Negen maanden na het overlijden van Lein Lievense
- START
4
Nonja: ,,Als je opgroeit met een
vader en een moeder die hun be
drijf aan huis hebben, denk je dat
zoiets normaal is. Je weet niet be
ter. Later begin je dat pas echt te
waarderen."
Lenie: ,,Ik denk ook dat Lein heel
veel interesse had in zijn kinderen.
Angela en Nonja klagen wel eens
als ze ergens lang op moeten
wachten. Maar dan zeg ik dat zij
ontzettend verwend zijn. Als ze
iets vroegen, had Lein het al ge
daan voor hen. Hij was ook super
handig, had een fijne motoriek en
bedacht voor alles een oplossing."
Lenie, Angela en Nonja wonen
dicht bij elkaar. Ze zien elkaar
meermaals per week. Ze lopen bij
elkaar binnen om een bakje koffie
te doen of de kleinkinderen te
brengen. ,,Het is niet dat we heel
gericht bij elkaar gaan zitten om
het over Lein te hebben", vertelt
Lenie. ,,Maar het gaat wel snel over
hem. Lein was natuurlijk wel ie
mand. Hij hoefde echt niet per se
op de voorgrond te staan of het
hoogste woord te hebben, maar je
wist altijd wel dat hij er was. Hij
had altijd een kwinkslag, zelfs nog
toen hij zo ziek was." Angela: ,,Ik
denk dat we alle drie op onze eigen
moment ons verdriet hebben. Ik
wil dat dan niet altijd delen." Le-
nie: ,,Nee, ik ook niet." Nonja:
,,Nou, dat maakt drie. Ik hou het
meestal ook liever voor mezelf."
Bekendheid
Lein Lievense zette in 2003 de
Kustmarathon op, samen met Flo-
ris-Jan Koole. Het was toen nog
een kleine wedstrijd, met enkele
honderden lopers. Daarna groeide
het evenement. De inwoner van
Zoutelande kreeg, natuurlijk met
hulp van vele anderen, hele volks
stammen aan het hardlopen en
wandelen. Zijn bekendheid nam
tegelijkertijd ook een vlucht. Ook
al was hij soms wat nukkig en re
calcitrant, de mensen liepen met
hem weg. Als hij anderen iets
vroeg, voerden ze het voor hem uit.
Angela: ,,Hij had een soort natuur
lijk leiderschap." Lenie: ,,Maar hij
deed net zoveel voor anderen te
rug. Zijn handjes wapperden al
tijd."
Lein - zelfs zonder achternaam
wist iedereen over wie het ging -
kreeg driemaal te maken met kan
ker, steeds op een andere plaats in
zijn lichaam. Was hij net schoon
verklaard, ontving hij weer een on
heilstijding. De eerste twee ziekte
periodes kreeg het grote publiek
nog niet zo mee, maar na januari
2018 wist iedereen dat hij ernstig
ziek was. En heel Zeeland leefde
mee.
Zijn overlijden net na de jaar
wisseling was groot nieuws en de
uitvaart een publieke gebeurtenis.
In de Langstraat werd een grote
tent neergezet, waar honderden
mensen de in restaurant Bram ge
houden ceremonie op beeldscher
men konden volgen.
Lenie: ,,Het liefst was Lein in
stilte weggegaan. Maar we hebben
het erover gehad. Ik zei: je moet al
de mensen die je ook gekend heb
ben de gelegenheid geven afscheid
van je te nemen. Wij hadden daar
overigens geen omkijken naar. Dat
regelde de begrafenisondernemer.
We zijn alle drie heel tevreden
over hoe die dag verlopen is."
Angela: ,,Maar pas tijdens die uit
vaart besefte ik hoeveel mensen
hem kenden en dat hij zo'n pu
bliek figuur was."
Nonja: ,,Je zag het ook al aan die
berichten in de media. Toen hij
amper was overleden, ontplofte
het meteen."
Angela: ,,Tsja, ik kreeg bijvoor
beeld meteen een pushmelding
van de PZC op het schermpje van
mijn telefoon. Dat was wel heel
confronterend. Toen realiseerde ik
me: dit is het begin van een storm
die opsteekt."
Nonja: ,,Het lastige daardoor was
dat je je eigen moment niet zo
goed kon bepalen. Het liefst blijf je
op zo'n moment even in je eigen
coconnetje en denk je: nog even
tjes geduld. Maar die tijd kregen
we niet. Het was al snel overal be
kend. Mensen zetten het al meteen
op Facebook en ik kreeg allemaal
appjes."
Lenie: ,,Het ging heel snel, ja. We
konden de kennissen zelfs niet
meer inlichten."
Angela: ,,Het is wel zo dat de be
grafenisondernemer in overleg
met ons een persbericht naar bui
ten heeft gebracht."
Lenie: ,,Dat moest redelijk snel
omdat het in Zoutelande al rond
ging dat Lein overleden was. Ik
dacht: 'Hoe kunnen ze dat nu al
weten?' Maar we wonen op een
best zichtbare locatie in het dorp
en van mensen die een begrafenis
auto hadden zien staan, kreeg ik al
snel berichtjes. Tsja, zoiets houd je
niet tegen."
Humor
Dat Lein Lievense ziek was, was
lang niet aan hem te zien. Zijn ge
zicht werd wat smaller, maar hij
hield zijn mooie bos haar. Hij
maakte er zelf ook weinig drama
van en behield tot het einde zijn
gevoel voor humor.
,,Hij moet wel heel veel hebben
nagedacht, hoor, maar je hoorde
hem daar nooit over", zegt Angela.
,,Hij hield zijn zorgen en zijn ang
sten voor zich." Nonja: ,,Hij ontzag
ons. Dat heeft hij altijd gedaan, we
zijn heel beschermd opgevoed.
Maar we zeiden wel eens tegen
hem: 'Vertel maar, hoor. We zijn
volwassen'. Maar het zat niet in
zijn aard om dat te doen."
Lenie weet nog hoe Lein erop
stond dat z^' hem naar Vlissingen
bracht voor de première van de do
cumentaire Opgeven? Amme nooit
nie van Omroep Zeeland. „Angela
stelde voor dat zij hem ophaalde
met de auto en de rolstoel er dan
wel in tilde. Maar nee, dat moest ik
doen. Hij wilde eigenlijk niet dat
een ander dat zag. Alleen ik mocht
zien hoe ziek hij was. Ik denk dat
dat ook voor een groot deel gelukt
is. Ik heb het idee dat de meesten
niet hebben geweten hoe ziek hij
écht was."
Ze herinnert zich ook nog hoe
Lein zijn ziekte zelfs nog enigszins
verbloemde tijdens de Kustmara-
thon van 2018. ,,Hij had toen al de
mededeling gekregen dat hij nog
maar drie maanden te gaan zou
hebben", vertelt Lenie. ,,Hij heeft
alles in het werk gesteld om dat
eerste weekeinde van oktober in
elk geval nog te halen. Hij is toen,
omdat hij niet meer kon lopen, op
de fiets van Nonja naar de finish
gereden. Hij kon zijn been niet
meer over zijn eigen stang slinge
ren en dus pakte hij die oude da
mesfiets. Hij zette het zadel wat la
ger en fietste weg. Zo leek het erop
dat hij nog redelijk fris was. Maar
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 2019 GO
VERVOLG VAN PAGINA 3
Bij de vijfde editie in 2007 kregen Lein en Lenie Lievense een ko
ninklijke onderscheiding en een tegel voor op de boulevard van
Zoutelande. foto ruben oreel
Lein Lievense bij de start in
2018. FOTO JOHAN VAN DER HEIJDEN
Provincie Zeeland
waterbedrijf
De winnaar werd altijd opgetild door Lein Lievense. foto ruben oreel
