Weer even thuis Terug naar de plek van je jeugd
9
Als ze nu tegen
me zeggen: 'dat
kan niet', dan gaat
er meteen iets
vonken tussen
mijn oren
Het huis in Zierikzee waar Pieter van
der Hulle (73) opgroeide, was
misschien niet groot. Maar wel erg fijn.
En het had ook nog eens een prachtig
uitzicht.
wederopbouw na de Ramp. ,,In
die kampen werd vertier aangebo
den, maar ook bezinning. Kerken
boden er gespreksmogelijkheden
aan. En ook mijn vader werd door
het Humanistisch Verbond ge
vraagd of hij gespreksleider wilde
worden, voor niet-godsdienstige
mensen. Dat is hij naast zijn zie-
kenfondswerk gaan doen en daar
bleek hij erg goed in." Zo goed
zelfs dat hij in 1964 tot landelijk
geestelijk raadsman voor het Hu
manistisch Verbond werd be
noemd.
Tot die tijd genoot Pieter van
zijn jeugd. In zijn buurtje was
volop ruimte om te voetballen,
fikkie te stoken of over slootjes te
piesen. ,,Dat soort volstrekte non
sens, maar het zorgde wel voor
een gevoel van vrijheid. Er zit
maar één grote gevoeligheid bij
mij en die blijf ik altijd meedra
gen. In die tijd waren de klassen
verschillen nog wezenlijk aanwe
zig op het eiland. Dat was een
soort niet uitgesproken element
van de samenleving."
Of het nou ging om een school
advies of om de samenstelling van
een sportteam: sociale afkomst
speelde altijd een rol. ,,Dat heeft
me wel een soort prikkel gegeven.
Als ze nu tegen me zeggen: 'dat
kan niet', dan gaat er meteen iets
vonken tussen mijn oren." Een
rechtstreekse erfenis van zijn va
der, die altijd knokte voor groei en
gelijkheid. ,,Er was maar één ding
belangrijk voor mijn ouders: dat
was de ontwikkeling van hun
kinderen naar hun eigen moge
lijkheden. Daar werd alles voor
opzijgezet. Ik ben op dat punt heel
erg verwend geweest in mijn
jeugd."
NCRV Stedenspel
Muziek kleurde zijn leven. Op de
hbs richtte Pieter, die piano
speelde, Seatown Five op. Pop,
blues en dixieland spelend trok
het vijftal over het eiland, met als
hoogtepunt een optreden tijdens
het NCRV Stedenspel. ,,Dan speel
je beter dan je ooit gekund hebt."
Toen pa Kees landelijk raadsman
werd, verhuisde de familie naar
het Gooi. Om pas jaren later weer
naar Schouwen-Duiveland terug
te keren. Die plek waar Pieter een
'leuke, vrije en onbezorgde jeugd'
heeft gehad. ,,Ik heb waanzinnig
goede herinneringen aan mijn
ouders. Het was een heel warm
gezin. En ik heb een giga bewon
dering voor hoe zij zich ontwik
keld hebben en met veranderin
gen zijn omgegaan."
Dat leidde, in combinatie met
zijn vrije geest, ook wel tot bot
singen met zijn schoonouders. De
Watersnoodramp, toen heel het
spulletje van de familie weg
spoelde, zorgde voor verandering.
,,Toen we terugkwamen na de
evacuatie heeft mijn vader dat als
de weerlicht gebruikt om in Zie-
rikzee te gaan wonen." Daar kon
den ze in de Steiltjesstraat terecht
waar, na negen maanden te zijn
opgevangen in een Goes gezin,
het hebben van een eigen voor
deur al genieten was. Verdere
voorzieningen ontbraken. Slapen
werd, bij gebrek aan slaapkamers,
met z'n allen op zolder gedaan.
Dat veranderde toen er een
huisje vrij kwam in de PD de Vos-
straat. ,,Voor ons was dat huis
groot. Daar kreeg ik een eigen ka
mertje. Een territorium waar je je
als kind in terug kunt trekken. We
waren daar ontzettend gelukkig."
Pieter maakte tekening na teke
ning van de Dikke Toren, waar hij
vanuit zijn kamer recht op uit
keek. Dat tekenen was een voor
bode van zijn latere werk als
bouwkundige en architect. Maar
zijn fascinatie werd vooral ook in
gegeven door zijn liefde voor his
torie. ,,Die Dikke Toren vond ik zo
imposant en majestueus. Aan die
toren zit een hele geschiedenis
vast. Daar kon ik bij wegdromen."
Toen de oude Zierik-
zeese stadswijk Plan
Buijse de gloedje-
nieuwe wijk Buzee
werd, ging het ou
derlijk huis van Pie-
ter van der Hulle aan de PD de
Vosstraat 1 tegen de vlakte. Een
huisje van niets, maar voor het ge
zin Van der Hulle was de woning
die in 1954 betrokken werd rijk
dom. ,,Het was voor ons een villa.
We hadden daar ruimte en pri
vacy. Dat gaf een soort vrijheid.
We hadden er zelfs een douche."
Eentje waar je sprintjes onder
moest trekken om een beetje wa
ter op te vangen, maar toch. In de
maanden daarvoor, toen de Van
der Hulle's tijdelijk in een huis
aan de Steiltjesstraat woonden,
hadden ze die luxe niet. Daar
werd gespetterd in een grote teil.
En eens per week trokken pa en
ma met hun kinderen Pieter en
Jannie naar het badhuis aan 't
Vrije om te douchen.
Pieter werd op 25 augustus 1946
(,,Ik ben een plezierproduct van
de bevrijding") geboren als eerste
kind van Kees van der Hulle en
Corrie Boogerd. Het jonge gezin
woonde die eerste jaren in een ar
beidershuisje op het erf van opa
en oma Boogerd in Ouwerkerk.
Ma werkte mee op de boerderij;
een klein gemengd bedrijf met
wat koeien en her en der plukjes
land. Pa, afkomstig uit een groot
Oosterlands gezin, was zieken
fondsbode. Hij haalde huis-aan-
huis de ziekenfondsbonnetjes op
die mensen in hun loonzakje kre
gen. ,,Hij was slecht in bonnetjes
verzamelen, maar hij was heel
goed in contacten met mensen.
Mijn vader was toegankelijk en
erg sociaal bewogen."
Arbeiderskampen
Zijn vader, die als jochie nauwe
lijks scholing had gehad, zette
zich met hart en ziel in voor de sa
menleving. In Ouwerkerk had hij
voor de PvdA in de gemeenteraad
gezeten. In Zierikzee werd hij be
stuurder van de bestuurdersbond,
de latere FNV. Hij bezocht de ar
beiderskampen in de buurt, waar
doordeweeks de dijk- en rijswer-
kers verbleven die hielpen bij de
GO ZATERDAG 14 SEPTEMBER 2019
Dat kleine
huisje
voelde als
een villa
ESMESOESMAN
Pieter van der Hulle op de plek waar zijn ouderlijk huis heeft ge
staan, met uitzicht op de Dikke Toren. De afgelopen paar jaar zijn
alle huizen in Plan Buijse gesloopt. De volledig vernieuwde wijk is
omgedoopt tot Buzee. foto dirk-jan gjeltema
Pieter met zijn zusje Jannie. reproductie dirk-jan gjeltema
