Heel lang
wachten op
je grote
liefde
BV DE LIEFDE
Ju I d
Anouk (48) en Sjoerd (55)
voelden zich geweldig bij
elkaar, maar steeds koos
hij toch voor zijn gezin.
,,Ik werd zo depressief dat
ik zelfmoord overwoog.''
f)q 22 jatr
/00S kij eindelijk
I'OOir hciQr
,,'Dit moet stoppen, ik kan dit niet',
zei Sjoerd. Hij was een degelijke man, die
zijn gezin, zijn jonge kinderen niet in de
steek wilde laten, al was de relatie met zijn
vrouw weinig inspirerend. Ik had het idee
dat ik mijn grote liefde kwijt was. In de
maanden daarna werd ik zo depressief dat
ik zelfmoord overwoog. Met medicijnen en
therapie krabbelde ik overeind.
We leerden elkaar kennen bij een koor
waar we in zongen. In de bus naar een van
onze concerten gingen we naast elkaar
zitten. Dat was leuk. We konden over alles
praten. Hij had échte belangstelling voor
me. Op de terugweg zochten we elkaar
opnieuw op en in onze woonplaats stapten
we allebei in lichte verwarring uit. De daar
opvolgende tijd begon er iets te broeien
tussen ons. We gingen wandelen om erover
te praten. We gaven elkaar de eerste zoen.
Een heel fijne zoen.
Daar hadden we het bij kunnen laten. Ik
woonde samen, hij had een gezin. Tot mijn
vriend wegging en ik opeens alleen woon
de. Nu konden we elkaar bij mij thuis onge
stoord ontmoeten. Ik merkte dat er iets in
Sjoerd wakker werd. Hij komt over als een
heel serieus type, heel verantwoordelijk
en onkreukbaar. Met mij werd hij vrolijker
en luchthartiger. We konden samen hard
lachen, er waren plagerijen en zelfspot.
Toch koos hij weer voor zijn gezin.
De zwarte periode die volgde was met
medicijnen en therapie nog niet voorbij.
Ik maakte in mijn eentje een lange reis,
met de gedachte dat ik misschien niet eens
terug zou komen. Ik overwoog nog steeds
uit het leven te stappen, overdacht scena-
rio's die het op een ongeluk zouden laten
lijken. Uiteindelijk besloot ik dat ik het
mijn oma, die twee kinderen verloor aan
ziektes, niet kon aandoen. Bij mijn terug
keer vond ik mijn beroepsmatige bestem
ming in de journalistiek. Dat maakte me
gelukkig. Voor andere mannen stond ik niet
open.
Zeven jaar later vroeg ik Sjoerd om een
afspraak. Een kennis had gezegd dat ik hem
idealiseerde en realistischer moest worden.
Ik wilde uitzoeken of dat zo was. We ont
moetten elkaar en ik dacht: 'Hoezo realis
tisch worden? Hij ^s gewoon ontzettend
leuk. En dit gaat niet over'. Met het nieuwe
contact was het meteen weer crisis voor ons
allebei. Ik wilde hem, hij wilde mij, maar
opnieuw trok hij zich terug. Ik voelde me
zó belazerd, want ik wist dat hij gek op me
was. Ik liet hem weten dat ik hem nooit
meer wilde zien.
Rond mijn 40ste begon ik aan nieuwe
relaties. Die waren best goed, al had ik met
die mannen nooit het intense contact dat ik
met Sjoerd had gehad. Vorig voorjaar kreeg
ik opeens het knagende gevoel dat het niet
goed ging met Sjoerd. Ik stuurde hem een
anonieme valentijnskaart. Hij had door
dat die van mij kwam en mailde om me te
bedanken. Daarna aarzelden we lang, maar
uiteindelijk spraken we toch een keer af.
Het bleek dat zijn kinderen het huis uit
waren en hij een scheiding overwoog, om
dat hij verliefd was op iemand. De bodem
zakte onder me vandaan. Ik wachtte al zo
lang op hem, en nu zou hij er met een ander
vandoor gaan. Maar intussen was ik ook
verliefd geworden op een andere man.
Uiteindelijk liep het niet lekker met onze
respectievelijke relaties. Toen koos Sjoerd
eindelijk voor mij, en sinds een half jaar
wonen we samen. Soms is het nog onwer
kelijk. Na al die jaren. Na al dat getwijfel van
hem. Ik heb 22 jaar gewacht, maar nu zeg ik
uit volle overtuiging: 'Dit is het'.''
42
TEKST WILMIE GEURTJENS
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
De echte namen van Anouk en Sjoerd zijn
bij de redactie bekend. Wil je ook praten
over je relatie? magazine@dpgmedia.nl
