verzorgt. We hebben het ook over twijfel.
„Dominicanen zijn waarheidszoekers",
zegt hij, ,,maar we weten ook dat we nooit
de hele waarheid zullen kennen. Daarom
blijven we zoeken en twijfelen.'' Ook de an
dere broeders zijn open over hun twijfels.
Broeder Ben vertelt dat hij zich al decennia
niet meer 'gedragen' voelt door God.
Dat lijkt me pijnlijk, maar ik ervaar bij
mezelf ook opluchting als ik hem dat hoor
zeggen. Ik dacht altijd dat mensen het
klooster ingingen omdat ze zó zeker waren
van hun geloofszaak dat ze de rest van hun
leven niet meer zouden twijfelen. Nu blijkt
dat die twijfel onderdeel is van de geloofs
beleving van de broeders.
En antwoorden zoeken ze niet alleen in
de Bijbel. De laatste dag van mijn verblijf
word ik door broeder Ben uitgenodigd op
de kamer van broeder Kees, die een paar
weken daarvoor is overleden. Zijn kamer
staat van boven tot onder vol boeken. ,,Zoek
maar uit wat je wilt hebben'', zegt Ben. Ik
zie niet alleen boeken over de geschiedenis
van het christendom, maar ook van Gerard
Reve en Oscar Wilde. Wereldse literatuur
waarin seksualiteit niet wordt geschuwd,
zullen we maar zeggen. Ik vraag broeder Jan
naar het celibaat. Hij glimlacht en zucht een
keer diep. ,,Ach, het celibaat...''
Het wordt me in de drie dagen klooster
duidelijk dat de broeders die hier wonen in
de jaren 60 hebben gestreden om de kerk
opener te maken, liberaler. Om tussen de
mensen te staan in plaats van erboven. En
dat is precies wat ik hier voel. Dat geloof iets
diep menselijks is dat troost biedt, rust, en
verbinding. Waarin plaats is voor twijfel.
Ik heb de laatste dominicanenbroeders in
Zwolle in mijn hart gesloten. Ze zijn geïn
teresseerd, belezen, jongensachtig en wijs
tegelijk.
De stoffige kloosterzolder wordt deze
maand leeggeruimd, omdat er appartemen
ten in komen. Het doet me verdriet te we
ten dat deze plaats van bezinning ver
dwijnt. Als ik mijn synthesizers inpak en
afscheid neem van de broeders, neem ik me
voor snel nog eens terug te komen. Voor het
te laat is.
ZATERDAG 16 NOVEMBER 2019 27
