£m
Bij de Kustmarathon
gaven de lopers me
high fives. Het deed me
goed om me zo welkom
te voelen
7
,,Ik ging inmiddels redelijk relaxt naar de con
troles, maar nu werd er een verdikking in de
hals gevonden. Ik had geen pijn. Vanaf het mo
ment dat het nader onderzocht moest worden,
wist ik dat er iets niet goed was. Er zat een tu
mor in mijn hals, die kwaadaardig bleek te zijn.
Op 23 mei ben ik geopereerd. Ze hebben heel
hard moeten werken om het weg te halen."
,,In het gebied lopen veel zenuwen, waaronder
tongzenuwen. Als het misgaat, heb je een
spraakprobleem. Dan had ik alle dingen die ik
zo graag doe wel kunnen vergeten. Toen ik
wakker werd uit de operatie, ben ik meteen
gaan praten en niet meer gestopt. Zo opgelucht
was ik dat ik dat nog kon. Daarna was het volle
bak chemo en bestralingen. Elke dag naar Rot
terdam, zeven weken lang. Het was een heel
heftige zomer. Van de chemo werd ik pas echt
ziek. Mentaal was het ook heel zwaar."
,,Niet iedereen heeft in de gaten wat het met je
doet. Je hebt verwachtingen van bepaalde
mensen die niet worden ingelost, maar je krijgt
ook reacties van mensen van wie je het hele
maal niet verwacht. Ik heb geleerd dat je hulp
moet durven vragen. Mensen in mijn omge
ving - familie, vrienden - bleken heel bereid te
zijn om mij elke dag heen en weer te rijden.
Onderweg heb je goede gesprekken. Dat heeft
me er echt doorheen gesleept."
,,Zowel bij Kustmarathon als een week later bij
de Tacx Pro Classic kwam ik heel veel mensen
tegen die meteen zeiden: goed dat je er weer
bent. Bij de marathon gaven de lopers me high
fives. Dat is heel bijzonder. Het deed me goed
om me zo welkom te voelen, zeker omdat ik
kom uit een situatie waarin je wereldje heel
klein wordt, terwijl ik gewend ben om altijd
onder de mensen te zijn."
,,Pluk de dag, heb ik geroepen. Dat gaat meer
inhoud krijgen, al is dat in de praktijk niet zo
makkelijk. Maar ik ga niet een heleboel dingen
laten. Daarvoor ben ik te ongedurig. Door bezig
te zijn, sta je midden in het leven. Er zijn mo
menten waarop ik denk: stel dat ik er voor de
derde keer mee te maken krijg, wat dan? Daar
wil ik niet te veel bij stilstaan. Ik heb drie vol
wassen zonen, kleinkinderen en nu ook een
dochtertje van vijf, Rosa, en kan alleen maar
hopen dat ik er zo lang mogelijk voor haar ben.
Maar garanties zijn er niet. Voor niemand."
GO ZATERDAG 26 OKTOBER 2019
mm.'
Joop van der Laan: ,,Ik heb een dochtertje
van vijf, Rosa, en kan alleen maar hopen dat
ik er zo lang mogelijk voor haar ben. Maar
garanties zijn er niet. foto dirk-jan gjeltema
tenis, maar het lukte me om het te doen, nog
niet wetende dat ik in april zelf opnieuw met
de ziekte zou worden geconfronteerd."
Kwam dat als een verrassing?
Waar was je het meest bang voor?
Hoe reageerden mensen op je ziekte?
Je maakte begin deze maand je rentree bij
de omroep, uitgerekend bij de Kustmara-
thon. Was dat niet emotioneel?
Hoe kijk je nu naar de toekomst?
