De beauty
en de
Hollandse
heikneuter
GIPHARTS KOOKEILAND
Op Curagao blaast een
verpletterend mooi meisje
de adolescente
Ronald Giphart uit z'n
flipflops.
Toen ik een jaar of 17 was,
verbleef ik met mijn moeder
en zus een zomer op de Neder
landse Antillen - en dat was
nogal een cultuurclash.
Zo geordend en saai alles in
Nederland was, zo chaotisch en
opwindend bleek het leven op
de eilanden.
Niet alleen was ik in die tijd
groen en bleu tegelijk, maar
vooral ook bleek, bescheten en
onwetend van de wereld.
Op Curasao liepen de mooiste
meisjes van de hele wereld,
van wie sommigen niet be
schroomd waren een argeloze
Hollandse heikneuter het
hoofd op hol te brengen.
Op een van de eilanden logeer
den we bij een vriendelijk
gezin met een 17-jarige dochter
die mij - wandelende huidzak
met hormonen en puisten -
compleet uit mijn zomer-
slippers blies. Ze was, zoals
dat in het Papiaments heet,
aplastante, oftewel verplette
rend.
Af en toe nam ze mij op haar
scooter mee naar een baai
genaamd Kleine Knip, waar we
ons langs stekelige bosjes moes
ten wringen om bij het prach
tige zandstrand te komen. Aan
die struiken groeiden langwer
pige, bijzonder lekkere pruim-
achtige vruchten met een harde
schil, die we alleen maar van de
takken hoefden te plukken om
ze met duim en wijsvingers
open te knakken. De vruchten
werden 'knippa's' genoemd (in
Nederland zijn ze te koop bij
sommige toko's).
Toch waren het niet deze
vruchten die me het meest zijn
bijgebleven. Ons gastgezin had
palmbomen in de tuin. De
dochter des huizes vroeg me
regelmatig om met een hon
denbal kokosnoten uit de palm
bomen te gooien, een opdracht
waarover ik niet lichtzinnig
dacht. Als er na vele pogingen
eindelijk eentje op het zachte
gras viel, maakte zij met een
r*
speciale kokosnotenopener een
gat in de behaarde vrucht om
het kokoswater - ook genoemd
klapperwater - op te vangen en
die te vermengen met Suri
naamse rum, vers ananassap en
crushed ice, geplette ijsblokjes.
In mijn leven heb ik weinig
dranken gedronken die zo'n
overweldigende indruk maakte,
maar misschien was dat omdat
ik 17 was en uitzichtloos lang op
een tropisch eiland verbleef
met een wondermooi 17-jarig
meisje.
Enfin, om meerdere redenen
zijn die kokosnoten me bij
gebleven, want ons Antilliaanse
gastgezin kookte er ook veel
mee. Zo herinner ik me een
nogal robuuste kippen-kokos-
soep, die anders dan de delicate
Aziatische variant iets weg had
van een stevige maaltijdsoep
voor Hollandse heikneuters
zoals ik. Vandaar hierbij mijn
recept.
Zoals ze zeggen in het Papia-
ments: bebe apetitoso.
Slurp smakelijk!
36
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
