soms in gesprek met een
slimmere versie van jezelf. Ik
vroeg aan mezelf: 'Waarom
word je niet gewoon kok?' Ik
keek mezelf verbaasd aan en
dacht na over mijn voorstel.
'Oké', antwoordde ik mezelf.
'Onder een voorwaarde: dat je
wel écht een goede kok wordt.'
Nou, dat vond ik eigenlijk een
prima advies, van mezelf aan
mezelf."
Guillaume verruilde zijn
studie Frans voor een koks
opleiding. Toen hij na een paar
jaar achter de kachel stond,
sloten zijn twee oude Bredase
schoolgenoten zich bij hem
aan, want ook zij waren inmid
dels begeesterd geraakt door de
geneugten van de horeca, de
saamhorigheid, het harde wer
ken, de levenslust en overwel
digende smaken. Freek als kok,
Johanneke als gastvrouw.
In Amsterdam begonnen zij
een bescheiden restaurant
genaamd Guts Glory (nu:
Guts), waar het plezier van de
borden spatte.
De drie van Breda gingen per
se niet voor Michelinsterren of
het hogere koken, ze wilden
juist rock-'n-roll, energie en
joie de vivre.
Niet snel daarna openden zij
hun tweede restaurant, Breda,
naar de stad waar het allemaal
was begonnen. Daarna begon
nen ze in hun onstuimigheid
ook nog een pitazaak en een
grote bistro: Maris Piper.
Inmiddels hebben de drie,
die amper de dertig zijn gepas
seerd, honderd man in dienst
en oogsten ze overal lof voor
hun culinaire hartstochtelijke
dadendrang. Er verscheen zelfs
een kookboek met de titel
Breda, een boek waarvoor ik de
drie uitvoerig mocht intervie
wen, wat een plezier was, om
dat het hoopvol is dat uiteinde
lijk de toekomst toch altijd gaat
beginnen.
36
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
