'Was de hele wereld maar zoals deze mooie mensen'
ZEELAND 3
'Je wint hooguit een paar minuten'
TEGEN VERHOGING
Arjen Nijmeijer
Vlissingen
K. Sluiter: 'Ik kwam bij de Wester-
scheldetunnel, waar je toen nog
alleen contant of met pin kon be
talen. Ik had echter geen geld bij
me en mijn pinpas was kwijt. Een
meneer bij de kassa schoot me het
geld voor en gaf me een envelop
met zijn naam. De naam op de en
velop was ook die van mijn over
leden vader. Enkele dagen later
was ik terug. Toen ik de meneer
zag lopen, riep ik zijn naam en gaf
hem de envelop met een handkus.
Hij zei: 'Alleen al daarvoor heb ik
je geholpen, bedankt voor je eer
lijkheid.' Lieve meneer: nogmaals
bedankt!
Miki Notenboom: 'Ter hoogte van
de Agrimarkt in Goes-Zuid bleef
ik met mijn scootmobiel steken.
Een heel lieve mevrouw met haar
dochtertje op de fiets is gestopt en
heeft mij helemaal naar huis ge
duwd in de De Ruijterlaan.'
Emiel Goudzwaard: 'Op de terug
weg van het zwembad in Kruinin-
gen naar Kloetinge kreeg ik een
lekke band. Ik had geen reserve
band bij me, maar moest wél mijn
zoon Adam van de kinderopvang
halen. Een moeder en dochter
stopten met hun auto en brachten
me thuis, wat toch een flinke om
weg voor hen was. Toen ik ze
vroeg hoe ik ze ooit kon bedanken,
was het simpele antwoord: 'Niet'.
Was heel de wereld maar zoals
deze mooie mensen.'
De dag begon met
een zwarte lucht
maar eindigde met
een gouden rand
Els en Hanny: 'Toen we aan het
collecteren waren voor de Hart
stichting, liep de auto op een op
ril bij Colijnsplaat helemaal vast
in de natte, vette klei. Opeens
kwam er een jongeman van de
dijk. Keurig gekleed en met nette
schoenen gaf hij aanwijzingen en
begon te duwen. Binnen geen tijd
stonden we weer op de weg. Nog
voordat we hem fatsoenlijk kon
den bedanken, was hij het talud
alweer opgeklommen en wegge
reden.'
Anke Kroot en Piet Dekker: 'Toen
we bij de Mediamarkt een pro
bleem met de iPhone wilden op
lossen, moesten we de pincode
hebben. Maar die lag thuis. Geluk
kig vroeg een jongeman of hij ons
kon helpen en na anderhalf uur
zoeken werkte de telefoon. Toen
we hem bedankten met de opmer
king 'Je bent een engel', stroopte
hij zijn mouw op en liet ons zijn
tatoeage zijn: een engeltje met de
naam Angelino!'
Familie M. Bolier: 'We waren met
zijn vieren een fietstocht aan het
maken om het Veerse Meer toen
er een verschrikkelijke onweers
bui kwam opzetten. Gelukkig
mochten we schuilen aan boord
van een oud vrachtschip dat aan
de kant lag. De familie Theunis-
sen stelde na een tijdje voor dat ze
ons wel naar Veere kon brengen,
wat nog een mooie vaartocht
werd. Over betaling wilden ze
niet eens praten. De dag begon
met een zwarte lucht maar ein
digde voor ons met een gouden
rand!'
dinsdag 24 september 2019
100 worden op de A58
Carlo Zeeman uit Flakkee rijdt regelmatig de A58 op en neer als monteur van Fa. Duijvelaar Pompen.
„Storingen moeten binnen een bepaalde tijd verholpen zijn. Dan is het wel prettig als je even flink door
kunt rijden. Ik vind het niet fijn, dat de limiet omlaag gaat. Maar ik begrijp het wel." foto johan van der heijden
Voor Marco (l) de Kam en
zijn broer Peter uit Vlissin-
gen staat het als een paal
boven water: het kan zo niet
doorgaan, er moeten offers
gebracht worden. Marco: ,,Ik
vraag me af: kunnen we nog
wel terugdraaien wat we
hebben aangericht? De be
volking groeit nog steeds,
meer mensen betekent meer
stikstofuitstoot. Iedereen wil
dezelfde levensstandaard.
Dat kan niet. Ik ben zelf de
afgelopen jaren veel minder
vlees gaan eten."
Peter: ,,Ze zouden de trein
goedkoper moeten maken.
En die vliegtickets duurder.
Dat je voor 29 euro naar Por
tugal kan - dat zijn toch rare
dingen."
FOTO ONDINE VAN DER VLEUTEN
Jolanda van lere uit Middelburg rijdt elke dag van Middelburg
naar Goes. „Soms moet je met de snelheid van de andere wegge
bruikers mee, maar normaal gesproken is honderd het maximum
voor mij, harder vind ik niet nodig. Als je vroeg opstaat en op tijd
weg gaat, zit je zonder stress op de weg. Als je ziet hoe gejaagd
sommige mensen rijden! Daar krijg je ongelukken van." Haar vriend
Arjan Flise vult aan: ,,De mensen hebben tegenwoordig allemaal
haast, ze vliegen links en rechts langs je heen. Zeker met regen
word je remweg veel langer als je zo hard rijdt." foto johan van der heijden
Er waren in 2011 geen goede re
denen om de maximumsnelheid
naar 130 kilometer per uur te ver
hogen, zegt toenmalig secretaris
Henk Rhebergen van het Regio
naal Orgaan Verkeersveiligheid
Zeeland (ROVZ). „Puur een poli
tieke beslissing was dat." Acht
jaar na dato lijkt dat besluit door
de stikstofcrisis te worden terug
gedraaid. Rhebergen kan er niet
blij om zijn. ,,Het was een stomme
fout. Ergerlijk dat die nu pas her
steld wordt."
Rhebergen sprak zich als secre
taris van de ROVZ in 2011 luid en
duidelijk uit tegen de verhoging
van de maximumsnelheid. ,,Wie
heeft er nu belang bij? Je wint
hooguit een paar minuten op een
afstand van 65 kilometer." Tegen
standers somden tevergeefs de
nadelen op. Zoals: voor wegge
bruikers is het veiliger als ieder
een ongeveer even hard rijdt, dus
niet een vrachtwagen 80 en een
ander 50 kilometer harder. Hard
rijden kost geld, want 10 kilometer
per uur harder rijden vergt 17 pro
cent meer brandstof. Het zorgt
voor extra fijnstof en CO2: ver
branding van 1 liter benzine levert
2,2, kilogram aan CO2-uitstoot
op. Het geeft extra lawaai, waar
voor dan weer geluidswallen wer
den aangelegd.
,,Wat er allemaal niet aan maatre
gelen genomen is om de effecten
te dempen!", foetert Rhebergen.
,,Nee, bevredigend kan ik het niet
noemen, dat we nu weer een stap
terug doen. Het ging niet over in
houd. Het was een politiek besluit.
Allemaal voor de bühne."
Enkele weken geleden vroegen
we u, uw verhalen over spon
tane hulp van andere mensen
met ons te delen. We kregen
verschillende mooie verhalen
van lezers, waarvan we hier en
kele kort samenvatten.
- Familie Bolier
De complete verhalen (plus nog
enkele andere) vindt u op pzc.nl.
