,,Niet vaak, omdat het ook mijn werk is en
ik de tijd die ik met hen heb intensief met
hen wil doorbrengen. De eerste keer dat ik
met ze in het Rijksmuseum was, nog voor
de opening, nam ik ze mee naar de Philips-
vleugel. Ik liet ze allemaal dingen zien en ik
vertelde ze van alles. Kwamen we 's avonds
thuis en vroeg ik: wat vonden jullie het
leukst? Zeiden ze: de lift, want die was
rond. Dat was een goede les.''
,,Ik heb van huis uit meegekregen dicht bij
mezelf te blijven en dat was heel belangrijk.
Ik ben altijd mijn eigen gang gegaan, ik had
een hekel aan groepjes, kliekjes. En ik heb
geleerd met beide benen op de grond te
blijven staan. Een veilinghuis, zeker in
Londen, gaat ook over het verkopen van een
lifestyle. Je wordt uitgenodigd naar fantas
tische collecties te kijken in fantastische
huizen, maar 's avonds ga je gewoon weer
met de bus of de metro naar je kleine flatje.
En dat van mij was superklein want Lon
den is superduur. Door mijn nuchterheid
heb ik het daar nooit moeilijk mee gehad.
Mijn eigen levensstijl is sober. Ik koop bijna
nooit iets voor mezelf en gebruik alles op
tot het uiteenvalt.'' Lacht: ,,Ik ben niet zo
heel flamboyant.''
,,Totaal. Ik heb veel mensen daar helemaal
van het padje van zien gaan. Die werden
ontzettend arrogant en dachten dat ze
onderdeel werden van die kringen, terwijl
ze dat niet waren. Ik was als wetenschapper
een beetje een vreemde eend in de bijt. Ik
was sowieso anders, ik ben een Nederlan
der en heb nooit geprobeerd een Engels
man te worden. Je wordt geaccepteerd,
want men heeft je nodig. Voor taxaties,
kennis. Maar dat wil niet zeggen dat je
meetelt op het moment dat je niet nodig
bent. De dagelijkse problematiek van deze
mensen is ook anders.''
,,Mensen die rijk zijn, moeten bijvoorbeeld
nadenken over veiligheid. En het is niet zo
dat er geen problemen zijn als er geld is. Ze
komen bij een veilinghuis als een van de
drie d's in het spel is: death, divorce of debt.
Anders hoefje je spullen niet te verkopen.
Als mensen in spannende situaties zitten,
zie je wat er echt toe doet. En dat zijn niet
de materiële zaken.''
Er wordt op de deur geklopt. Dibbits' per
soonlijk medewerkster komt binnen met
een patatje ketchup. Vers gehaald bij de
snackbar om de hoek. ,,Niks lekkerders
dan dit'', zegt hij terwijl hij het bakje in
ontvangst neemt. ,,Wil je ook wat?'' Patat
is ook emotie, zegt hij. Vroeger moest hij
naar zwemles in het Zuiderbad, en daar
had hij een ongelooflijke hekel aan. Die
haak onder zijn nek. Na afloop kreeg hij
van zijn moeder altijd een patatje, om het
weer goed te maken.
U werkte voor u bij het Rijks kwam zes
jaar bij veilinghuis Christie's in Londen.
In die kunstkringen geldt een bepaalde
etiquette. In hoeverre heeft u die
moeten aanleren?
Kunt u zich voorstellen dat het verleide
lijk kan zijn er wel in mee te gaan?
Want?
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 2019 13
