f
t
Souvenirs van Reimerswaal
4
AUDREY BECK LAPT GEDUMPTE BEESTJES OP
Het begon ruim drie
jaar geleden met
twee verwaarloosde
cavia's die Audrey
Beck (34) opving en
weer oplapte. Nu
wonen er in haar
Hulster woonkamer 34
zorgbehoevende
Guinese biggetjes.
„Mensen, zorg goed
voor je cavia's, want
mijn opvang zit nu
helemaal vol."
De liefde voor cavia's be
gon bij Audrey al jong.
Ze bleek allergisch voor
honden en katten en van
haar tante kreeg ze een cavia als
huisdier. Toen ze een aantal jaar
geleden op vakantie twee cavia's
met een flinke schurftinfectie zag,
kon ze dat niet aanzien. Ze nam ze
mee naar huis en lapte zeugje Mi-
lou en beertje Milo weer op. ,,Al-
leen bleek Milou zwanger en voor
ik het wist, had ik opeens vijf ca
via's."
Vervolgens werd een ander ziek
dutsje binnengebracht van een
kennis, maar ook die bleek in ver
wachting en baarde weer
drie caafjes, zoals
Audrey de baby
cavia's liefko
zend noemt.
Toen ze vervol
gens hoorde
dat er in de
Stropersbos-
sen vlakbij
Hulst cavia's
waren ge
dumpt, be-
t
sloot ze die (met goedvinden van
de boswachter) te vangen. Dat
lukte met drie en ook die vonden
in de Stanleystraat in Hulst een
nieuw huis. Audrey: „Cavia's over
leven niet in het wild. Het zijn
prooidieren, eten zoeken, lukt
misschien nog wel, maar beschut
ting zoeken tegen honden, mar
ters, vossen, dat is veel lastiger."
Eén van de Stroperscavia's was
blind geworden door de vele door
nige braamstruiken in het bos,
maar knabbelt nu in een van de
ruime bakken in de woonkamer
aan spinazie alsof er niks aan de
hand is.
In huis is het een 'gewiep' van
jewelste, naar het 'wiep-wiep-
Mensen denken
dat cavia's simpel
te houden zijn,
maar dat is niet zo
wiep-geluid' dat de beestjes ma
ken en ze vragen door hun schat
tige verschijning, gladharig,
'punk'-langharig of borstelig in al
lerlei kleuren, om geaaid te wor
den. Ontzettend schattig, maar dat
is ook meteen de val. ,,Mensen
denken dat ze simpel te houden
zijn, maar dat is niet zo. Ze hebben
een zwak gestel, worden gauw
ziek als ze niet het juiste voer krij
gen en ze laten niet merken dat ze
ziek zijn. Tot het te laat is. En dan
worden ze gedumpt. Verschrikke
lijk. In het Overijsselse Dalfsen zit
'knaagdierendokter' Eva Stoffels.
,,Drie uur heen en drie uur terug.
Ik ga er geregeld heen, maar dat
heeft niet iedereen over voor zijn
cavia."
Het nieuws van Audreys cavia-
opvang (genaamd G-Force) in
Hulst ging snel rond en zo kon de
opvang uitgroeien naar 34 plui-
zenbollen. De meesten zitten in
de 'cavia-flat', een omgebouwde
kledingkast van Ikea. Anderen in
ruime bakken op de grond, in
groepjes. Audrey werkt vanaf thuis
en heeft er naast haar werk (repa
ratie van gsm's én een nagelstu
dio) een extra dagtaak aan de ver
zorging en het knuffelen van de
cavia's. ,,Maar ik zou niet anders
willen, ik leef voor mijn dieren en
mijn gezin."
Haar echtgenoot zei twintig ca
via's geleden al dat het nu wel wel
letjes was en het werd voor haar
zoontje ook steeds lastiger weer
nieuwe namen te verzinnen, maar
de opvang groeide nog even door.
De cavia's blijven ook voor altijd
bij Audrey. Nu is de ruimte echt
op. Bovendien kost het veel geld.
,,Wie me wil sponsoren met
groente of een zakcentje, graag!"
SPOREN IN DE DELTA
Kleine archeologische voor
werpen gaan van hand tot
hand en verdwijnen vaak
uit zicht. Dat geldt zeker voor ou
dere vondsten, zoals enkele ver
dwenen gietmalletjes uit de ver
dronken Zuid-Bevelandse stad
Reimerswaal. Deze leistenen
voorwerpjes waren rond 1750 ge
vonden; gelukkig maakte een on
bekende kunstenaar er toen een
mooie tekening van. Twee mallen
tonen Maria met het Christuskind
en de apostelen Paulus en Petrus,
de derde bevat een afbeelding van
rozen. De datering is ongeveer
1500-1550, het einde van de bloei
van Reimerswaal. De stad werd in
1631 na een doodsstrijd van een
eeuw door zijn laatste inwoners
verlaten. Wie de originele teke
ning wil zien, moet naar het
Zeeuws Archief in Middelburg,
want daar wordt deze bewaard in
de beeldcollectie Zelandia Illu-
strata.
De mallen dienden voor het gie
ten van penningen om lakens en
andere stoffen te merken. Ten-
minste, dat was de opvatting tot er
bericht kwam van een vondst uit
de oevers van de Theems in Lon
den. Het betrof een bedevaartme
daille van tin-lood, met aan de
voorzijde Maria met Kind en aan
de andere kant Paulus en Petrus.
Kunsthistoricus Jos Koldeweij
constateerde in 1988 in de baan
brekende publicatie Heiligen uit de
modder. In Zeeland gevonden pel
grimstekens dat de medailles die in
de Reimerswaalse mallen moesten
zijn gegoten, sterk leken op het
Londense hangertje. Hiermee
zette hij deze vondsten in de inter
nationale context die sterk ver
bonden is met het fenomeen 'pel
grimsinsignes'. Deze religieuze
souvenirs zijn in Zeeland bij dui
zenden gevonden.
Dat gewone mensen in de mid
deleeuwen zelden verder keken
dan hun woonplaats en de directe
omgeving daarvan, is een misvat
ting. De beroepsopleiding binnen
het gildesysteem, de handel en
vooral ook de godsdienst zorgden
voor verruiming van de horizon.
Tallozen gingen op bedevaart, uit
vrije wil of als opgelegde straf.
Vaak hield men het dicht bij huis,
maar men reisde ook ver: naar
Rome bijvoorbeeld. Of naar Santi
ago de Compostela in Spanje, ook
nu populair als bestemming voor
'echte' gelovigen en hippe wande
laars. Zelfs trok men naar het Hei
lige Land.
Dichtbij huis blijven kon ook als
je in Reimerswaal woonde. De
kerk van het nabije Hinkelenoord
bezat een splinter van het Heilig
Kruis. En Reimerswaal zelf trok
pelgrims naar Onze Lieve Vrouw
Kinderbed, één van de devoties
die door de Kerk al in de 16de
eeuw zijn afgeschaft, om de uit
wassen van volksgeloof en volks
devotie op te schonen.
0
woensdag 13 november 2019
GO
Cavia-opvang zit helemaal vol
Sheila van Doorsselaer
Hulst
i
fb
-Audrey Beck
Een tweewekelijkse rubriek
over Zeeuwse vondsten, histori
sche sporen en verhalen
Jan J.B. Kuipers
4 Gietmal
met Paulus
en Petrus.
Audrey Beck voor haar 'cavia-flat' met in haar armen Schatje en Caramel. fotos boaz timmermans
