75 jaar Bevrijding
10
Dit is het veertiende deel van de serie waarin
Zeeuwse ooggetuigen verhalen over hun
leven tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Vandaag vertelt Hanny Schoonwater-Schell
(1929) uit Nijmegen over haar gedwongen
vakantie in 1944 in Goes: ,,Een man zag het
jachtvliegtuig aankomen en riep 'ga liggen'.
Mijn zus deed dat meteen, met haar baby'tje
onder zich. Retteketet hoorde je, er werd op
de locomotief gemikt."
'De familie Van
Duivenbode
heeft ons
enkele weken
gastvrij
onderdak
verleend'
PASPOORT
Hanny Schoonwater-
Schell kwam met haar
gezin vaak op vakantie in
Zeeland. Vorig jaar was
ze nog in Westduin. ,,Ik
noem Zeeland mijn
tweede vaderland.
Omdat we door heel de
provincie hebben ge
fietst weet ik vaak meer
van Zeeland dan de
Zeeuwen zelf."
Dat de Nijmeegse
Hanny Schell tij
dens de oorlog in
Goes terecht
kwam, dat heeft
alles te maken met haar elf jaar
oudere zus Ria. Die trouwde
in 1942 met Sjaak Hendrikx,
een machinist op een stoom
locomotief. Hij werd in Goes
gestationeerd. Dus verhuisde
Ria mee vanuit Nijmegen naar
het verre Zeeland. Hanny: ,,Ze
zijn op 30 juni getrouwd, in
augustus ging ik er al logeren.
Het was een lange reis. Mijn
twee jaar jongere broer Wim
ging ook mee. Het was onze
eerste kennismaking met Zee
land. We waren zes uur on
derweg, in Roosendaal moes
ten we een uur wachten."
In de zomer van 1943 ging ze
weer. Op 8 augustus van dat
jaar beviel zus Ria van haar
eerste dochter, die ook Hanny
werd genoemd. Aan het eind
van de zomervakantie reisde
Ria met baby en zus Hanny
met de trein naar Nijmegen
om de pasgeborene aan haar
ouders te laten zien. Hanny:
,,We waren nog maar net ver
trokken uit Goes of de trein
werd beschoten. Er was een
man in de coupé, waarschijn
lijk een politieman. Hij zag het
jachtvliegtuig aankomen en
riep 'ga liggen'. Mijn zus deed
dat meteen, met haar baby'tje
onder zich. Retteketet hoorde
je, er werd op de locomotief
gemikt. In Zeeland wisten de
mensen dat al langer, ze lieten
de eerste wagon na de loco
motief altijd vrij. We zijn uit
gestapt. Pas dan merk je hoe
hoog een perron is, we moes
ten springen. In een boom
gaard hebben we gewacht tot
er een nieuwe locomotief
kwam en we verder konden.
De reis begon om 7 uur 's och
tends, om 3 uur 's middags
waren we in Nijmegen. Het
was maar goed dat mijn zus
nog borstvoeding gaf. Voor
mijn ouders was het span
nend. Die stonden op het sta
tion in Nijmegen en wisten
niet wat er aan de hand was."
En dan 1944. Thuis in Nij
megen hadden ze een land
kaart van Europa aan de muur
hangen waarop de vorderin
gen van de geallieerde troepen
werden bijgehouden. Hanny
wist dus dat er vanuit Frank
rijk troepen richting Neder
land oprukten. Toch ging ze
gewoon op vakantie in Goes:
,,Er was in de oorlog verder
niet zo veel te doen. De baby
van Ria was voor mij een le
vende pop, ik kon met haar uit
rijden gaan. Daarom wilde ik
ook tot het eind van de vakan
tie in Goes blijven."
De 17e september was de
dag van de geallieerde lucht
landingen bij Arnhem en
Groesbeek, de beroemde en
mislukte Operatie Market
Garden. Een groot deel van
het spoorwegpersoneel legde
het werk neer. Ook haar zwa
ger Sjaak, de machinist,
staakte. Hij dook onder. ,,Al
gauw ging het gerucht dat fa
milie van stakers gevaar liep
opgepakt te worden. Toen be
sloot mijn zus met mij en de
baby ook onder te duiken. We
klopten aan bij kolenboer Pik
in de Lange Vorst. Drie van
zijn zonen zaten in het verzet.
Zij bezorgden ons een adres in
's-Gravenpolder. We zijn er
heen gelopen en meldden ons
met het wachtwoord 'invasie'.
Dat eerste onderduikadres
was geen succes, de mensen
waren niet ingesteld op een
huilende baby en luierwas.
Op een nieuw adres aan de
ZATERDAG 19 OKTOBER 2019 GO
Hanny Schoonwater-Schell beleefde de bevrijding in Goes. foto paul rapp
JAN VAN DAMME
Hanny Schell werd op
20 december 1929 ge
boren in Nijmegen. Haar
vader was timmerman,
haar moeder was een
schippersdochter. Na de
mulo werkte ze zes jaar
als telefoniste en telex-
iste bij een groothandel
in huishoudelijke artike
len, ijzer, staal en ge
reedschap.
In 1954 is ze getrouwd
met Theo Schoonwater.
Ze kregen vier kinderen:
een dochter en drie
zoons. Haar tweede
zoon Frank (1967) volgde
de Zeevaartschool in
Vlissingen. Hij is loods en
woont nog altijd in de
Scheldestad. Er zijn zes
kleinkinderen en één
achterkleinkind.
