Ondine Hup, daar ging de ingelijste merklap van ma t In het nieuws Uit het nieuws 4! Peter Ummenthum in documentaires DOW Benelux wint Zeeuwse Parel DEZE WEEK IN Z. n Fermin was echt onder deel van hetgezin Als je anders bent, ben je ook normaal Welke schatten stonden op het punt in de mist van de tijd te 6KJELD VONDEEN DOEL IN HET KAPPERSVAK 9 JESSICA IS WEEREVEN THUIS IN VLISSINGEN 10 NIJMEEGSE VIERDE BEVRIJDING IN GOES De man wilde het net in de container mikken. Hij aarzelde. Een ogenblik, om het vreemde object te bekijken. Vraagtekens in zijn ogen. Ik had het antwoord. ,,O! Een blotter!", riep ik opgetogen. ,,Wat leuk. Gaat u die weggooien?" De man knikte en reikte mij de inktdepper aan: een stuk hout met bovenop een koperen greepje, heel praktisch vastgezet met vleugelmoeren. Draaide je die los, dan kon je de bovenzijde loshalen van het halfronde, onderste deel. Tussen die twee delen in klemde je het vloeipapier, wist ik. Als je dan de blotter over de zojuist met kroontjespen en inkt - of vulpen - geschreven letters liet schommelen, zoog die direct de overtollige inkt op. Allemaal overlevering - zelf heb ik op de eerste klas lagere school na, altijd met balpen geschreven. ,,Neem maar mee hoor", zei de man, na het horen van mijn uitleg. Hij boog zich over de al bijna lege doos om het volgende stuk eruit te halen. Hij had haast. Ik ook, maar de doos had nu mijn inte resse. Tussen bruine prop pen papier piepte de rand van een fotolijst uit. In een hoekje ontwaarde ik een plastic zak met een witte wolk gaas erin. Een geel ver kleurd haakwerkje, dMr weer achter. Wat zat er in hemelsnaam in deze doos? Welke schatten stonden op het punt in de mist van de tijd te verdwijnen? Vooruit, neem de hele doos maar mee, gebaarde de man gul. Alles ging toch weg. Toen ik de verhuisdoos in de auto zette, zag ik pas het stickertje aan de zijkant: 'persoonlijke spullen pa en ma'. Het meeste moest al weg zijn: de doos met het nummer van het verhuisbe drijf (01180-26919, Middel burg) was grotendeels leeg. 'Glazen', stond er in sierlijke letters op. In de proppen van bruin papier bleek een rook- glazen kaptafelsetje schuil te gaan: karafjes, parfumver stuiver, kammenbakje. Uit de plastic zak kwam een heuse bruidssluier van vlies dun gaas met kanten zoom. Een gesteven broekje met pijpjes van fijne katoen en kant, een dito onderrokje. Wel licht gemaakt op de Nijverheidsschool. Kantwerkjes en merklapjes, alle met een etiketje eraan waarop in kriebelig, ouderwets handschrift de naam van de maakster. Wie had dit gekoesterd, ooit? Onderin de doos lag het antwoord op die vraag. Vergeelde foto's van mannen en vrouwen, van kinderen en oude mensen. Twee vrouwen in jaren vijftig-jassen voor het oude station Hollands Spoor in Den Haag: een moeder die haar dochter uitzwaait, onge twijfeld. Moeder met handtas, dochter met een koffer. Wat te doen? Ik gaf het kaptafelsetje aan mijn buurmeisje. Van de foto's en andere spulletjes van 'pa en ma' besloot ik vooralsnog een gedenkplekje in te richten. Het buurmeisje - negen jaar oud - vond het maar niks. ,,Allemaal dode men sen. Beetje eng", huiverde ze. Ik vond het wel gepast. Weggooien kon altijd nog. Zoals ik laatst een vrouw hoorde zeggen, terwijl ze de ingelijste merklap hoog ophief boven de rand van de container bij die verzorgingsflat, ergens in Zeeland: ,,Kijk! Daar gaat de noeste arbeid van m'n moeder." Waarop ze hem ferm aan diggelen sloeg. De Typisch-reeks, een populaire reeks documentaires van de EO over het Land van Hulst is vanaf maandag te zien. In dit pro gramma wordt een aantal mar kante Hulstenaren geportretteerd. Één van die Hulstenaren is kroeg baas Peter Ummenthum van The Prince of Wales. Hij is in maar liefst twaalf afleveringen te zien. ,,Ik vond het erg leuk dat ik hier voor gevraagd werd", zegt hij. ,,Zoiets verwacht je niet. Het is bijzonder als je als bekende Hul stenaar wordt gezien. Blijkbaar kenden ze mij al erg goed want de makers van het programma wis ten alles. Gelukkig had ik al wat tv-ervaring. Ik had dus weinig moeite mee te werken en had er veel plezier in." Wat er daadwer- kelijk te zien zal zijn, is ook voor hem nog een verassing. ,,De afle veringen heb ik nog niet kunnen zien. Ik ben erg benieuwd wat de EO ervan gemaakt heeft." In de afleveringen zal te zien zijn hoe Ummenthum zijn Vene zolaanse medewerker Fermin (op voorgrond foto) in Nederland pro beert te houden. ,,Zijn asielver zoek werd afgewezen door de im migratiedienst", zegt Umment- hum. ,,Het is zo zonde. Hij woonde bij ons en was erg goed in zijn werk. Al vijf jaar zit ik zonder per soneel, maar hij was er wel. Fer- min was echt onderdeel van het gezin. Nu probeert hij in België alsnog asiel aan te vragen." Maandag om 19.15 is de eerste aflevering te zien op NPO 2. DOW Benelux won tijdens Inter nationale Coming-Outdag de Zeeuwse Parel. Met het netwerk GLAD zet het bedrijf zich in voor gelijke rechten voor LHBT-mede- werkers en diversiteit binnen het bedrijf. Lennart Heip, ambassadeur van DOW's inclusie, was blij verrast met de overwinning. ,,De andere genomineerden waren ook erg goed", zegt hij. ,,Deze erkenning is een mooi teken dat wij echt staan voor een inclusieve werkomge ving." Tijdens de bijeenkomst in Cinecity Vlissingen kreeg het be drijf de prijs uitgereikt door de jury. ,,Het was een erg mooie bij- eenkomst", vertelt Heip. Een aantal ervaringen van mensen die uit de kast zijn gekomen werd ge deeld en dat gaf een sterk signaal af. Als je anders bent, ben je ook normaal." Volgens Heip helpt de prijs ook om de ambitie van een veilige om geving binnen het eigen bedrijf over te brengen. ,,Intern kunnen nog zaken veranderen om de werkomgeving voor iedereen be ter te maken", zegt hij. ,,Dat kan hem al zitten in het beter naden ken over onschuldige grappen, die onbewust pijn kunnen doen. Ie dereen moet zich veilig voelen om dat toe te kunnen geven." Tk l ZATERDAG 19 OKTOBER 2019 GO Boerenprotest. KIEK! P12 6 Wat speelt op sociale media? 11 Zout Volkerak nog niet zomaar verwerpen 14 Samenwonen in Indonesië niet zonder gevaar 15 Koerdische Naz Taha herleeft haar vlucht naar Nederland in 1991 21 Moeten we alle natuur blijven beschermen?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 50