„Absoluut. Ik was de jongste van drie en
heel erg verwend.'' Lacht. ,,Wat mijn ouders
heel goed deden, was mij en mijn zussen
het gevoel geven dat we iets konden. Dat is
een gift. Ze hadden wel duidelijke regels.
Als je iets wilde doen, muziekles of sporten,
dan moest je dat ook echt dóen en niet na
twee lessen zeggen: ik heb er geen zin meer
in. Ik ben opgegroeid met werken, werken,
werken. En als er iets vervelends of verdrie
tigs was, moest je toch gewoon werken. Na
mijn middelbare school wilde ik nog niet
studeren, ik zou industrieel ontwerp doen
in Delft, dus toen ben ik een paar maanden
naar Siena geweest om Italiaans te leren.
Ik mocht niet op de bank hangen. Dat was
wel bepalend. In de Dom van Siena, aan
dat prachtige plein, het Piazza del Campo,
raakte ik overdonderd door alle kunst. Er
klikte iets en ik besloot dat ik in een mu
seum wilde werken. Eenmaal terug in
Nederland ging ik kunstgeschiedenis stu
deren aan de Vrije Universiteit."
,,Tot mijn dertigste is mijn werk en mijn
liefde voor kunst leidend geweest in waar
ik woonde. Ik leerde mijn vrouw kennen
in Londen, ze komt uit Wales. Het was liefde
op het eerste gezicht, maar we woonden drie
jaar niet bij elkaar. Toen besloot zij naar
Nederland te komen en heeft ze haar baan
opgezegd en alles achter zich gelaten. Daar
heb ik enorme bewondering voor. Daardoor
ging ik zien dat liefde het allerbelangrijkst is.
Tolstoi schrijft daar heel mooi over, in Oorlog
en Vrede. 'To love and to be loved, that's all that
matters', ik krijg er nu nog kippenvel van.
Het geldt ook voor mijn vriendschappen.
Vroeger dacht ik: je bent wat je doet, heel
Nederlands. Maar mijn beste vrienden zei
den: het maakt ons geen bal uit wat jij doet.
Dat was een eyeopener.''
Uiteindelijk draait het allemaal om accep
tatie, zegt Dibbits, dat leert hij ook van
Rembrandt. ,,Hij is onverbiddelijk in hoe
hij mensen registreert. Hij ziet elk plooitje,
elke imperfectie, maar doordat hij dat ver
beeldt, is hij ook heel vergevend. Het is
zoals het is. Hoe Rembrandt kijkt in zijn
late zelfportretten, dat is berustend; neem
me zoals ik ben. Hij laat je inzien dat
het leven niet perfect is, dat ieder zijn
onvolkomenheden heeft. Dat maakt ons
allemaal mens.''
U komt uit een warm nest?
Ik las dat u er pas laat achterkwam dat
ook andere dingen dan werken meetel
len, zoals de liefde.
14
