Vandaag had de goeroe nog een andere
levensles voor haar volgers. ,,Als ik om mij
heen kijk, zie ik een epidemie van stress.
Mensen zijn bezorgd, hebben alcohol
problemen of relatieproblemen, worstelen
met de opvoeding, geld, gezondheid. We
krijgen allemaal onze portie in het leven.
Mijn advies: relax. Laat alles van je af glij
den. Probeer niet zo gestrest te zijn. Weinig
mensen lijken nog in staat de controle los
te laten, het leven gewoon te laten komen
zoals het komt.''
,,Ik weet het niet. Probeer het! Het lukt mij
soms, uiteindelijk. Wat ik zeker weet, is dat
ontspannen vrouwen beter functioneren,
betere besluiten nemen, die zijn sterker.
Dus hoe krijgen we ze zover dat ze gewoon
kunnen ademhalen? Hoe halen we het ver
stikkende touw van hun nek? Dat we van
alles moeten, vooral voor anderen? Er is
zoveel benauwdheid over de vraag: Am I ok?
Am I ok? Am I ok? Doe ik het wel goed? Ik
herken het, want ik heb er ook jaren mee
geworsteld.''
,,Het heeft te maken met mijn opvoeding.
Mijn ouders hadden altijd zorgen. Hun
levenshouding was: de wereld is niet veilig.
Mijn moeder had een moeilijke jeugd op
een boerderij, met veel armoede, en zeven
broers en zussen. Er was altijd de angst dat
ze de boerderij zouden kwijtraken, en dat
is uiteindelijk ook gebeurd. Ze kwam uit
een familie van Zweedse immigranten,
kinderen werden er beschouwd als arbeids
kracht. Ze vertrok uit huis toen ze vijftien
was en werkte als meid. Haar was verteld
dat ze dom was, maar ze heeft een master
gehaald. Ze heeft alles zelf moeten doen.
Ze leerde ons hoe je moet overleven. Niet
falen. Hard werken. Geen fouten maken.
Dat heb ik wel degelijk van haar geërfd.''
,,Ik heb nog nooit een mens ontmoet die
door het leven kon wandelen zonder lijden
en pijn. Niemand ontsnapt aan verlies,
dood, schaamte. Mislukking. De eerste van
de vier edele waarheden van het boed
dhisme is: leven is lijden. Anderhalf jaar
geleden verloor ik mijn grote liefde. Maar
dat betekent niet dat elk moment van je
leven treurnis is, absoluut niet. Ik hou van
mijn leven.''
Haar grote liefde was haar beste vriendin
Rayya Elias, die in 2018 aan kanker overleed.
Toen ze de onheilstijding over de ziekte
vernam, verliet Gilbert op stel en sprong
haar toenmalige man om voor Elias te zor
gen. Ze trouwden in 2016.
Haar dood was hartverscheurend, zegt ze,
maar waar anderen misschien bij de pakken
neer zouden zitten, schreef Gilbert het vro
lijke Stad van meisjes. Het was haar manier
om tegenwicht te bieden aan de rouw. ,,Ik
ben niet bang voor verdriet. Er zijn andere
emoties waar ik slecht mee overweg kan,
zoals woede en schaamte, maar bij verdriet
heb ik geleerd mee te gaan in de golf. Daar
zijn we bang voor, want je denkt dat het
nooit ophoudt. Als het verdriet je over
spoelt, buig je er voor. Bijna als voor God.
Het is zo veel groter dan jij, het brengt je
op je knieën. Dan huil je en huil je, en dan
stopt het. Je kunt niet zes weken achter
elkaar huilen, ook geen zes uur. Dat kan je
lichaam niet aan. Dan moet je gewoon weer
naar de wc, of je wilt een broodje of een glas
water. Als je geduldig wacht, gaat het weg.
,,Rouw is heel levendig en warm, en open.
Dat voelt niet eng. De dood is ook niet eng.
Toen Rayya stierf, was het bijna een omge
keerde geboorte. Als je naar een pasgeboren
baby kijkt, zie je dat ze er eerst nog niet
helemaal zijn, en dan landen ze langzaam
op aarde. Als iemand doodgaat, kan hij ook
half vertrokken zijn, een deel is al weg. Die
transitie is zo mysterieus, pijnlijk en krach
tig tegelijk, dat was het meest sacrale dat er
ooit in mijn leven is gebeurd.''
,,Ik ben anders tegen mezelf aan gaan
kijken. Ik ben nu goed voor mezelf. Dat
deed ik niet toen ik 30 was. Ik was heel
hard en niet vergevingsgezind. Nu is er
een zachtheid die ik niet eerder had.''
,,Dat is zó goed, het is zó bevrijdend. De
cultuur blijft benadrukken dat je gelukkig
zult zijn als je jong bent en knap, maar de
realiteit is anders. Kijk naar jonge meiden
met hun onzekerheid. Ik zou nu werkelijk
geen negentien willen zijn. Het wordt al
leen maar beter. En ik ben dankbaar want
het is niet iedereen gegeven. Ik heb net
iemand zien doodgaan.''
„Absoluut. Het lastige voor veel vrouwen
van mijn leeftijd is dat je voor het eerst
weet hoe waardevol je bent, maar dat tege
lijkertijd de wereld je niet meer als waarde
vol ziet. Dat is een grote vergissing, want je
hebt nu zo veel in de aanbieding. Slimmer
dan ooit, beter in je vak dan ooit. Kijk naar
Hoe doe je dat?
Waar komt dat gekkenhuis in uw hoofd
vandaan?
Uw somberte over de mensheid is
verrassend, gezien de lichte toon in
uw boeken en de humor.
U bent onlangs 50 geworden. Wat
betekent dat voor u?
Het lijkt een natuurlijk proces bij vrou
wen: als ze de 50 passeren, maken ze
zich niet druk meer over wat anderen
van hen vinden.
Oudere vrouwen kampen wel met
het verschijnsel dat ze in de coulissen
verdwijnen.
ZATERDAG 2 NOVEMBER 2019 29
