Weer even thuis
9
Je jeugd doorbrengen in een hotel,
het is niet voor iedereen weggelegd.
Theo van Beest (61) beleefde unieke
tienerjaren aan de Smallekade in
Vlissingen.
'Waar nu de
Westpoortflat
staat, waren
vroeger bunkers.
Daar speelde ik
veel'
'Er waren ME'ers
uit het hele land
naar Vlissingen
gekomen om de
boel in de hand te
houden'
Van 1969 tot 1979 is
Theo's vader Joop ei
genaar van het Corner
House, een hotel
café-restaurant dat te
genwoordig dienst doet als sushi-
restaurant. ,,De meeste kinderen
uit de klas hadden een vader die
om vijf uur thuiskwam van het
werk", vertelt Theo van Beest. ,,Bij
ons begon het rond die tijd pas
druk te worden. Voor mijn zus en
mij betekende dat een totaal an
der gezinsleven dan doorsnee. Iets
wat we helemaal niet erg von
den."
Het gezin heeft een privége-
deelte op de eerste verdieping van
het Corner House. ,,Daar was ik
alleen om te slapen. Verder bracht
ik tijd door beneden in ons res
taurant of ik was buiten te vin
den. Voordat ik 's morgens naar
school ging, at ik in de zaak."
Brommer
Op latere leeftijd helpt Theo mee
in het restaurant. Dat is niet voor
niets. ,,Op mijn 15de verjaardag
zei mijn vader: 'Volgend jaar wil
je zeker een brommer hebben?'
Dat wilde ik graag, maar ik moest
niet denken dat ik die zomaar ca
deau kreeg. 'Daar zul je voor moe
ten werken', kreeg ik te horen.
Vanaf toen hielp ik mee met de af
was, desserts maken en meer
klusjes. Toen ik 16 jaar werd, had
ik 300 gulden tekort voor een
brommer. 'Mag ik dat geld lenen
en in termijnen terug geven',
vroeg ik aan mijn moeder. Dat
was geen probleem. De volgende
dag heb ik samen met mijn vader
een brommer gekocht. Uiteinde
lijk heb ik die 300 gulden nooit te
rug hoeven te betalen."
Tijdens de kerstperiode houden
politie en douane regelmatig
feestavonden in het hotel. ,,Op
een avond werd er bingo gespeeld.
Ik kreeg, bij toeval, ook twee bin-
gokaarten uitgereikt. Zul je altijd
zien, won ik meteen de eerste
prijs. Mijn vader wilde de prijs al
afpakken en zei 'die gaat weer
mee in de prijzenpot'. De organi
sator van de douane sprak hem te-
gen, 'nee hoor, dat heeft die jon
gen eerlijk gewonnen'."
Van Beest geniet tijdens zijn
tienerjaren volop binnen de mu
ren van het Corner House, maar is
toch vooral buiten te vinden.
,,Waar nu de Westpoortflat staat,
waren vroeger bunkers. Daar
speelde ik veel met leeftijdsge
nootjes. We maakten verschil
lende groepen, verstopten ons en
moesten elkaar uiteindelijk zien
te vinden. Ook kwam ik graag op
de boulevard. Vooral bij storm
achtig weer. Dan moest ik mijn
vader beloven dat ik rubberen
laarzen aan zou trekken en niet
mijn nette schoenen. Daar hield
ik me meestal niet aan. De sport
was om zo dicht mogelijk bij de
golven te staan, zonder nat te
worden. Dat ging een aantal keren
goed, totdat ik een grote golf over
me heen kreeg. Met doorweekte
kleding was het minder leuk
thuiskomen."
Sensatie
Niet alleen stormachtig weer is
voor Van Beest reden om er op uit
te trekken. ,,Als kind hield ik van
sensatie. In de jaren 70 waren er
regelmatig vechtpartijen of op
stootjes in de stad. Ik vond dat
reuze spannend. Als er relletjes
waren in de omgeving, verstopte
ik me achter een anker op het Bel-
lamypark en keek vanaf veilige af
stand toe. Werd het echt te be
nauwd, sprintte ik snel naar huis."
Eén straatgevecht tijdens de
kermisweek in 1970 staat bij Van
Beest nog in het geheugen gegrift.
,,Je had de groepering Skyriders
die in conflict waren met de Mo-
lukkers. Dat kwam tot hevige rel
len, steek- en vechtpartijen, vlak
bij ons Corner House. Er waren
ME'ers uit het hele land naar Vlis-
singen gekomen om de boel in de
hand te houden. Als sensatiebe
lust kind smulde ik van al die ont
wikkelingen in de buurt."
De tijd in het Corner House
omvat vele mooie herinneringen,
maar Van Beest maakte ook een
tragedie mee die hij nooit zal ver
geten. Een brand, waarbij vier
kinderen om het leven kwamen.
,,Als tiener ging ik in militaire
dienst en eind maart 1979 had ik
een weekendje verlof. Ik was thuis
en ging snel naar buiten toen ik
gegil in de buurt hoorde. Een mo
toragent kwam aangereden en we
zagen een grote brand in de
Beursstraat. Samen met de agent
heb ik de poort aan de achterkant
ingetrapt. We probeerden tever
geefs binnen te komen, maar het
was één grote vlammenzee. We
hoorden kinderen schreeuwen,
maar ze zaten als ratten in de val."
Streng
Van Beest krijgt in die periode
ook de vraag of hij later het hotel
van zijn ouders over wil nemen.
,,Alle regels op het gebied van pre
ventie en vergunningen stonden
mij tegen. Mijn vader zat een keer
voor het hotel, op een stoeltje in
de schaduw. Iemand van de ge
meente sprak hem daarop aan. 'U
heeft geen terrasvergunning'. Als
hij niet opstond en de stoel bin
nen zou zetten, kreeg hij een
boete. Zo streng werden de regels
nageleefd. Ik maakte de keuze het
hotel niet over te nemen, waarna
de zaak een nieuwe eigenaar
kreeg en later namen droeg als
The Flying Dutchman, Nationaal
en Scandalous. We zijn als gezin
naar Koudekerke verhuisd en later
heb ik in Vrouwenpolder ge
woond. Inmiddels woon ik weer
in Vlissingen en als ik over de
Smallekade loop, komen alle beel
den van vroeger weer naar boven.
Ik heb gouden tienerjaren gehad
en koester de herinneringen."
GO ZATERDAG 7 SEPTEMBER 2019
Terug naar de plek van je jeugd
'Die relletjes
in de stad
vond ik heel
spannend'
HANS PUIK
Theo van Beest: ,,Ik heb gouden tienerjaren gehad."
FOTO LEX DE MEESTER
1DTEL JiSlSTAURANT
C0RMER-HDU5E
Hotel-café-restaurant Corner House van de familie Van Beest
aan de Smallekade in Vlissingen. foto privécollectie
