Weer even thuis
9
,,Ik heb een heel onbezorgde jeugd
gehad. Tenminste, tot de politie hier op
de stoep stond, in 1983." Jessica Buijs
is weer even thuis in de Badhuisstraat
in Vlissingen.
'De politie belde
aan. Mijn moeder
deed open en ik
werd naar boven
gestuurd'
'In de huiskamer
kwam een
pingpongtafel'
We ontmoeten Jes
sica Buijs (1969)
bij de Leeuwen-
trap, een grote,
statige trap met
wakende leeuwen, aan het einde
van de straat, waarna je op de
Boulevard Evertsen komt.
,,Ik ben geboren in het Sint J o-
seph-ziekenhuis, bij de nonnen.
Dat was het oude ziekenhuis in de
Van Dishoeckstraat. Toen ik zes
maanden oud was zijn we, mijn
ouders, mijn zus en ik, verhuisd
naar de Badhuisstraat, naar num
mer 209. Een hoekhuis vlakbij de
Leeuwentrap. Ik heb daar best
lang gewoond, tot mijn 22ste."
,,Het was een fantastisch huis,
met negen slaapkamers. Ik ben re
gelmatig van slaapkamer gewis
seld. Mijn ouders hadden er in de
zomer Zimmer mit Frühstück. Er
stonden dan tafeltjes in de woon
kamer met ontbijt. Het was altijd
gezellig, mensen om ons heen. Er
was voor ons huis geen aparte op
gang en de badkamer deelden we
ook met de badgasten. Ik leerde al
vroeg Duits. Dat is trouwens wel
handig, dat Duits. In het ADRZ,
waar ik nu werk, is in het toeris
tenseizoen dertig procent van de
patiënten Duits."
Ome Jo
Het gezin bleef in de zomer thuis.
Het park tegenover het zieken
huis was dé plek om te spelen.
Ook het nabijgelegen strand en de
boulevard oefenden een grote
aantrekkingskracht uit op Jessica
en dan vooral 'ome Jo', die een ki
osk had met snoep. ,,Hem vroegen
we om kapotte stukken snoep.
Mijn vader was marktkoopman
en kon niet weg. Hij had een
kraam met luxe- en huishoude
lijke artikelen. Een soort Blokker
zeg maar. In de winter konden we
goed verstoppertje spelen in ons
huis. Mijn moeder had een mak
kelijke instelling. Alles mocht."
Jessica zat op drie lagere scholen
in Vlissingen. De Juliana van Stol-
bergschool ging failliet, waarna
ze naar de Oranjeschool in de
Bloemenbuurt ging. Die school
verhuisde vervolgens naar een an
der gebouw. De middelbare
school doorliep ze op de Prins
Willem Alexander-mavo.
En toen, toen werd het 1983. Jes
sica was 14. Het jaar 1983 was een
keerpunt in haar leven. ,,Mijn va-
der had een vriend met een sport
vliegtuigje. Hij mocht mee naar
een vliegshow in Lelystad. Maar
het vliegtuig verongelukte tijdens
de show. De NOS was er ook bij
en heeft het wrak gefilmd. Het
toestel was in disbalans en tijdens
de landing raakte een vleugel
de grond. Er waren drie inzitten
den, mijn vader heeft het als enige
niet gered. Hij heeft nog een
maand in coma gelegen."
Jessica kan zich de dag van het
vliegtuigongeval nog levendig
herinneren. ,,Het was op een zon
dag. De politie belde aan. Mijn
moeder deed open en ik werd
naar boven gestuurd. Zo ging dat
toen. Later vertelde ze wat er ge
beurd was. Mijn moeder is hals
overkop naar het VU in Amster
dam vertrokken. Al die tijd zijn
mijn zus en ik opgevangen door
familie."
Op de oude foto bij het artikel
staat Jessica met haar vader bo
venaan de Leeuwentrap. Ze koes
tert het beeld, want het is één
van de weinige foto's van haar en
haar vader. Ze moet een jaar of
zes, misschien zeven zijn geweest.
Ondanks het drama ging het le
ven van Jessica gewoon door ,,Als
puber is het - denk ik - makkelij
ker om maar gewoon door te
gaan met muziek en vriendinnen
en giebelen. Ik denk dat het des
tijds mijn 'copingmechanisme'
is geweest. Ik heb dat best lang ge
had, de confrontatie vermijden."
Door het overlijden van haar
vader veranderde het huis van
traditioneel en redelijk streng
naar wat zij noemt 'een vrouwen-
stalletje'. In Jessica's puberteit
kreeg het gezin studenten in huis,
die een kamer huurden met ge
bruik van keuken en badkamer.
Bezocht Jessica in haar jeugd nog
de kerk en de zondagsschool, na
het wegvallen van haar gerefor
meerde vader veranderde dat. Op
zondag stond niet langer Studio
Sport aan in huis, maar de Flying
Doctors. ,,In de huiskamer kwam
een pingpongtafel en op een gege
ven moment aten we hier ook aan
en maakte ik daar mijn huis
werk." Het huis werd een zoete
inval.
Seventy-Seven
Jessica vertelt vrolijk over de
waarde van vriendschap en mu
ziek. ,,Ik heb zelfs nog even in een
hardrockband gespeeld. Als ach
tergrondzangeres. We
hebben zelfs nog een plaatje uit
gebracht. Uiteindelijk koos de
band voor een andere setting
en werden wij zangeressen vrien
delijk bedankt. En toen kwamen
de jaren 90 en Seventy-Seven in
Middelburg. Daar was het te doen.
Ik ging de verpleging in, net als
m'n zus. En als ik een late dienst
had gehad, ging ik gelijk door naar
de Stadsdanszaal (nu de Spot). Ik
werkte ook in de horeca. En de
volgende dag deed ik weer een
late dienst. Sindsdien ben ik in
Middelburg blijven hangen. In de
Badhuisstraat verhuurde mijn
moeder het huis ondertussen aan
zakenlui."
GO ZATERDAG 19 OKTOBER 2019
Terug naar de plek van je jeugd
Jessica
koestert
de foto met
haar vader
LIESBETH LABEUR
Jessica met haar
vader bovenaan de
Leeuwentrap. repro
ductie DIRK-JAN GJELTEMA
Jessica Buijs bij de Leeuwen-
trap in Vlissingen. foto dirk-jan gjel-
TEMA
