Saïd wil een rechtszaak aanspannen tegen T.S. Almere wegens
16
'Van de
loodgieter
kreeg ik
later zo'n
stoffen
mondkapje.
Het was
beter dan
niets'
twintig jaar is tegengekomen.
Eind 2018 loopt Saïd een kennis
tegen het lijf. Hij weet werk voor
hem, in Amsterdam. Het betaalt
300 euro per week. Saïd stemt
meteen in. Elke ochtend wordt hij
om 5 uur 's ochtends in het donker
bij een tankstation in Den Haag
opgepikt door een oranje busje.
Tot mei dit jaar werkt Saïd in het
AMC. ,,Met meestal een man of
vijf, zes. Ze vertelden me dat ze
ook illegaal waren. Bepaalde ruim
tes in het ziekenhuis kon je alleen
binnen met een sleutel of met een
toegangspas. Onze chef, meneer
Kahn, liet ons naar binnen. Dan
liep hij terug naar zijn bus, om te
slapen of een waterpijp te roken.''
Meneer Kahn drukt zijn mede
werkers op het hart om met nie
mand in het ziekenhuis te praten.
Saïd vindt dat vreemd. ,,Ik vroeg:
'Maar ik mag toch wel goedemor
gen zeggen?' 'Jawel', was zijn ant
woord, 'maar als iemand vragen
stelt: niets zeggen'.''
Zwaar en vies
Het werk in het AMC is zwaar en
vies. Met zijn collega's werkt Saïd
tussen de vloeren van het zieken
huis, in kruipruimtes van zo'n
80 centimeter hoog, die je betreedt
via een luik.
Op sommige plaatsen ligt er af
val van reparaties of verbouwin
gen, zoals ijzervijlsel van doorge
zaagde leidingen. ,,Op andere
plekken was in geen 25 jaar ie
mand geweest en lag er een dikke
laag stof dat overal op je lijf en in je
haar bleef plakken."
Gewapend met een plank op
wieltjes en verschillende stofzui
gers klimt Saïd over buizen en lei
dingen om de vloeren in de zoge
heten technische ruimtes schoon
te maken. ,,Daarna moesten we
het beton afsmeren met een laagje
cement. Als dat was uitgehard,
moesten we de vloer verven met
speciale antistatische coating, zo
dat het stof niet meer op de vloer
zou plakken.'' In de ongeventi-
leerde ruimtes slaat de sterk rui
kende verfdamp hem op de lon
gen.
Van het schoonmaakbedrijf
waarvoor hij werkt, T.S. Almere,
krijgt Saïd geen enkele bescher
mende kleding. Hij werkt in zijn
eigen spijkerbroek en een blauw
T-shirt met het bedrijfslogo. Het
valt hem op dat een loodgieter die
in dezelfde kruipruimte werkt
bijna als een astronaut ingepakt is.
,,Die man droeg een beschermend
pak, handschoenen en een masker
over zijn hele gezicht. Ook had hij
een apparaatje dat elk half uur
ging piepen. Dat moest hij de
ruimte uit om frisse lucht te halen.
Wij werkten uren achter elkaar
door.''
Als Saïd bij zijn baas klaagt dat
hj geen beschermende kleding
heeft, duwt die hem de dag erop
een witte overall van het AMC in
zijn handen. ,,Ik weet niet waar hij
dat pak vandaan had. Misschien
dat hij het ergens uit een was
mand heeft gepakt", zegt Saïd. ,,En
van de loodgieter kreeg ik later
zo'n stoffen mondkapje die je in
de kluswinkel koopt. Ik zat nog
steeds onder het stof, maar het
was beter dan niets.''
De werkdagen in de benauwde
ruimtes zijn lang. Soms wel 15 uur
achter elkaar. ,,Dan moest de
kruipruimte onder een afdeling af
zijn, zodat de artsen er weer ge
bruik van konden maken. Dan
moest je door totdat het klaar
was.'' Per week zegt Saïd vijf, zes
of soms zeven dagen te werken.
Mijn baas bleef al die tijd in zijn
busje zitten.''
Duizelingen
Tijdens het werk krijgt Saïd steeds
vaker barstende hoofdpijn en dui
zelingen. Ze bezorgen hem zoveel
last van dat hij gereedschappen
laat vallen. ,,Dan werd mijn baas
zó boos op mij, maar ik kon er
niets aan doen. Eén keer gaf ik aan
dat ik echt niet verder kon, dat ik
naar huis wilde. Toen kreeg ik een
paar paracetamolletjes. Die moest
ik doorslikken en dan doorwer
ken.''
Saïd blijkt te lijden aan een her
sentumor, met uitzaaiing in een
bijnier. Omdat vreemdelingen op
basis van humanitaire afspraken
ook recht hebben op medische
zorg, krijgt hij een medische be
handeling. Omdat niet alles wordt
vergoed, springen zijn vrienden fi
nancieel bij. Het was kantje boord,
maar een operatie heeft hij over
leefd. Toen volgde chemotherapie
en nu krijgt hij bestralingen. De
uitkomst is nog ongewis.
Appeltje te schillen
Zijn ziekte wijt hij niet aan de
werkzaamheden in het AMC. ,,Ik
neem het ziekenhuis niets kwalijk.
Ik denk niet dat ze daar wisten on
der welke omstandigheden wij
ons werk moesten doen. Het
schoonmaakbedrijf is in mijn ogen
wel fout. Ze hadden ons beter
moeten beschermen. Als het om
gezondheid gaat, is iedereen een
mens toch? Ook een illegaal.''
Met T.S. Almere heeft hij nog
een appeltje te schillen. Saïd
claimt dat hij nog salaris van het
bedrijf tegoed heeft. ,,De eerste
paar weken kreeg ik betaald, maar
later kreeg ik niets meer. Als ik
vroeg om salaris, zei mijn baas dat
hij nog geen geld van het zieken
huis had gekregen.'' Het UMC
spreekt dat tegen. ,,Alle rekenin
gen aan TS waren reeds betaald.''
Met een rechtszaak wil Saïd zijn
achterstallig 'loon' proberen te
krijgen. En via een nieuwe proce
dure vraagt hij alsnog een ver
blijfsstatus in Nederland aan. Hij
hoopt vanwege zijn ziekte dat hij
op humanitaire grond het recht
verdient om te mogen blijven.
De eigenaar van T.S. Almere wil
niet ingaan op vragen van deze
krant. Via zijn advocaat Hendrik
Sytema laat hij weten dat hij zich
niet herkent in de geuite beschul
digingen.
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 2019 GO
VERVOLG VAN PAGINA 15
