Ik heb nu bijvoorbeeld een puber in pyjama
thuis, die aan de middelbare school begint.
Hij wil graag dat ik thuis ben, maar als ik er
ben, is de voorwaarde dat ik zo min moge
lijk tegen hem praat. Eigenlijk heeft hij het
liefst dat ik gewoon helemaal mijn mond
houd.''
,,Onder andere omdat mensen allemaal
verschillende achtergronden hebben. Ze
komen uit andere landen, andere culturen
maar ook uit andere generaties of sociale
milieus. De een groeit op in een druk gezin
met vijf kinderen en de ander met één
ouder. Je hebt andere gewoontes, wensen,
gedrag.
Ik denk dat samenleven een kunst is. Uit
onderzoek blijkt dat als mensen aan het
einde van hun leven terugblikken, alles uit
eindelijk draaide om de mensen van wie ze
hielden. Geliefden, familie en vrienden.
Maar ook: een goede buur is beter dan een
verre vriend. We onderhouden misschien
te weinig onderling contact. Je moet er
moeite voor doen.''
,,We leven in een tijd waarin je zogenaamd
alles zelf mag en kan bepalen. Mensen zijn
druk het leven te verwezenlijken dat zij
voor ogen hebben, ze willen ook vaak nog
aan een bepaald verwachtingspatroon vol
doen. Ze denken dat het moet en kan luk
ken. Dat is een beetje de tijdgeest.
Helaas is die maakbaarheid niet realis
tisch. Als je denkt volledig de regie over
je leven te hebben, bots je op een bepaald
punt met de werkelijkheid. Die werkelijk
heid bestaat voor een groot deel uit de
anderen. Ik denk dat je in de praktijk veel
minder in de hand hebt dan je denkt. Er
zijn zo veel dingen die buiten ons omgaan.''
,,Een aantal dingen komt iedereen tegen:
liefde, dood, werk, overwinningen en
tegenslagen. Daarom kunnen wij nog
steeds de Odyssee lezen: er komen veel tijd
loze thema's in terug. Je zou elkaar dus ook
in een multiculturele samenleving voor
een groot deel moeten kunnen begrijpen.
En dat wordt weleens over het hoofd ge
zien.
In Rotterdam zijn grote problemen,
zeker in sommige wijken, maar in principe
denk ik wel: iedereen hoopt op een leuke
baan en een goede toekomst voor zijn
kinderen. Daarin zou je elkaar moeten
kunnen vinden. Het is niet zo dat die buur
man graag wil dat zijn huis een vuilnisbelt
is. Als dat zo is, dan speelt er van alles in zijn
leven waardóór dat zo is. Wat je moeilijk
vindt aan een ander is vaak het probleem
dat die ander heeft.''
Vergt samenleven zo veel acrobatiek?
Waarom sluiten we ons voor elkaar af?
In Nederzettingen beschrijf je totaal
verschillende mensen bij wie toch
dezelfde thema's terugkomen: het gemis
van hun ouders, gekibbel met geliefden,
de chaos van het leven met kinderen.
ZATERDAG 21 SEPTEMBER 2019 33
