I
In clubkleuren
MONICA
Sinds haar dochter in het selectieteam
zit, moet Monica dealen met wonderlijke
voetbalgewoontes.
Oerhollands kop-tot-staart
De eerste twee jaar van
de voetbalcarrière van Jongste
Dochter hadden een hoog spek
en-bonen-gehalte. Een keer per
week trainen - als het uitkwam
- en op zaterdagochtend op
dezelfde velden in een kluitje
achter de bal aan rennen. Prima.
Lekker overzichtelijk.
Tot ze begin september per
ongeluk in een selectieteam
belandde. Dat lag helaas niet aan
haar talent, maar aan haar leef
tijd. Er is simpelweg geen ander
team waar ze bij kan, zo ontwik
keld is meisjesvoetbal nog niet.
Het regime is nu twee keer per
week trainen - met strafpunten
als je niet komt. En op zaterdag
officiële KNVB-competitie. Een
setje wonderlijke voetbalge
woontes krijgen we er gratis bij.
Laten we beginnen met het
douchen. Wat is dat voor raars,
dat je na de wedstrijd verplicht
moet douchen in een beschim
melde kleedkamer? Ik bepaal zelf
wel wanneer mijn kind doucht.
Ik mag niet eens mee naar bin
nen, want daar zijn kleedkamer
moeders voor aangesteld. Twee
lieve dames, daar niet van, maar
weet je hoe lang mijn achtjarige
dochter erover doet om zich uit te
kleden, te douchen en weer aan
te kleden zonder enige directe
aansporing? Héél lang. Dus sta ik
daar na de wedstrijd in een ver
dorp de ene na de andere vieze
kantinekoffie weg te spoelen,
wachtend tot die kinderen einde
lijk weer tevoorschijn komen. En
het is niet dat we lekker hebben
uitgeslapen. Tegenwoordig loopt
op zaterdagochtend de wekker
soms nog vroeger af dan op
een werkdag, want de meisjes
worden geacht een uur voor het
begin van de wedstrijd aanwezig
te zijn. Een uur! Zodat ze ook fijn
samen kunnen aankleden - en
vergeet de tactische bespreking
niet.
Ik heb nog meer voetbal
frustratie. Aan het begin van het
seizoen verscheen in de groeps-
app het bericht dat ouders geacht
worden een kledingpakket te
kopen, a 95 euro. Eerst dacht ik:
oké, samen in clubkleuren vijan
delijk terrein betreden, daar zie
ik nog wel het nut van in. Beetje
intimidatie kan geen kwaad.
Maar dit was niet voor de
wedstrijddagen. Dit waren de
doordeweekse pakken. De club
ziet graag dat selectieteams ook
tijdens de training een eenheid
zijn. Het zijn meisjes van 8 en 9
jaar oud, hè. Die horen daar in
joggingbroek en oude Hello-
Kittysokken te staan, terwijl ze
tussendoor nog even een radslag
maken.
Maar ik doe
gewoon mee,
hoor. Ik koop
dat pak. Ik
laat me lek
ker in die
voetbalmal
proppen.
Want
stel je
voor,
straks
wordt
ze niet
opge
steld.
Nederland kent
een paar befaamde
(streek)gerechten met
orgaanvlees, com
pleet in de geest van
het kop-tot-staart-
koken. Herinnert u
zich deze nog?
Balkenbrij
Terrine van in bouillon
gekookt orgaanvlees
en kop van het varken,
boekweitmeel en rom-
melkruid (een mix van
specerijen als sandel
hout, kaneel, karwij-
zaad, kruidnagel,
anijs, peper en noot
muskaat). Balkenbrij
wordt vooral in het
zuiden en oosten van
het land gegeten, met
regionale variaties in
smaak en kleur. In
Limburg heet het
karboet.
Uierboord
Lang gekookte en
daarna opgebakken
uier. Een typisch
Rotterdams gerecht,
waar het in plakken
op brood gegeten
werd. Niet veel men-
sen eten het nog,
niet veel slagers
maken het nog. Ook
wel armeluisbiefstuk
genoemd.
Zult
Ook bekend in de
variaties preskop,
hoofdkaas of zure
zult. Gemaakt van de
gekookte kop van het
varken. Het geplukte
zachte wangvlees, de
tong, snuit, bouillon en
de gelatineuze huid
vormen samen, een
maal afgekoeld, een
stevige terrine. Vari
eert in grofheid en
toevoeging van
smaakmakers, zoals
bijvoorbeeld augurk.
Rolpens
Gehakt of gemalen
rundvlees, soms
aangevuld met spek,
gerold in een stuk
runderpens dat zorg
vuldig wordt dicht
genaaid. De rollen
worden gekookt in
bouillon en daarna
enkele dagen in
gekruide azijn gelegd.
Monica Beek (42) is journalist.
Ze woont samen met haar dochters
van 11 en 8 en heeft een vriend.
ZATERDAG 19 OKTOBER 2019 25
