'De straten waren stil op vrijdag'
'Had graag door willen gaan'
plek neer te zetten.
Ook speur ik Markt
plaats en Facebook af
op zoek naar pareltjes.
Je hoeft geen 50.000
euro uit te geven aan
een rijk interieur. Het
draait om creativiteit
en het is ook nog duur
zaam.
Volgend jaar keer ik
terug naar Nederland.
Ik kijk ernaar uit om
lekker op de fiets in
Amsterdam naar vrien
dinnen te gaan. Ik zat
vorig jaar in Nacht
wacht, een film van
Studio 100. Wie weet
pak ik het acteren
verder op. En ook in
Nederland zijn er ge
noeg interieurs waar
mee ik aan de slag kan.''
break wel lekker. Ik
ben mijn eigen bedrijf
begonnen, Verdoorn
Design, en ga als interi
eurstylist bij mensen
aan de slag. Mijn speci
aliteit is om huizen op
nieuw in te richten met
spullen die er al zijn.
Door ze anders te ge
bruiken of op een
nieuwe, verrassende
Annemieke Verdoorn
(58) - 100 afleverin
gen - verpleegkundige
Ingrid van der Linden
,,Ik woon nu zo'n twaalf
jaar in Australië. Tot op
de dag van vandaag
schieten Nederlanders
me aan. Ik heb ook in
Onderweg naar Morgen
gespeeld, maar meestal
noemen ze toch MCW.
Ook wel logisch: er
keken destijds 4,5 tot 5
miljoen mensen per af
levering, straten waren
in Nederland op vrijdag
avond gewoon stil.
Ik ging vanwege mijn
man naar Australië.
Ik heb 25 jaar lang met
een script op schoot
gezeten, dus vond een
Perla Thissen (64)
- 62 afleveringen - ver
pleegkundige/assis
tent chirurg Joy Vijver.
Op de foto met verple
ger Guus (Martijn Api-
tuley)
,,Het was een intensieve
tijd die we met elkaar
beleefden. Sommige
collega's zie ik nog
steeds: Anja Winter,
Marianne Vloetgraven,
Klaas Hofstra en Rob
van Hulst. We waren
plotseling BN'ers, nog
voor dat woord bestond.
Fanmail, aanspraak,
zoveel aandacht had ik
niet verwacht. Ik vond
het jammer dat de serie
stopte, had graag door
willen gaan. Want wat
moest ik ineens gaan
doen? We vielen een
beetje in een gat. Nu
rollen acteurs van de
ene serie in de andere.
Destijds werd gezegd:
jullie zijn zo bekend, je
moet even uit beeld.
Flauwekul. Ik ben
trainingsacteur gewor
den en doe dat werk
nog steeds, met plezier.
Bij gemeenten, bedrij
ven, de politie, in de
zorg. Daarnaast speel ik
af en toe in een film,
zoals vorig jaar in Aan
niets overleden, over
het taboe rond homo
seksualiteit in de
Antilliaans/Surinaamse
gemeenschap. Ergens
in huis heb ik nog afle
veringen van MCW
op VHS. Maar een
videorecorder heb ik
niet meer. MCW was
iets speciaals: kijkers
smulden van het kijkje
achter de schermen
van het ziekenhuis.
Roddelende verpleeg
sters, dokters die
verliefd werden. Het
was nieuw voor die tijd.
Wil een serie aanslaan,
dan moet je iets aparts
bieden en situaties
moeten herkenbaar zijn.
Dat zie je nu aan het
succes van De Luizen
moeder."
ZATERDAG 19 OKTOBER 2019 19
